Aan de vooravond van 11 juli, de Vlaamse feestdag mogen we best eens een stand van zaken van de off-road motorsport in Vlaanderen geven.Een stand van zaken die spijtig genoeg niet brengt wat we er eigenlijk van zouden mogen verwachten. Toegegeven, het motorcross staat nog steeds sterk in Vlaanderen en dat ondanks tegenkantingen van buitenaf en gekrakeel onderling.
Maar ook daar moeten we vaststellen dat het aantal beoefenaars de laatste jaren niet gestegen maar eerder gedaald is. Het zou naiëf zijn om te denken dat het de Vlaamse federaties zijn die daar voor verantwoordelijk zijn. Er zijn immers heel wat factoren die zij niet kunnen beheersen maar toch maken dat het systeem slabakt. Alle oorzaken daarvan aanwijzen en mogelijke oplossingen aanreiken is misschien iets voor een volgende column.
Toch moeten we vaststellen dat de omlopen of eerder het gebrek daaraan het grote knelpunt zijn in Vlaanderen. Dan denken we in de eerste plaats aan de problematiek rond de permanente oefencircuits. Daar slepen de problemen al een paar jaar aan. We mogen blij zijn dat de Vlaamse federaties zich vorig jaar unaniem achter het iniatief “Red de motorcross” geschaard hebben, maar eigenlijk had dit al veel eerder gebeurd moeten zijn. Helaas is het de laatste maanden ook erg rustig geworden rond dit brandpunt. Al zullen mensen die daadwerkelijk met de betrokken dossiers bezig zijn daar misschien anders over denken omdat een grote gedeelte nu eenmaal achter de schermen verloopt. Hebben we de stem van de federaties deze keer duidelijk gehoord, dan merkten we geen signalen uit de industrie op. Het lijkt wel alsof een aantal importeurs van (vooral) Japanse merken selectief doof blijven voor de verzuchtingen van een gedeelte van hun klanten.
Dat we van de politiek hooguit dubbelzinnige, laat staan duidelijke signalen mochten verwachten stond eigenlijk als een paal boven water. In een land waar politici bijna jaarlijks voor een verkiezing staan, is men natuurlijk allesbehalve bezig met een probleem dat maar een kleine minderheid aanbelangt. Bovendien wil men zich in de Vlaamse politiek over het algemeen zo kleurloos mogelijk opstellen om zich daarna, indien gewenst, in zoveel mogelijk bochten te kunnen wringen. Dat zoiets mensen op den duur niet meer in staat stelt om knopen te durven doorhakken neemt de gemiddelde Vlaamse politicus er op de koop bij. Eigenlijk is Groen! de enige partij waarvan we een duidelijke visie op off-road motorsport kennen. Al is dat dan natuurlijk geen positieve.
Wat ons echt zorgen moet baren is de schraalheid van het off-road motorsport aanbod. De liefhebber heeft in Vlaanderen vooral de keuze tussen motorcross, motorcross en motorcross… Gelukkig zijn er nog twee kleine regionale trialkampioenschappen en een enthousiaste jonge speedwayclub die het hoofd boven water houden, anders dienden we de algemene term “off-road motorsport” niet eens meer te gebruiken.
We durven ons dan ook af te vragen hoe het zit met disciplines als supercross, supermoto, enduro, grasbaanracen, enz. Toegegeven het organiseren van wedstrijden voor deze disciplines is allesbehalve evident, maar we merken vooral een zekere vastgeroestheid bij clubs. Blijkbaar kan of durft niemand meer te innoveren, met iets nieuws op de proppen te komen. Er worden geen nieuwe formules uitgedokterd. Ja, zelfs de midweekcrossen die een paar jaar geleden nog menige wedstrijdkalender kruidden, zijn helemaal verdwenen.
Speelt het winstbejag in sommige gevallen geen te grote rol? Is het ook niet de taak van de federaties om de sport te promoten, nieuwe leden aan te trekken, jongeren te laten proeven van een discipline? De meeste Vlaamse federaties richten zich alleen op motorcross, maar van de VMBB verwachten we eigenlijk dat de vlag ook daadwerkelijk de lading dekt. Toegegeven, voor een stukje is dat ook zo. Trial West-Vlaanderen is een competitie die georganiseerd wordt door (veelal toeristische) BMB clubs. Maar op trial na blijven de meeste andere off-road sporten in de kou staan. Toch vreemd want in Nederland heeft de KNMV een aantal bloeiende nationale kampioenschappen, zoals Enduro, Trial, Supermoto en grasbaan. En geloof ons maar, ook daar hebben de clubs het niet makkelijk en worden er allerlei restricities opgelegd door de verschillende overheden.
Zijn de Nederlandse motorsportclubs dan dynamischer? Misschien wel. Geven de Nederlandse motorsportclubs dan minder om winstbejag? Allicht niet, maar ze denken wel op langere termijn. Zijn de Nederlandse clubs en federaties ondernemender? Dat zeker wel. Wij hebben vaak het idee dat men in Vlaanderen maar wat vanaf de kantlijn wil toekijken en wacht tot wanneer een ander het organiseert. Al durven we hier niet te beweren dat er achter de schermen helemaal niets beweegt. Kijk maar naar de (helaas) mislukte poging om een grasbaanwedstrijd te organiseren in Egenhoven. Meer info daarover vind je hier.
Credit foto’s: yamaha-racing, Ray Archer
BMW experimenteert graag met haar GS-concept. Het GS-gamma uit München is breed uitgesmeerd maar de…
De grootste Europese motorbeurs EICMA in volop bezig. In de onderstaande video zie je een…
Niets zo goed om het gas te leren controleren dan een potje flat track! Tweevoudig…
Kay De Wolf schreef dit jaar geschiedenis met een grote G. The Red Hurricane bezorgde…
Na zijn zesde plaats tijdens de EMX85 finale in Loket maakt David Cracco het komende…
Het bekende Amerikaanse Fly Racing heeft eindelijk 'n toptransfer beet in het WK motorcross! Volgend…