Column: Geert Gelaude juni 2018.

Het motorcross seizoen draait op volle toeren. Het is een superspannend jaar en dit in alle reeksen, maar vooral de MXGP eisen een groot stuk van de koek voor zich op. Bij het crossminend publiek zijn de namen van de hoofdrolspelers al langer gekend. Maar voor diegene die op een andere planeet hebben vertoeft zijn het de Italiaanse negenvoudig wereldkampioen Antonio Cairoli ook wel ‘de kleine generaal” genoemd en drievoudig- (zelfs viervoudig als je de 85cc ook als volwaardig ziet) wereldkampioen Jeffrey Herlings ‘The Bullet’ uit Oploo. De rest van het deelnemersveld lijken reeks na reeks gedegradeerd en kunnen alsnog geen deftige vuist maken om zich in de titanenstrijd te mengen.

Het is een hevige en spannende strijd, ja zelfs op bepaalde momenten erg ‘close racing’ en dit op het aller scherpst van de snede. Een super hevige strijd waarbij vooral de emoties van de talrijke supporters hoog oplopen. In beide supporterskampen zie je de verbetenheid en het fanatisme groeien hopen dat het geen taferelen worden zoals we maar al te vaak in het voetbal zien. Keer op keer als één van de tenoren een beetje van de lijn afwijkt ontploffen alle sociale mediakanalen, vliegen de berichten ons om de oren. Al dan niet beantwoord met grappige, snedige of kwetsende commentaren. Wat er ook van aan is het brengt onze sport terug waar we hem allen willen, namelijk in de media. Want zeg nu zelf tot vorig jaar vond je amper iets over de Grand Prix wedstrijden. Nu zie je links en rechts weer kranten die toch al een poging wagen er iets over te posten. De NOS maakt tijd en budget vrij om de MXGP uit te zenden, en er is meer op komst geloof me vrij. Want de titanenstrijd is niet over, nog lang niet met amper negen van de twintig gereden wedstrijden zitten we komend weekend in het Franse Saint Jean d’ Angely pas halfweg. Toch lijkt ‘The Bullet’ met reeds zeven grote prijzen achter zijn naam, met een marge van maar liefst vierenvijftig punten, goed op weg naar zijn eerste titel in de MXGP. Maar het is nog een erg lang en zwaar seizoen liet ook Jeffrey Herlings weten.
En als Jeffrey zo de lijn doortrekt reeks na reeks blijft winnen kan het wel eens zijn de er binnenkort een nieuwe nickname is geboren voor de amper 23-jarige Herlings. Want zoals hij nu tekeer gaat lijk hij wel onverzadigbaar, de snelheid, de honger naar meer is zo groot dat hij van mijn part voortaan als bijnaam “De Kannibaal” mag dragen. Een bijnaam die bij sommige sportfans een klein belletje doet rinkelen want niemand minder dan Eddy Merckx, de allergrootste wielrenner van de geschiedenis volgens sommigen, droeg dezelfde bijnaam omdat ook zijn honger naar meer nooit was bekoeld! De Belg won in zijn carrière maar liefst 525 wedstrijden. Hij won vijf keer de ronde van Frankrijk maar ook vijf keer de Giro, won op één na alle belangrijke klassiekers kortom een groot sporter. Daarom vind ik dat de jonge Herlings die zojuist zijn 100ste podium heeft verzilverd diezelfde passie in de aderen heeft en terecht “De Kannibaal” of in het Engels “The Cannibal” mag genoemd worden.
Maar ook in de zijspannen gaat het er hard aan toe. Steken youngster hun neus aan het raam, krijgen de gevestigde waarden zware tijden voor de wielen geschoven. De jonge Belg Marvin Vanluchene voert de voorlopige tussenstand in het wereldkampioenschap aan. Hij kan rekenen op de ervaren Nederlandse bakkenist Ben Van Den Bogaart en heeft een voorsprong van 32 punten op nog zo een jeugdig talent Koen Hermans uit Hengelo. Hermans kan rekenen op een begeesterde ex wereldkampioen Nicolas Musset die hen naar hogere sferen brengen. Regerend wereldkampioen Etienne Bax staat met 127 punten op een zesde plek in de voorlopige tussenstand en heeft het dit jaar niet makkelijk. Valpartijen en blessureleed spelen de belangrijkste rol en geven een groot vertekend beeld, want Bax-Stupelis blijven één der snelste combinaties in deze discipline. Andere titelkandidaat en tienvoudig wereldkampioen Daniel Willemsen prijkt op een vierde plek met slechts één punt verschil op alweer een ex wereldkampioen de Fransman Giraud. Bij het schrijven van deze column zijn zowel de solo rijders in Frankrijk alsook de zijspanmannen bezig aan hun volgende Grand Prix wedstrijd. De zijspannen zitten in het mooie Letse Cesis voor hun wedstrijd aldaar. De weersvoorspellingen zijn ideaal met temperaturen in de twintig graden, geen neerslag, en achtendertig aangemelde spannen die er zullen strijden om de hoogste eer. Vanluchene zetten een klein uurtje terug in groep A de snelste tijd met op de tabellen. De combinatie haspelde het ruim anderhalve kilometer lange circuit af in een tijd van twee minuut en zeven honderdsten van een seconde. Hiermee lijken ze klaar om opnieuw een gooi te doen naar de eindzege.

Maar in alle crossgewoel is er de komende twee weekenden misschien iets wat nog belangrijker is dan de ronkende motoren. Zondag 10 juni voor de Belgen onder ons en zondag 17 is het Vaderdag en dat is voor veel sporters een ideale gelegenheid om misschien wel hun hevigste fan in de spreekwoordelijke bloemetjes te zetten. Bedenk dat er velen het crossen zijn gestart onder impuls van vaderlief. Vader die trots is op zijn zoon of dochter als het starthekken valt. Vader die je meer dan eens de les spelt, je verwenst, je zegt dat hij de stekker er gaat uittrekken als je niet beter doet, maar op woensdag als eerste klaar staat met een propere motor om te gaan trainen. En ja ook moeders zijn hierin belangrijk, maar een vader die zoon of dochterlief naar het starthek helpt blijft mooi om zien toch! Dus daarom aan alle cross minende vaders een fijne feestdag, tot de volgende maar weer…

Door: Geert Gelaude
Foto: Loïc Lassence