Red alert: Ken De Dycker is back in town!

Beste K9 supporters en toekomstige supporters, vrienden en vijanden!

Het is vandaag een heuglijke dag -en morgen ook als je dit toevallig morgen leest- want ondertussen zijn we alweer aan de zevende aflevering van de K9 column. Voor de negende gaan we er toch echt een feestje van moeten maken! Maar dat betekent ook dat ik nog even tijd heb om iets leuks te bedenken. Voorstellen zijn welkom, hihihi.

De voorbije weken zijn heel ontspannen verlopen. Nu de GP’s gedaan zijn en ik niet zoveel moet reizen, zien de weken er toch anders uit. Ondertussen is ook mijn schouderblessure al enkele weken verleden tijd. Dat geeft toch een goed gevoel om helemaal fysiek in orde straks aan de voorbereidingen voor 2011 te kunnen beginnen. De intensiteit en regelmaat van mijn trainingen is in deze periode wel wat afgebouwd. Ik heb nog een paar keer met de motor gereden, maar dan eerder voor de fun. Als je gaat trainen merk je ook dat het seizoen op zijn laatste benen loopt. Twee weken geleden was het in Lommel nog volle bak, vorige week was er bijna niemand meer. Zowel wat betreft de toppers maar ook de andere jongens… Natuurlijk waren er ook mijn wedstrijden in Mettet (de Superbiker) en vorig weekend de strandcross in Berck-Sur-Mer, in Frankrijk. Daar over straks meer. Waar ik dan verder mijn dagen mee vul? De dingen doen waar ik anders niet aan toe kom tiens. Ik heb wat klusjes thuis gedaan en een kameraad geholpen met zijn motor. Elke dag weet ik wel wat doen hoor. Jullie hoeven nog niet te bellen met tips of zo! Op vakantie ga ik deze winter niet, dan maken we het maar gezellig thuis hé.

Eerst nog even over de Superbiker. Het was dit jaar de tweede keer dat ik aan de start stond in Mettet. Mijn eerste deelname was in 2007 met CAS-Honda. Dat was letterlijk mijn allereerste supermoto-ervaring. Deze keer ging het al beter, ook al ik niet op voorhand getraind met een supermoto. Die eerste trainingen moest ik dan ook aanpassen. Op het einde van het weekend had ik echter de smaak te pakken en ging het steeds beter. In de eerste reeks van de Starbiker werd ik tiende, in de tweede reeks werd ik zevende. Echt wel leuk om te doen hoor supermoto. Van driften zoals vroeger in Mettet was er helaas geen sprake meer. Door het nieuwe circuit lagen er geen haakse bochten meer in waardoor het al veel moelijker wordt om ergens te gaan glijden. Tegenover vroeger was de Superbiker-omoop wel heel snel, plezant om te rijden ook. Alleen was het karakter wel fameus veranderd: minder technisch en ik moest serieus sleuren om het met mijn 450 op te nemen tegen die zware 600s en andere supermotoprojectielen! Die rechte stukken gingen zo snel zoiets zijn we als mx-piloten niet gewoon. Dat moet je echt gewoon worden. De sfeer en het enthousiasme van het publiek maken dit weekend toch altijd speciaal.

Ook tijdens de strandcross in Berck was er veel volk, zowel langs de kant als op het circuit. Ik voelde me er goed in mijn sas, daardoor was mijn overwinning in de eerste manche ook niet echt een verrassing. Spijtig van de tweede reeks waarin ik was gevallen. Daardoor waren er problemen met mijn stuur en moest ik opgeven. In het algemeen was Berck-Sur-Mer een meevaller over de hele lijn: zowel qua rijden als de aanpassing aan de Honda. Die strandcrossen vind ik wel leuk om te doen. Het is trouwens ook een goede manier om in deze periode wat ritme te behouden, en tegelijkertijd LS-Motors en mezelf wat publiciteit te bezorgen. De kans is dus groot dat ik nog wel enkele wedstrijden doe. Als basis voor ontwikkelingswerk zijn die races niet bedoeld. Je moet het meer zien als een weekendje weg met je nieuwe vriendin! Daarmee bedoel ik: je ziet of het klikt en of je ook gedurende langere tijd met elkaar kan opschieten. Die kennismaking –met de CRF450R dan- gaat best lekker.  Voorlopig rijd ik standaard, maar de motor bevalt me wel. Als alle onderdelen er zijn en alle technische leveranciers voor het nieuwe seizoen zijn rond dan beginnen we met het serieuze testwerk. Tegenover een zandbaan is het zand in zo’n strandcross veel dieper en de sporen veranderen nog veel sneller! Je kan het eigenlijk moeilijk vergelijken. Door die enorme lange rechte stukken heb je ook veel afstopkippen.

Ook mijn laatste wedstrijd op Yamaha – het BK in Mont-Saint-Guibert- was goed verlopen. Ik denk dat iedereen enorm uitkeek en super gemotiveerd was voor de finale van het BK omdat het zo’n fantastisch circuit is of liever was. Met leuke jumps ook. Door omstandigheden lag het parcours er echter helemaal anders bij! Op zich een flinke tegenvaller. Aan de andere kant lag het me wel. Mont-Saint-Guibert was deze keer heel technisch en zwaar. Voor de laatste keer dit jaar kon ik me laten zien voor mijn (mx)supporters in eigen land -supermoto-only fans heb ik nog niet veel- daarom wilde ik er nog eens deftig invliegen! Ik heb wat show gegeven met heelclickers en een nac-nac, maar ook qua tempo zat het wel oké. Dat was een positief weekend voor mezelf omdat ik in de weken voordien weinig had kunnen rijden

Voor mijn rijstage in de winter lijkt het me wel wat om mijn plan van vorig jaar te herhalen. In januari zal het weer hier toch niet veel soeps zijn en dan kan ik net zo goed weer naar Amerika gaan. Op voorwaarde dat het ook praktisch een goede oplossing is natuurlijk: dat ik een motor daar heb en dat de vluchten en het verblijf betaalbaar zijn bedoel ik dan. Rijden kan je ginder elke dag, op dat vlak was mijn Californische voorbereiding dit jaar een schot in de roos. Over Amerika gesproken. Zoals iedereen heb ik natuurlijk ook met argusogen de MX of Nations gevolgd. Het circuit zag er live knap uit en de strijd was dit jaar weer heel spannend. Voor wie van motorcross houdt, is het onmogelijk om meegezogen te worden in de ambiance en de hype van de MXoN. Op dat moment ben ik meer zelf een fan dan rijder. Enkele rijders zoals Ryan Dungey en Ken Roczen zetten echt een knalprestatie neer, maar gezien de exploten van die mannen eerder dit jaar waren dat niet echt verrassingen.

Wie ook hard reed op de MX of Nations, was Ben Townley. Eergisteren raakte trouwens bekend dat BT terugkomt naar de GP’s. Da’s een goede zaak voor het WK en de belangstelling voor de MX1 GP’s. En hoe je het ook draait of keert een Amerikaanse piloot of een rijder die terugkomt van de AMA wakkert ook die wij-tegen-zij strijd aan. Dat is plezant voor de media en de fans. Townley is natuurlijk ook niet de eerste de beste. Hij heeft al wel bewezen dat hij met nen brommer kan rijden. Zo komt er nog een rijder bij die voor de overwinning kan strijden. Het kan er alleen maar spannender op worden!

Typisch voor deze periode zijn ook de grote motorbeurzen zoals de Intermot en de EICMA. Dat is niet alleen de grootste etalage ter wereld voor alles op motorgebied, voor rijders en teams is het ook de plaats om contracten voor volgend seizoen te bespreken! Maar zoals alles dit jaar hebben ook contractbesprekingen voor materiaal de nodige vertraging. Nog even wachten dus vooraleer ik jullie alle details kan geven over mijn persoonlijke sponsors. Ik kan wel al bevestigen dat ik blijf verder werken met Airoh als helmsponsor en Smith als brilsponsor. Tijdens de EICMA in Milaan doen ze er ook altijd alles aan om er buiten de expo-hallen een groot spektakel van te maken met supermoto, supercross en freestyle. Op de Intermot in Keulen vond ik het op dat vlak toch wat mager, misschien moet ik ze maar eens voorstellen om mij in te huren, hahaha!

Dit weekend ga ik me samen met enkele vrienden nog eens wagen aan een partijtje ijshockey. Dat is ook alweer een tijdje geleden. Altijd dolle pret en zo word je ook al een beetje gewoon aan het koudere weer. Ik kan het iedereen aanraden. Bedankt voor jullie steun en leesvlijt!

Joe, bykes, ciao,

Keeno

Credit foto’s: CDS, mxphotos.be