Interview Le Touquet winnares Daniëlle van Kempen

Wat is er mooier dan jezelf een moeilijk maar haalbaar doel stellen en het vervolgens te behalen? Daniëlle van Kempen (26) kan er over mee praten. De Zeelandse won vorige zondag haar tweede opeenvolgende Enduropale-Le Touquet overwinning bij de dames! Dat Daan in 2016 ook nog ’s het Open Junioren Kampioenschap van de MON won maakt de voorbije 12 maanden nog meer bijzonder. Mxmag haalde Daniëlle voor de micro.

Nee hoor, ze heeft géén al te stramme spieren en platte rust is aan haar niet besteed. Na een dagje rust ging Van Kempen op dinsdag al weer aan de slag. Vanzelfsprekend met een uitstekend humeur. “Beetje met autobanden zeule da’s geen probleem. Daar werk je de kleine pijntjes vanzelf mee weg!” Of Kees Van Der Ven, vijfvoudig winnaar in Le Touquet en dus veruit de meest succesvolle Nederlander ooit in de beroemdste aller strandraces, haar al heeft gefeliciteerd vragen we grappend. “Nee dat niet! Eerlijk gezegd wist ik op voorhand niet goed wat ik moest verwachten. Ik was goed voorbereid en na 2016 wist ik dat ik de wedstrijd zelf wel aan kon. Omdat er op de deelnemerslijst veel meiden stonden die ik niet kende, was het afwachten waar ik zou uitkomen tegenover de concurrentie,” legt Daniëlle uit. Als Nederlandse winnares werd Van Kempen voorgegaan door Nicky Van Wordragen die in 2011 de sterkste was.

Uiteindelijk kwam Van Kempen na meer dan 3 uur wedstrijd binnen als 265ste. Flink beter dan vorig jaar want toen eindigde ze als 450ste. Al zat haar betere startpositie daar ook voor iets tussen. Bij haar eerste deelname kreeg Daniëlle 717 opgespeld nu mocht ze door haar puike 2016 resultaat in de eerste groep starten. Het gigantische veld van 1.100 rijders start immers in twee golven. Tussen de twee groepen zit 30 seconden, kwestie van de chaos enigszins te beperken. “Die start is héél gaaf. Meteen volgas in zo’n pak, en dan zo lang. Helemaal tot Stella plage waar het keerpunt ligt. Da’s wel een beetje eng die hoge snelheden! Gelukkig hadden ze er twee knikken in liggen om de snelheid wat te drukken.” Wat heet. Snelheden van meer dan 150 km/u zijn immers vaste prik tijdens de Enduropale.



Teamwork makes the dream work

Wie Le Touquet denk, haalt zich meteen flink aangepaste motoren voor de geest. Dat blijkt nog mee te vallen. De Yamaha YZ250 tweetakt zit haar dan ook als gegoten. Natuurlijk werd die uitgerust met een speciale tank (13 liter), een koelsysteem en een groter tandwiel voor.
Gelukkig heeft MX Team Van Kempen de nodige technische expertise in huis. Pa Van Kempen weet van aanpakken en ook Daniëlle’s broertje Jeffrey stond al vijf keer aan de start in Le Touquet. Want bovenal draait het in de Enduropale rond een goede voorbereiding en een sterk team rond de rijder.

“Omdat ik heel graag die titel wilde in de Open Junioren klasse hebben we ons daar echt op gefocust. Dat was nog best spannend tot het einde! Ik had graag de Red Bull Knock Out gereden maar op dat moment was ik net op vakantie om de batterijen op te laden. Daarna ben ik weer verder gegaan met mijn fysieke training. Vanaf de kerst zijn we dan in het zand gedoken om voor Le Touquet te trainen.” Door de regen was het lastig om bijvoorbeeld in Berghem te rijden daarom trok Daniëlle maar naar Duinkerken. Een weekendje in het zand spelen, kilometers maken. “Ik had deze Enduropale nooit kunnen rijden zonder de hulp van mijn vriend Michael van Oosten, mijn ouders, mijn broertje Jeffrey en zijn vriendin Mischa. Voor Jeffrey was het balen dat hij zelf niet kon rijden maar op die manier kreeg ik zelf wat meer steun. Daarnaast stonden ook Anita en Gerdard Manneveld voor mij klaar in de pits. Echt super om op zo’n team te kunnen rekenen!”

Diesel en zandhaas

Internationaal was Van Kempen niet in haar proefstuk toe met haar Franse topprestaties. In de IMBA liet ze top-5 plaatsen optekenen maar toch was het EK niet haar ding. “Nee joh, veel te veel harde banen daar. Geef mij maar zand. Ook die langere duur van de wedstrijd ligt me wel. Toen ik de Enduropale jaren geleden op TV zag wist ik het al, dit wil ik eens proberen. Eigenlijk ben ik een echte diesel, hoe langer de wedstrijd hoe beter ik op tempo kom. Dat is wel eens lastig in een normale race. In het begin van de wedstrijd verlies ik dan terrein, maar pats in de zevende ronde zet ik mijn snelste tijd neer!” Als het van haar af hing had ze al eerder de Enduropale meegereden maar papa Van Kempen wilde haar alleen laten starten als ze er klaar voor was. “Dat was zeker een goede beslissing. Ik voel dat ik nu sterker ben en meer uithoudingsvermogen heb dan vroeger.”

Of ze als meisje wel eens met jaloezie krijgt af te rekenen. Zeker nu ze ook kampioene is? “Daar merk ik helemaal niets van. Integendeel, we hebben een super gezellige klasse. De reacties zijn ook allemaal heel leuk. De mannen zien ook hoe hard ik er voor werk en soms maakt er wel eens iemand een grapje. Zo zei er een man: Ik rijd al veertig jaar motorcroos, maar nu kan ik voor het eerst de winnaar zoenen. Grappig!” Meisje of niet, de kampioenstitel kreeg Daniëlle niet zomaar. Om zo regelmatig te scoren moest ze ook aan haar zwakke punten schaven. Voor de race in Geldermalsen ging ze vooraf twee keer trainen op de harde baan aan de Meersteeg. Dat pakte uitstekend uit. Tot haar eigen verbazing kwam ze uitstekend uit de verf en als één van de weinigen pakte ze zomaar de dubbel. “Ik voelde wel dat mensen respecteerde dat we er zo voor gingen. Leuk om ze te verrassen ook. Hoe kan dit; Daan rijd normaal toch alleen in het zand zo goed?”

Van paardrijden tot MX-kampioene

Dit jaar moet ze als kampioene overstappen naar de Senioren. Voorlopig is het nog moeilijk in te schatten waar ze in sneller gezelschap thuishoort. “Een plekje bij de eerste 15 zou mooi zijn, maar als het even kan zou ik ook graag meer wedstrijden of het hele kampioenschap van de Franse strandraces afwerken. Daar hangt natuurlijk een prijskaartje aan met de verplaatsingen en zo. Dus hopelijk krijgen we dat met sponsoring rond. Om dat alles in goede banen te leiden werd een eigen team opgericht: MX Team Van Kempen met Danielle en Jeffrey als rijders. Een flinke stap nadat haar sportieve loopbaan begon met paardrijden. “Tja, zo’n paard luistert niet altijd. Soms doet het gewoon niet wat je wil, dat is met een motor toch makkelijker,” lacht ze. “Mijn vader had motorcross gereden en mijn jongere broer ook, dan was de stap toch snel gezet.”

De nare herinnering van een zware kniekwetsuur ligt ondertussen ver achter haar. Meer dan wie ook weet Danielle dat motorcross flinke opofferingen vergt. Niet alleen van de rijder en zijn of haar omgeving maar ook van sponsors die alles mogelijk maken. “Die moet je zeker vermelden hé zegt ze als afsluiter. Of in haar woorden, dankjewel: Ralph Sigmans van Sigmans motoren: voor het leveren van een perfecte Yamaha motor, BO motorolie: voor de beste olie die er is, Double D Designs: voor de prachtige Kenny kleding, Shock Therapy voor de prima vering, Van Kempen. . . fun on wheels, Bar de Belt, Fitness Fitaal, Onderhoudsbedrijf Van Gurp en alle andere sponsors. Bij deze.

Heb je genoten van dit verhaal? Klik dan bovenaan op de Like button, laat hieronder weten wat je er van vond of deel dan de link naar deze post via jouw Facebook pagina zodat meer mensen kunnen meelezen!

Foto’s: Benjamin Hedoudin/BH Photographie (introfoto), overige foto’s aangeleverd door rijder