Column Joël Roelants

Dag vrienden en vriendinnen!
Vanaf nu zal ik jullie geregeld op de hoogte brengen over wat er leeft in de wereld van ‘JR’. Soms zal het gaan over wat ik heb meegemaakt, mijn mening over een bepaald thema en soms zal het zelfs niet over motorcross gaan. Nu en dan zal ik voor de actieve rijders ook proberen om wat advies te geven… Ik kan natuurlijk niet garanderen dat het altijd nuttig is of gegarandeerd zal werken!

Waar ik in ieder geval wel van hoop dat het wat oplevert, is mijn recente trainingsstage in de US of A! Samen met mijn mechanieker Itto en Axel Alletru zijn we in november naar Californië getrokken om supercross te rijden en (nog) beter te leren springen. Ik had er echt enorm veel goesting in en dat bleek ook. We kwamen maandagavond toe in LA waar we bleven slapen in een hotel vlak bij de luchthaven. Het plan was om op ‘ons gemakske’ te gaan slapen en dan tegen 8 of 9 uur op te staan. ’s Morgens lag ik al om 5 uur met mijn vingers te draaien en toen ik naast mij keek –op een ander bed weliswaar- lag Itto daar ook al naar eigen zeggen een paar uur naar het plafond te staren! We zijn dan maar snel gaan ontbijten en iets over zessen zijn we naar het zuiden vertrokken om te gaan rijden. Niets kon ons nog stoppen, onderweg hebben we zelfs niet meer gestopt om eten te kopen. Ik wilde onmiddellijk op Amerikaanse bodem crossen!

Nadat ik mijn eerste SX-honger gestild had zijn we naar het noorden (Visalia) gereden waar we bij Dirk Temmerman, de man achter DT1, hebben gelogeerd. We hebben daar opgetrokken met zijn drie zonen, die ook telkens mee gingen trainen. Ik heb me daar goed geamuseerd en ik heb er zes dagen na elkaar gereden. Onze volgende stop was het meer serieuze werk in Murietta. Zeg maar het Walhalla van de Amerikaanse Supercross. Je vindt er heel veel parcours en ook alle grote teams en veel toppers zitten daar in de buurt. Het was er echt super, ik heb er op de testtrack van KTM gereden, het parcours van Ryan Hughes, Competitive Edge, Perris raceway… Allemaal heel plezant! De omlopen zijn perfect onderhouden, geript en het weer was altijd tussen de 25° en de 30°.  Terug in België was het wel even wennen.

Bij Ryan Hughes kwam ik Nate Adams, de FMX’er, tegen die zich aan het voorbereiden was op het SX-seizoen. Vorig jaar was zijn SX-seizoen al over na enkele ronden in Anaheim en deze keer wil hij dus echt bewijzen dat hij meer kan dan gymnastiek op de motor. Hij ging in ieder geval redelijk vooruit. In Impala heb ik ook nog met Tommy Searle samengereden. De reacties van de Amerikanen op mijn rijden waren verrassend positief want ze vonden dat ik toch al fatsoenlijk kon scrubben. Dat deed natuurlijk deugd en de Amerikaanse journalist Steve Cox van RacerX is zelfs langsgekomen om wat foto’s en een filmpje te maken. Ook wat betreft de vooroordelen die we in Europa hebben tegen Amerikanen viel alles goed mee. We hebben er gezond kunnen eten, de locals waren oprecht vriendelijk en niet al te gemaakt. De dikke vrouwen hadden ter gelegenheid van ons bezoek blijkbaar huisarrest gekregen want er liepen véél meisjes met een geweldig figuur rond. Mijn drie weken ginder zijn voorbijgevlogen en ik kan het iedereen aanraden. Zeker voor herhaling vatbaar wat mij betreft.

Voilà genoeg geschreven voor ik ‘fingerpump’ krijg van al het typen. De zon schijnt, ik ga wat trainen met de velo! Tot de volgende,

Joël ‘JR’ Roelants