Het leven gaat door… voor Maité & Vic Jobé

Leuke persco ter gelegenheid van de voorstelling van “The Red Knights” op het circuit van Mont-Saint-Guibert. Bondscoach Joël Smets had bijzondere gasten uitgenodigd. “Na het brainstormen over toegevoegde waarde aan de Motorcross Der Naties hadden we T-shirts en sweaters laten aanmaken met daarop het silhouet van Georges Jobé. Georges zat vaak in het winnende team. De items rond de vijfvoudige wereldkampioen raakten snel uitverkocht. Jobé, die op 19 december 2012 overleed, weekt nu nog emoties los. Om de nagedachtenis in ere te houden contacteerde ik de familie, en je ziet het resultaat!”

Maité en Vic Jobé, zoon en dochter van wijlen Georges waren in hun nopjes met hun ontvangst. Ze kregen in primeur een nieuw bloedrood shirt van het MXDN-team. BMB zorgde voor een passende attentie. Bij het bladeren in het jubileumboek “100 Jaar BMB”, herkende Maité zich op de schoot van haar vader. Maité, 27 lentes en een frisse schoonheid, studeerde af als Master of Business. Ze trok in de voetsporen van Georges naar Dubai. Daar werkt ze voor een uitgeverij. Ze is eindverantwoordelijke voor twee weekbladen “Dubai is een fantastisch land om te wonen en te werken. Je kan Dubai niet vergelijken met zijn streng religieuze buren. Ik ga hier zeker nog enkele jaren blijven wonen en werken.”

Vic volgt zijn vader niet op als crosser. De 22-jarige ravenzwarte jongeman probeerde het wel ooit. “Verder dan wat rondstruinen in de tuin ben ik niet geraakt. Het was zelfs zo dat mijn vader met afraadde om aan motorcross te doen.” Zus Maité onderbrak spontaan dat ze meer met haar broers motortje reed dan hijzelf. “Om te bewijzen dat ik evengoed was als de jongens,” grapte ze. Vic beaamde dit al lachend. Hij kiest voor een totaal andere richting in het leven. “Ik studeer aan Saint-Luc in Luik, afdeling schilderen. Ik hoop dat ik me straks kan manifesteren in de kunst.” Hij toonde ons enkele foto’s van zijn werken. Grillig, abstract, met dierenhoofden als basis. “Vic:” Ik wil in mijn werk een aantal metaforen weergeven. Je mag het best een beetje abstract noemen.” Maité legde nog een andere, meer dwingende reden voor. “Vic probeert de dood van papa te verwerken via zijn schilderijen. Zijn eerste werk na de rouw was het doek “De Eerste Schreeuw”. Vic liet ons het werk nogmaals zien. En toen begrepen we dat in Vic’s hart nog altijd een strijd woedt om het verlies van zijn vader. Vic en Maité, het worden geen crossers, maar ik heb ze een goed leven toegewenst. Dit zal wellicht een van die ontmoetingen blijken waar ik nog vaak aan terug zal denken.

Tekst: LVG