Column: Letsroll met Nick Kouwenberg!

Nick Kouwenberg is snel, getalenteerd en van alle markten thuis. Kouwy komt dan wel relaxed en joviaal over als het er op aan komt, weet de Astes4-Tesar Yamaha rijder als geen ander waar het gas staat! MXMag is dan ook vereerd de ex-EMX250 en Europees MX2 Supercross kampioen voor te stellen als onze nieuwste columnist.

Geen idee wat er hierboven staat of hoe de intro klinkt maar ik vind het in ieder geval wel vet zo’n eigen column. En als je het mij enkele maanden geleden zou gevraagd om zoiets te schrijven dan had ik het zelf niet geloofd! Na mijn Europese titel in 2015 heb ik vorig jaar best een klotejaar gehad. Het liep niet zoals ik het zelf wilde, noch hoe ze het bij JTech zagen. Wat ik in 2016 liet zien was dus niet goed (genoeg). Hierdoor stond mijn telefoon niet bepaald roodgloeiend met aanbiedingen. Eigenlijk bleef het zelfs akelig stil, er kwam gewoon niets. Al is dat misschien ook overdreven maar daarover vertel ik verder wel!

Ook ten huize Kouwenberg vliegen de gebraden kippen niet in de mond dus moest ik wel gaan werken. Zo ben ik aan de slag gegaan in het bedrijf van mijn moeder. We maken pallets, kisten en kratten en zo belandde ik in de werkplaats in de productie. Tegelijk had ik me voorgenomen om nog wat te rijden als hobby. Daarvoor had ik zelf een Yamaha 450 gekocht. Het werken heb ik drie maanden volgehouden. Ondertussen was ook Gert-Jan Vorstenbosch nog komen aanwaaien met een leuk plan: “Ik heb hier nog een Yamaha YZ250F, zou dat niet wat voor jou zijn om Valkenswaard mee te pikken?” Op die manier zou ik mezelf in de kijker kunnen rijden en wie weet waar dat me zou brengen. Na die kalenderwijziging waarin Trentino voor Valkenswaard werd geplaatst, kregen we zo een dubbel doel om zowel in Arco di Trento als in Valkenswaard mee te doen in de EMX250.

Mijn winter was door omstandigheden dus hartstikke amateuristisch. Wat rijden met mijn 450, maar door de combinatie met werk had ik weinig tijd om te trainen, budget voor onderdelen was er evenmin. Beetje bij beetje kreeg het plan van Gert-Jan echter vorm met Buitenhuis Racing dat via Yamaha Nederland een YZ250F ter beschikking stelde. Gert-Jan heeft vervolgens de tuning geregeld met De Jong Tweewielers. Dan kwam er nog een trainingsmotor bij en zo hadden we een basis om van start te gaan. Eerst heb ik dan de Dutch Masters Of Motocross in Oss meegedaan en vervolgens ook het ONK in Markelo. Dat ging meteen goed. In Markelo won ik zelfs beide manches. Ik viel in Oss één manche uit maar de andere manche was best goed. Niet meteen een verrassing voor mezelf omdat ik weet dat ik top-5 tempo van de WK rijders kan rijden als het moet. Omdat ik vroeger ook heb gestreden met mannen als Brian Bogers en Thomas Kjer Olsen was ik daar wel gerust in. Alleen kon ik het tempo niet volhouden omdat ik veel te weinig met de motor had gereden.

De privateer dream bleek in de praktijk ook knap lastig. Steun krijgen voor onderdelen zo laat op het seizoen was nagenoeg onmogelijk. Zelf kopen dus. Zelf administratie regelen en nog zoveel kleine dingen meer. Helemaal uit het niets kreeg ik toen echter die aanbieding. Bij Astes4-Tesar Yamaha kon ik Roan van de Moosdijk vervangen. Roan was  jammer genoeg gekwetst en zij zochten dringend een oplossing. Voor mezelf was dat een enorme stap vooruit om weer te kunnen rijden in een professioneel, goed gestructureerd team. Aan de andere kant lag het ook héél delicaat. Bijna hadden we met Gert-Jan Vorstenbosch en de andere mensen die me wilden helpen alles op de rit om als privateer van start te gaan. Daar voelde ik me gewoon schuldig over. De hele week moest ik mensen bellen om te overleggen en de situatie duidelijk te maken. Eens ik echter begon te werken met het nieuwe team viel er een last van mijn schouders. Het blijk meteen dat ze de zaken goed voor elkaar hebben.

Het is gek hoe snel mijn leven twee keer is veranderd. Normaal werkte ik 32 uur in de week en dan probeerde ik om 6uur ’s morgens nog wat fysiek te trainen of na het werk. En dan rijden op mijn vrije middag.  Als je dat ritme nooit ben geweest hakt zo’n schema er wel flink in. Ik heb daardoor veel respect voor jongens die wél zo voor hun sport kunnen trainen. Dat ik me op een gegeven moment dus toch heb gericht op die comeback heb ik me nog geen seconde beklaagd. Naast de EMX250 met het officiële Yamaha team rijd ik ook nog het Zweedse kampioenschap voor een lokaal team, JWR (Johan Westermark Racing). Het afgelopen weekend werd ik in de eerste ronde van het Zweedse MX2 kampioenschap tweede mét twee holeshots. Niet verkeerd als binnenkomer!

In die periode dat het duidelijk werd dat ik naar Astes4-Tesar Yamaha zou gaan, werd het plots super hectisch. Tijd om voor de EMX250 nog te testen was er eigenlijk niet. Net toen de beslising was genomen, zat ik namelijk in Zweden om daar te testen met JWR! Maandagavond toen ik terug kwam van Zweden was ik welgeteld één uur thuis. Snel mijn spullen pakken, bus inladen en hup naar Italië! De dag erop aangekomen op de baan en meteen testen. Ik kan jullie wel zeggen dat het een pittige week was. In Arco had ik wat pech maar achteraf bekeken had ik ook daar al op het podium moeten staan. De eerste manche zat ik in de top-3 toen ik één of ander elektronisch probleem kreeg. In de tweede manche ging ik er met de start af. Dan moet je van de laatste plek naar negen komen, zo is het natuurlijk lastig op op het podium te klimmen!

Valkenswaard ging dan wel in de goede richting. Ik was constanter en dankzij twee derde plaatsen werd ik twee in totaal. Daar gaan we voor natuurlijk. Mijn doel is die EMX250 titel heroveren. Op dit moment is dat voor mij als 25-jarige het hoogst haalbare in de MX2. Het is een mooie uitdaging en die ga ik op een slimme manier aan. Je moet je hoofd er bij houden en constant blijven dat is de manier waarop ik het ook in 2015 heb gedaan!

Over je koppie gebruiken, gesproken trouwens. Ik moet het nog hebben over mijn Braziliaanse avontuur deze winter. Door Honda Brazilië was ik uitgenodigd om mee te doen aan de laatste ronde van het Braziliaanse kampioenschap. Eigenlijk was het voor beide partijen een test. Als het beviel kon ik voor dit jaar dan het hele kampioenschap rijden. En daar hoorde ook een aardig contract bij. Toen ik dat leuke aanbod had gekregen, hoefde het voor mij al niet meer!  Je kan er best leuk geld verdienen maar je kan er best niet alleen naar toe gaan.  Aangezien ik overal alleen naar toe trek was het geen optie. Ik werd er gewoon midden op straat overvallen, ze trokken de deur van mijn wagen open! Echt heftig. Ik dacht “bekijk het maar, hier hoef ik niet te zijn.” Daar heb ik gedurende anderhalve week Brazilië wel wat meegemaakt. Het is een ontzettend mooi land, maar ik voelde me er allesbehalve veilig. Apart!

Dit weekend wil ik in Kegums weer voor het podium gaan. Met elke week een wedstrijd heb ik wel het gevoel dat mijn ritme steeds beter wordt en die lijn wil ik doortrekken. Tegenover die andere jongens zat ik deze winter gewoon veel en veel minder op de motor maar ik heb gelukkig wel mijn ervaring. Elke ronde opnieuw wil ik voor het podium gaan en wil ik de constante factor in het kampioenschap worden. Het niveau van de EMX250 blijft op zich gewoon erg hoog. Elk jaar weer. Naar mijn gevoel moet je om te winnen de snelheid van de top-5 in het WK hebben. Dat zie je ook bevestigd met de EMX250 toppers die overgaan of de kampioen het jaar daarop. Of als één van die top EMX250 jongens met een wildcard naar de MX2 komen. Meteen hebben ze de snelheid van de top-5 tot top-10. Als je dat top-5 tempo niet hebt, dan zal er in de EMX250 altijd wel iemand zijn die toch sneller is. Als je goed rijdt in het EK dan heb je het ook verdiend. Er komen meer dan 80 rijders die zich wil kwalificeren en de eerste 10 geven gewoon erg goed gas. Je komt er dan ook niet zomaar op het podium. Je moet het echt afdwingen. Daardoor is de EMX250 volgens mij één van de mooiste klassen.

Naast de technische mensen bij het team voel ik me ook erg gesteund door David Philippaerts. Hij is bij Astes4-Tesar Yamaha nu rijderscoach. In de eerste plaats is het natuurlijk gaaf om samen te werken met iemand waar ik zelf als jonge rijder naar op keek. Daarnaast merk je gewoon aan alles wat-ie tijdens zo’n raceweekend doet of zegt dat hij perfect weet waar hij het over heeft. Hij weet wanneer en wat te zeggen aan een rijder. Daarnaast blijft David ook altijd rustig zo iemand geeft vertrouwen. Niemand verwacht dat ik opnieuw EMX250 kampioen word. Wie heeft er voordien tweemaal het EK gewonnen? Daarom vind ik het net zo’n coole uitdaging. Hopelijk kunnen jullie van die strijd mee gaan genieten! Als jullie op-of aanmerkingen hebben over mijn eerste column laat het dan weten. Hebben jullie vragen die je graag door mij zou laten beantwoorden dan hoor ik het ook graag. Gewoon hieronder je comment achterlaten mag natuurlijk ook!

#letsroll

 

Kouwy

Foto’s: Yamaha Racing, Huub Munsters, archief Nick Kouwenberg