Gesprek met GP-monteur Denis Pipelier

Monteurs zijn zonder twijfel de stille helden van de motorsport! Het zijn handige jongens die weg van de sportlights lange dagen slijten om hun motorfietsen perfect voor te bereiden. Uiteraard mag je als monteur, zeker in de motorcross, geen schrik hebben om je handen vuil te maken. Het bestaan van een GP-mechanieker heeft ook zijn leuke kanten. Niemand, op de rijders na dan, beleeft een Grote Prijs zo intens als een monteur. De mannen met de gouden handjes reizen de wereld rond en ze verdienen hun brood met wat ze het liefst van al doen. Maar hoe begin je er aan, monteur worden op het hoogste niveau? Hoe voelt het om op het podium te staan na een Grand Prix overwinning? We vroegen het aan Denis Pipelier (links op de foto). Deze sympathieke Fransman woont in België en is bij LS Honda Racing de monteur voor Jonathan Barragan.

Veel mensen willen weten hoe je op het hoogste niveau van de sport aan de bak komt?
Denis Pipelier: “In Frankrijk heb ik op een vrij hoog niveau geracet. Ik heb er bij de Inters gereden tegen mannen als Mickael Pichon en Pascal Leuret. Ik was vrij goed maar helaas niet goed genoeg om van motorcross te kunnen leven. Op mijn niveau blijven crossen was onhaalbaar. Aan de ene kant heb je uitstekend materiaal nodig om te concurreren met super sterke rijders. Aan de andere kant waren mijn resultaten niet voldoende om meer sponsors aan te trekken. Daarom begon ik uit te kijken naar andere opties. Ik heb altijd graag zelf aan mijn motoren gewerkt en ik kreeg een aanbod om voor een jonge Zwitser werken in het Europees Kampioenschap, dat was vier jaar geleden. Daarna is het aan jou om mooi werk te leveren. De meeste mensen krijgen een baan in de paddock door mond-tot-mond reclame. Als je het goed doet, valt dat op en word je daarover aangesproken.”

Met wie heb je gewerkt voor Jonathan Barragan?
Pipelier: “In 2009 sleutelde ik voor een andere Zwitser, Arnaud Tonus bij HDI-KTM in het WK MX2. Het was zijn eerste WK-seizoen en hij bracht het er goed vanaf met enkele top tien plaatsen en in Frankrijk werd hij in één manche zelfs vijfde. Daarna heeft LS Honda Racing me gevraagd om voor Tanel Leok te komen werken. Tanel had veel pech dat jaar, maar toch was hij enorm sterk. Hij won twee manches, won de GP van Spanje, werd uiteindelijk 6de in het WK MX1 en werd Belgisch vicekampioen achter Steve Ramon. In 2011 ben ik dan met Tanel doorgegaan bij TM Racing, en nu ben ik terug bij LS Honda Racing met Jonathan Barragan.”

Kan je Jonathan Barragan vergelijken met Tanel Leok?
Pipelier: “Ja best wel! Het zijn allebei fysiek sterke rijders die nooit, maar dan ook nooit opgeven. Jonathan is technisch misschien iets sterker. Ook wat betreft hun persoonlijkheid zijn ze goed te vergelijken. Waarschijnlijk is Tanel een beetje stiller dan Jonathan. Maar goed, ik werk heel graag samen met Jonathan. De basis van wat je doet als monteur is eigenlijk hetzelfde voor elke rijder. Maar de relatie die je hebt met jouw piloot en de communicatie zijn van cruciaal belang zijn”

Helpt het voor een monteur als je zelf op een goed niveau motorcross hebt gereden?
Pipelier: “Absoluut, want je hebt zelf al soortgelijke situaties meegemaakt. Je kan lijnen op het circuit inschatten en je weet hoe je jouw piloot kan motiveren. Als je er in slaagt om nuttige adviezen te geven dan vertbetert dat natuurlijk ook het vertrouwen dat de rijder in zijn monteur heeft.”

Waar krijg je het meest voldoening van in jouw job?
Pipelier: “Het winnen natuurlijk! Samen met Tanel Leok heb ik een GP gewonnen bij LS Honda Racing en dat smaakt naar meer. Hoewel ik persoonlijk ook veel voldoening krijg als mijn renner alles geeft en blijft doorgaan, ongeacht het resultaat. Dat is de beste beloning voor mijn werk. Het tegenovergestelde is als je rijder er geen zin in heeft en zomaar loopt aan te modderen. Verschrikkelijk is dat! Met Jonathan (Barragan) is dat gelukkig niet het geval. Jonathan is 100% toegewijd. Door een handblessure liep hij wat vertraging op met zijn voorbereiding. Tijdens de eerste twee GP’s had hij wat pech, maar hij bleef wel telkend vechten tot het einde, ondanks zijn crashes. Hard werken wordt beloond daarom weet ik zeker dat de resultaten zullen volgen!”

Iedereen kon in Valkenswaard en Sevlievo zien dat de snelheid er is, maar Jonathan voelde zich niet op zijn gemak met de afstelling van zijn vering.
Pipelier: “Dat klopt. Vanaf Fermo keren we terug naar onze beproefde combinatie: Showa veringen en de service zal opgevolgd worden door WV2 Racing Suspension en Willy Verstrepen. Jonathan heeft een goed gevoel met Showa, dat hebben we al eerder gemerkt. Met Willy hebben we een van de meest ervaren veringstechnici in de GP paddock aan boord. Dàt is een heel positieve evolutie. Natuurlijk is dat geen toverformule waarmee alles vanzelf gaat. Maar ik denk wel dat je een andere Jonathan Barragan, metmeer vertrouwen zal zien in Italië dit weekend. Vorig seizoen haalde hij het podium in Fermo en ik geloof dat hij de snelheid heeft om weer voor het podium te vechten.”

Foto’s: Ray Archer