Column: Wannes ‘Wanny’ Van De Voorde

Hallokes iedereen! Ondertussen lang geleden maar hier zijn we weer met een nieuwe column. Allereerst zou ik toch even met trots (blink-blink) willen zeggen dat ik een a-attest heb behaald op school. Na de periode op Papendal met de MXGP Rookies in Nederland en 3 maand zelfstudie was dit toch bang afwachten of dat zou lukken (zeker bij mijn ouders)… dus superblij dat dit gelukt is. Dan over naar het belangrijkste… de cross 😊

Aangezien er in mei en juni geen BMB wedstrijden waren, hebben we geprobeerd om bij andere bonden (VMCF – VLM) in hogere reeksen deel te nemen om toch wat strijd op te zoeken. Eén van de mooiste wedstrijden hiervan was voor mij de VMCF wedstrijd op het Fort van Koningshooikt. Dit mooie parcours ligt vlak bij mij thuis (red. Sint-Katelijne aver) en er waren dus veel vrienden, familie en supporters aanwezig. Altijd heel leuk om door zoveel mensen aangemoedigd te worden. Ik behaalde er dan ook een mooie overwinning bij de Nationalen MX2. Wel super jammer dat zo’n mooi parcours zo vlakbij niet kan of mag gebruikt worden voor trainingen. Vroeger was dit blijkbaar wel, wat een luxe zou dat zijn de dag van vandaag. Ik zou wel weten waar naartoe elke dag!

Nog een mooie ervaring was de clubwedstrijd in Lille waar ik van Jef mocht meedoen bij de Inters. Ik wist daar de eindoverwinning binnen te halen bij de Inters B.  In de eerste reeks werd ik zelfs eerste bij alle Inters, toch wel cool tussen al die grote mannen! MC Lille is nog steeds een club en parcours waar ik enorm veel geleerd heb (en nog bijleer) en waar ik toch wel heel graag rijd. Ik heb er net nog een stage gehad met mijn vaste trainer Jurgen Van Bellingen van MX Academy. Daar is het voor mij ook allemaal begonnen toen ik op 6-jarige leeftijd met mijn quadje begon te rijden….waar is den tijd. 😊😊

Tot mijn verrassing werd ik ook uitgenodigd om deel te nemen aan de Finale van de Dutch Masters of Motocross – de Zwarte Cross. Eigenlijk  had ik slechts 2 van de 3 wedstrijden meegereden dus was het tof dat ik toch de finale mocht rijden. Het was een superleuke en unieke ervaring weeral die Zwarte Cross. Het rijden op zich ging wel goed maar door wat tegenslagen sloeg het eindresultaat wel tegen met een 23ste plaats. Daar was ik dus niet zo happy mee. Begin juli zijn we op stage geweest met Jurgen in Frankrijk en dan konden we eindelijk terug aan de BMB wedstrijden beginnen. Eerst was er Axel, dan Hasselt en twee weken terug Gooik. In alle drie de wedstrijden heb ik alle reeksen kunnen winnen bij de Beloften. Ik ben dus stilletjes aan in topvorm aan het komen. Spijtig genoeg is mijn strijdmakker Romain Delbrassine uitgevallen met blessure net als dit seizoen al vele anderen zoals Emilio Vannieuwenhuyze, Chiel Vanhaeren, Storm Steensels. Ik ben dus blij dat ik dit seizoen blessurevrij heb kunnen blijven tot hiertoe.

Toch heb ik meer tijd nodig gehad dan gedacht om in topvorm te komen na mijn 2 sleutelbeenbreuken kort na elkaar vlak voor het seizoen. Eigenlijk heb ik het gevoel dat die beste vorm er nu pas aankomt. Momenteel sta ik aan de leiding bij de Beloften en tweede in de Cup 125cc (Beloften + Nationalen). Ik sta ook aan de leiding in de holeshot cup. Wat wel leuk is aangezien mijn starten niet mijn beste ding zijn 😊 Killigan Delroeux van de Nationalen is nu de te kloppen man en ook Marnick Lagrou is aan een sterk seizoen bezig. Natuurlijk is ook mijn maatje Lars Derboven opnieuw op het toneel verschenen. Zo kunnen we zoals vanouds strijden tegen elkaar want hij is supersterk aan het rijden. Dus toch nog wel wat strijd aan te gaan de komende 5 BMB wedstrijden.

Net voor de EMX125 in Lommel had ik nog een stage in Frankrijk afgewerkt. Zo’n EK weekend blijft apart omdat je er tegen de beste piloten van heel Europa uitkomt. En als de wedstrijd dan ook nog eens voor eigen publiek wil je het zeker goed doen. Op vrijdag naar ginder vertrokken voor motorkeuring en inschrijving.  Zaterdagsmorgens moest ik in groep 2 kwalificeren. Het had al heel de ochtend hard geregend, het parcours lag toch wel vrij slijkerig en zwaar. Spijtig genoeg vond ik nooit het juiste ritme waardoor ik een teleurstellende 24ste tijd neerzette. Dus: hop naar de last chance qualifying. Met 34 rijders aan de start waarvan er 10 door mogen was de druk toch  vrij groot. Na een goede start kwam ik in de eerste ronde aan de leiding. Gedurende ongeveer 3 rondes reed ik op kop, wat een zalig gevoel. Echt kicken! 😊 Uiteindelijk ben ik als 4^de aangekomen en dus was ik erbij. Meteen mijn eerste kwalificatie voor de EMX125, en dat in eigen land!

Zaterdagnamiddag werd dan nog de eerste reeks afgewerkt. Ik had een superslechte start en ging als laatste door de eerste bocht. Uiteindelijk ben ik als 31^ste aangekomen. Op zondag werd de 2de reeks grotendeels hetzelfde verhaal. Het resultaat was niet super maar What the f… Ik was er gewoon bij! Het was een ervaring om nooit te vergeten. Vooral bij de last chance race komt de glimlach nog op mijn gezicht als ik eraan terugdenk. Het parcours van Lommel, zoveel volk, die grote pitlane. In Lommel heb ik wel ervaren dat ik beter en duidelijker moet communiceren als er iets aan de motor scheelt. Bijvoorbeeld dat de vering niet goed stond afgesteld, de ketting lag los na de tijdstraining…
Ik besef ook dat ik nog hard zal moeten werken om de volgende stap te zetten. Toch ben ik al enorm dankbaar voor mijn trainer Jurgen van Bellingen waarmee ik al enkele jaren naar dit niveau heb toegewerkt. Ook qua motor en materiaal zullen we een trapje hoger moeten stappen om mee te kunnen met de top. Op mijn motor stonden toch wel heel wat uren en hij mist ook wel enkele PK’s om echt mee te draaien vooraan. Maar dat is allemaal niet zo vanzelfsprekend met het kleine budget waar wij mee moeten werken.

Daarom ben ik ook enorm dankbaar voor al mijn sponsors zoals bijvoorbeeld Denicol Motor Oils die wel in mij geloven. Ondermeer dankzij hen kan ik deze uitdaging aangaan. Voor volgend jaar hopen we nog enkele goede sponsors te vinden. Dus wie zich geroepen voelt, let me know. Al bij al was de EMX125 in Lommel een super ervaring. Zeker eentje om nooit te vergeten. Ikke, de Wanny op 14-jarige leeftijd op de MXGP te Lommel!   JUST DO IT.

Tot de volgende!

 

#65 Wanny
Wannes Van De voorde

Ps: Bijna alle foto’s van deze column zijn van Ellen Provost.  Samen met haar hond Saffira is zijn één van mijn   trouwste supporters. Bedankt Ellen!