De mythische Christophe Pourcel. Omdat Christophe Pourcel voor- en tegenstanders heeft en eigenlijk niks er tussen in zullen sommigen onder jullie al grote ogentrekken bij de eerste zin. CriCri mythisch? Maar voor mezelf is de piloot die voor eeuwig met het nummer 377 zal verbonden zijn een soort van halfgod, een mythologisch wezen.
De man stond na z’n zware crash terug op uit het land der lammen en kwam terug op het hoogste niveau. Maar zoals we weten kwam hij niet enkel terug, hij won ook nog twee titels in Amerika tegen de Amerikanen en dat in hun eigen “Supercross” spelletje.
Toen hij na het MotoConcepts debacle terug naar Europa kwam en een BK Manche in Orp-Le-Grand meenam was ik de koning te rijk. Voor het eerst kon ik mijn “god” ontmoeten, vergelijk het maar een beetje alsof de lokale priester de paus zou zien…
Christophe Pourcel in Neeroeteren
Voor de “RedDeMotoCross.be”-veiling trok ik meteen m’n stoute schoenen aan en vroeg die Fransman waarover zoveel rare verhalen de ronde deden letterlijk het shirt van zijn lijf. Hij keek een beetje raar, vroeg me waarom het precies was. De uitleg ging erover dat na het sluiten van Neeroeteren de emmer vol was en dat de Belgische MX Wereld in actie was gekomen. Hij ging meteen een shirt halen en vertelde dat hij ook nog een BK manche in Neeroeteren had gereden. We spraken nog enkele korte woorden en toen scheidde onze wegen.
Het jaar erna botste ik een beetje per ongeluk op Christophe Pourcel en dat in de paddock van de Grand Prix in Lierop. Na ons gesprek in Orp was “God” veranderd in een soort halfgod. Hij was immers toch maar een gewone kerel net zoals u en ik. Nadat ik snel een shirt had gekocht met z’n logo op, liep ik even bij hem langs. Ik vroeg hem of hij al wist wat 2013 ging brengen. Hij vertelde dat hij nog niks wist. Natuurlijk zei ik dat het leuk zou zijn om hem terug de Amerikanen te zien kloppen maar dat het belangrijkste zou zijn dat hij gewoon bleef racen. CriCri keek me aan en zij eigenlijk niet veel meer. Een jaar later moeten we vast stellen dat we misschien geen Christophe Pourcel meer zullen zien racen en dat maakt me wel een beetje pissig. Maar boos, neen boos niet. We zijn immers toch ook niet boos als de mythische James Bond wederom een foute vrouw kiest.
Tekst: Matthias Van Eeckhoven
