Primeurtest: 2018 Honda CRF250R!

Honda’s CRF250R is er al sinds 2004 en de viertakt kwartliter (250cc) staat bekend als een motor waarmee zowel de amateurcrosser als een snelle prof het mee kan vinden. Toch duurde het tot 2015 eer de CRF in de handen van Tim Gajser wereldkampioen werd. En nu is er een totaal nieuwe versie…

 

Dat een groot motormerk zijn crossmotoren vernieuwt, is eigenlijk niks om van op te kijken. De meeste updates aan MX-motoren zijn niet meer dan dat. En zo worden crossmotoren ieder jaar een beetje beter. Bij de nieuwe CRF gaat het om meer dan dat. Honda-fans zullen het misschien zelfs heiligschennis noemen, want Big Red stapt voor het eerst af van het Unicam systeem. De voordelen van de enkele bovenliggende nokkenas situeerden zich vooral in het beperken van de afmetingen van de cilinderkop en de kracht onderin. Toch stapt Honda er nu van af. Vooral omdat de moderne kwartliters zo hard gaan dat het blok meer toeren moet kunnen draaien om mee te zijn. En dat ging met de Unicam constructie niet. De grens was bereikt. En Honda moest en wilde verder. Enter de dubbele bovenliggende nokkenas.

En de Honda heeft andere unieke eigenschappen. Zo zijn er twee uitlaten (dus niet gewoon twee dempers, maar echt twee uitlaten). Ander groot nieuws op de 2018 CRF is de komst van de elektrische starter (en de afwezigheid van de kick) en de keuze uit drie mappings. Soft, standaard en agressief. De nieuwe en hoogwaardige Showa vork en het aluminium frame van de vierde generatie maken het lijstje met voornaamste nieuwigheden af.

En ja als je een nieuw blok, ander frame, ophanging, elektronica en een elektrische starter hebt, mag je van een compleet nieuwe motor spreken. Maar heeft Honda er ook voor gezorgd dat het typische CRF-gevoel behouden bleef? Wij gingen het uittesten in de buurt van Rome op het onvolprezen circuit van Pontesfondato. Old school motorcross met steile hellingen, gemixt met tafelbergen en step ups. Zowel goed voor die doorsnee crosser als voor de snellere mannen. Die ene kerel met nummer 243 ging echt wel hard…

Pontesfondato dus. Met een novemberzonnetje en een 2018 CRF250R die voor ons klaar stond met een HRC-sleutelaar bij elke testmotor. Niet nodig, want het stuur en de hendeltjes staan vanuit de fabriek al helemaal zoals we het willen en voor de rest valt er niks te sleutelen. Bij de eerste rit kozen we voor de standaardmapping. Blijkt dat zelfs daar de CRF vrij stevig uit de hoek komt met genoeg koppel onderin en een lineair vermogensverloop. Opvallend: dit ding loopt echt verder door dan de vorige modellen. Bijna 1000 opm. meer dankzij die DOHC en dus grijpt de toerenbegrenzer in aan 14.400 opm. En ook nog eens 9 procent vermogen er bovenop. Dit is de sterkste CRF250R waar we ooit mee reden. Zonder twijfel. Zelfs in de tweede sessie en met de Soft mapping, voelen we dat de motor hard gaat. In deze stand kunnen we zelfs helemaal voluit gaan en misschien is dit voor een amateurcrosser best wel leuk. Krachtig én bruikbaar. In de meest agressieve stand is de CRF250R een echte killer. Vinnig van bij de minste beroering van het gas en in één ruk door naar zijn top. Dit is de agressiviteit die de vorige modellen een beetje misten om helemaal voorin mee te draaien.

Toch is het leuk vast te stellen dat Honda het typische CRF-gevoel heeft kunnen behouden, ondanks het duidelijk toegenomen potentieel. De motor is heerlijk wendbaar, gemakkelijk te sturen en beschikt over de beste vork die we al op een CRF250R voelden. Het is trouwens dezelfde als die van de CRF450R. Progressief van bij het begin en met heel veel feedback. Dat geeft vertrouwen in de bochten. Bij het induiken van een berm en bij het glijdend sturen in een off-camber. De voorkant boezemt instant vertrouwen in. Pontesfondato heeft twee afsprongen waar je een meter of 10 de diepte indondert aan hoge snelheid. Wel, de vork gaf nooit een krimp en op geen enkel moment werd de voorkant onzeker.

Aan het andere eind van de motor beweert Honda dat er bijzonder veel tractie is. Na dertig meter, moet deze jongen zowat een motorlengte voorsprong bieden op het 2017-model. Veel tractie dus dankzij een kortere swingarm en een gewijzigde frame geometrie. En zo voelt het ook aan. Om het echt uit te meten zouden we een paar starts moeten doen tegen een 2017 model. Nu mochten we een paar keer starten tegen 2016 wereldkampioen Tim Gajser. We verdenken de goedlachse Sloveen er zowaar van dat hij ons liet winnen. Zo niet heeft hij een probleem voor het komende seizoen.

In elk geval verlieten we Rome met een goed gevoel over de nieuwe CRF250R. Wat ons betreft is dit het – voorlopige – toppunt van CRF. Zonder twijfel de beste kwartliter die Honda ooit bouwde. Of hij daarmee klaar is om ook de handschoen op te nemen tegen de gevestigde waarden in de categorie, zal de toekomst uitwijzen.

We betrapten hem in elk geval op geen enkele fout. En na een dag labeur, zag het plastic met inmould technologie er nog als nieuw uit.  De mappings geven je eigenlijk de keuze tussen drie verschillende motoren. Precies daarom is de motor meer dan ooit geschikt voor zowel absolute toppers als amateurcrossers. Honda mag zich eens zachtjes op de borst kloppen. De prijs en de levertijd worden maandag bekend.

Tekst: Thierry Sarasyn
Photos: Honda Motor Europe