Loungen met Joël ‘relaxzetel’ Roelants

Dag vrienden en vriendinnen,

Eindelijk eens géén column terwijl ik op een vliegtuig zit of sta te wachten! Integendeel deze keer is het keyword rust. Rust roest, ik weet het maar de voorbije weken waren al heavy genoeg. We beginnen met een flashback: met name GP nummertje 7: Saint-Jean d’Angély.

Ofwel de GP van Frankrijk. Saint-Jean begon slecht, maar eindigde goed! Op zaterdag crashte ik in de start van de kwalificatiereeks en ik reed ook niet bijster goed. Daardoor kon ik op zondag pas als 31ste naar ‘de baar’. Ik was op zondag wel twee keer goed weg, reed twee sterke reeksen en werd tweede in de eindstand.  Hoewel de uitgangspositie aan het hek archislecht was heb ik die wedstrijd eigenlijk op dezelfde manier benaderd als anders. Gewoon zo goed mogelijk doen, wat er ook gebeurt.

In de aanloop naar de volgende GP, Teutschenthal voeld ik me uitstekend. Het rijden ging de eerste reeks in Duitsland echter alles behalve super! De tweede reeks ging het gelukkig een pak beter. Ik kon goed naar voor rijden en half koers lag ik negende. Toen kwam Herlings ten val en schoof ik een plaatsje op. Daarna ging ik Simpson voorbij en lag ik zevende. Ik had nog uitzicht op meer maar dan gileed ik dom onderuit en daarbij had ik mijn duim omgeslagen. Verder rijden kon niet zodat ik met 0 punten naar de kant moest. Ook in Kegums had ik nog redelijk wat last van mijn duim. Wel zes en vijf zou je nog kunnen zeggen, maar echt goed was het zeker niet. Voor de laatste GP in Zweden had ik in de week vooraf een kwetsuur opgelopen aan mijn hand. Een beentje dat versprongen was en dat op een zenuw drukte. Weer moest ik met pijn rijden en twee keer achtste was gezien de omstandigheden het maximum in Uddevalla. Ik ben gene platte maar ik had echt té veel zeer om voluit te kunnen gaan!

Om die hand te laten rusten –dezelfde hand als die waarvan ik mijn duim had geblesseerd- ga ik nu twee weken rusten. T’is te zeggen, niet met de motor rijden om volledig fit in Lommel te verschijnen. Daardoor zal ik er zondag in Tongeren niet bij zijn. Ik heb nog niet beslist wat ik ga doen met Everts & Friends omdat het nog wat later, op 21 juli, is natuurlijk. Op dit moment valt de duim nog wel mee. Ik heb er geen last meer van. Pijn heb ik nog wel en als ik een verkeerde beweging maak, is hij nog snel omgeslagen. (noot redactie: volgende keer Joël vragen wat het verschil is tussen last en pijn in zijn woordenboek!) Op dit moment wil ik echter het zekere voor het onzekere nemen en niet rijden met de motor. De voorbije weken waren heel druk en fysiek is het ook goed om eens gas terug te nemen. Bovendien was het circuit in Tongeren de afgelopen jaren beenhard en die schokken wilde ik op dit moment liever vermijden voor mijn hand.

Voor die geklemde zenuw had ik dan voor en na Zweden onstekingsremmers genomen en dat was op zich vrij snel voorbij. Toch denk ik dat het ook belangrijk is om voldoende tijd te nemen om zo’n kwetsuren echt te laten genezen. Want als je toch verder doet en het ontsteekt opnieuw ben je nog veel verder van huis. En dan hoef je geen eens Roelants te heten en in Grobbendonk te wonen! De drie GP’s die we net na elkaar hadden zijn op zich niet extra zwaar. Alleen als je de pech hebt op dat moment gekwetst te zijn is dat wel een streep door je rekening. Je hebt geen tijd om te rusten, terwijl je toch nog minstens een keer met de motor moet kunnen trainen. Dat had ik voor Uddevalla niet gedaan. En dan mankeer je wel het juiste gevoel tijdens het weekend. Op die manier denk ik dat de drie GP’s voor veel rijders meer een overlevingstocht was en een missie om de schade te beperken.

In Zweden deed mijn interim-ploegmaat Jeremy Delincé het ver van onaardig. Dat verbaasde me eigenlijk niet, want het is iemand met veel techniek. Persoonlijk had ik hem meteen twee keer in de top-15 gezien, maar in de GP’s ligt het tempo meteen hoog en ik denk dat hij fysiek wat te kort kwam.

Afgelopen dinsdag hadden we de jaarlijkse teambuildingdag van Joël Smets met de MXoN pre-selectie van Team Belgium.  Samen met Ken (De Dycker), Ramon, Strijbos en Desalle. Het was weer een heel plezante, onspannen dag. We zijn wat gaan waterskiën en nadien zijn we met de velo teruggekomen. Maar deze keer geen blitse mountainbikes of carbonnen racemonsters maar wel van die velo’s met een bakske van voor. Zoals de ijskarretjes van vroeger! Afwisselend moest er iemand in het bakje kruipen en een ander trappen. Ik had de grootste lading in mijn bak want ik reed met Ken (De Dycker). Een heel bijzonder combinatie kan jullie verzekeren. Op een gegeven moment ging het bergaf, maar Ken kon maar één arm gebruiken na zijn kwetsuur in Zweden. We reden knal in de vangrails… Een geluk bij een ongeluk eigenlijk want anders hadden we in de vaart gestoken! Meer foto’s van de teambuildingdag zie je hier.

Als sportliefhebber heb ik de voorbije weken natuurlijk ook het WK voetbal een beetje gevolgd. Niet dat ik een voetbalfan ben, maar mijn gesupporter voor de Hollanders heeft toch al gerendeerd blijkbaar! Ik gun het ze wel en ik keek al uit naar die taferelen op TV als Nederland ook nog eens de finale zou winnen. Eigenlijk had ik Duitsland vooraf wat sterker ingeschat dan Spanje dus in principe maken ze toch een mooie kans tegen Spanje.

Over TV gesproken. Bij Nestaan-JM Racing spelen we zelf geregeld TV! Dan heb ik het niet over de fratsen die we uithalen, maar de video-analyse die we gebruiken. Joël (De Busser), onze man van de blokken, filmt tijdens de GP-wedstrijden op zaterdag en hij gaat rond om de verschillende lijnen te bekijken. Hij heeft ook zelf gereden en weet dus waarop hij moet letten. ’s Avonds in de trailer kunnen we die beelden dan bekijken. Dat is zeker een interessant hulpmiddel. Soms heb je zelf het gevoel dat je goed rijdt en als je dan de beelden te zien krijgt, sta je soms te kijken van je zelf: “Amai, ik zit er precies op als een blok beton of dat je een dood punt in een bocht heb. Iets dat je op de motor zelf soms niet ziet.” Tot zover de positieve aspecten van TV! In Uddevalla moest ik cameraman spelen en zo’n duobaan is toch niks voor mij. Veel meer weegt je helm niet, maar de camera staat van voor en als er dan nog eens modder ophangt weegt hij door. Ik vond het niet zo gezellig, voor de tweede reeks heb ik ‘m er dan maar afgegooid. Eigenlijk wou ik er al niet mee rijden, maar daar was geen ontkomen aan! Ach ja.

Geniet van jullie vakantie en voor wie thuis blijft geniet van het mooie weer en ik hoop jullie massaal te mogen begroeten tijden de GP van Limburg begin augustus.

Tot de volgende!
PS Ik ben benieuwd welke onnozele titel ze er nu weer gaan boven gezet hebben…

Credit foto’s: CDS, Youthstream/Massimo Zanzani, Team Belgium