Column: Geert Gelaude oktober 2018.

De laatste wedstrijd van een mooi en lang ONK kampioenschap is na dit weekend weer achter de rug. RES Axel heeft wederom bewezen dat ze het waard zijn om dit soort wedstrijden tot een goed eind te brengen. Meer nog in het mooie Zeeland draaien ze hun hand niet om zelfs een perfecte Dutch Masters of Motocross te organiseren.

Afgaande van de algemene tendens in motorcrossland en de politieke druk moeten we hopen dat er binnen afzienbare tijd nog genoeg circuits overblijven om te kunnen organiseren. Als je ziet in welk tempo ze mooie tracks sluiten vrees ik net zo een doemscenario als in Belgie. Het doet me dan ook veel pijn dat er vele clubs jaar en dag alles hebben gedaan om met alle regeltjes rekening te houden en dat er dan door enkele lijntjes op een dun velletje  papier een eind komt aan een mooi verhaal. Dit treft niet enkel de bestuurs- en clubleden maar ook de vele vrijwilligers die zich jaar en dag hebben ingezet. Als je bedenkt welke mooi circuits er al verdwenen zijn en welke op de lijst tot sluiting staan dan is het ook in Nederland vijf voor twaalf in de MX.

En net daarom moeten we hopen dat volgend seizoen de clubs die in aanmerking komen voor een Dutch Masters te organiseren ook daadwerkelijk hun kansen krijgen. En ik reken Axel daar zeker bij, jammer genoeg denken nog teveel rijders dat de verplaatsing naar het Zeeuwse land hen niet het beloofde zal brengen wat ze er zelf van verwachtten. Ik stel me dan ook openlijk de vraag als je aan een kampioenschap deelneemt om toch bepaalde locaties niet aan te doen waarom neem je dan aan de rest wel deel, en maak je in de winterperiode een verplaatsing naar  Frankrijk, Spanje en co?? De nieuwe lay out krijgt niks dan lof dus wie er niet was heeft geen recht van spreken. Maar zoals altijd hebben de afwezigen ongelijk. Twee dagen lang stralende zon met zomerse temperaturen zorgden voor idem wedstrijden. Want de vele duels, een perfecte track en de nodige fans zorgden voor uitstekende wedstrijden met niks dan blije gezichten. Dit werd nog maar eens duidelijk bij de prijsuitreiking na afloop van de races.

Dat Nederland als één van de meest vooruitstrevende motocross landen  van de laatste tien jaar is, is reeds langer geweten. Tijdens de MXON in het Amerikaanse Red Bud lieten Kersvers Wereldkampioen Jeffrey Herlings en een supergemotiveerde Glenn Coldenhoff iedereen een poepje ruiken en wisten ze met slechts twee van de drie rijders het podium te halen. Was Calvin Vlaanderen niet geblesseerd geraakt aan het oog, en kreeg hij geen startverbod van de arts, dan was het goud bijna zeker voor team Nederland geweest. Een prestatie om U tegen te zeggen. Maar naast deze toppers op wereldniveau mag de Nederlandse jeugd met opgeheven hoofd naar de toekomst kijken. Als je het lijstje met alle talenten die hun neus tegen het venster aan het drukken zijn ziet, dan zeg ik met enige trots dat we nog erg mooie kampioenen gaan zien uit de Nederlandse gronden. Ook al maken Kay De Wolf en Kay Karssemakers de overstap naar de 125cc, er blijft genoeg kwaliteit om ook volgend jaar weer een supermooi deelnemers veld in de 85cc te zien. Ook in 65cc laten ze tijden optekenen die je soms met open mond doen staan. Dus is de toekomst verzekerd voor wat het sportieve aspect betreft nu enkel maar hopen dat zowel de bonden, overheid en fabrikanten ook hun deel blijven doen.

Verder wil ik van hieruit alle kampioenen nogmaals feliciteren met hun titel en hopen dat voor diegene die de overstap maken alles vlot verloopt. En voor de andere rijders geniet van je titel en ga met evenveel passie aan de slag om hem een jaartje langer te behouden.

Door: Geert Gelaude
Geplaatst:  Steven van Kempen/KEMCO
Foto: NiekFotografie