Interview Kevin Strijbos

Hoge pieken, diepe dalen. De 34-jarige Kevin Strijbos weet alles over het grillige pad van de topsporter. Ondanks alle tumult waren er echter ook constanten in de 20 jaar sinds zijn GP debuut in Finland. Eén daarvan was en is Suzuki. Strijbos zette voor 2020 zijn eigen team KSRT MX team op en keerde terug op de RM450-Z450.

Hoewel hij 2019 sterk afsloot met top-10 noteringen en zilver in de MX of Nations met het Belgische team vond hij geen team. Uiteindelijk besloot Kevin de stap naar een eigen team te wagen. Weliswaar met steun van de Duitse Suzuki-dealer Johannes Bikes en zijn trouwe sponsor Hens. Ondanks de late beslissing (red. begin december) om alleen verder te gaan, kreeg ‘the Kid’
zijn project toch maar mooi op de rit.

De basis is gelegd, al gooide een rugkwetsuur roet in het eten wat betreft zijn resultaten in de eerste twee GP’s. Voor de sympathieke veteraan kwam de break in de WK kalender dan ook niet geheel ongelegen.

Eerst en vooral, hoe gaat het nu met de gezondheid?
Kevin Strijbos: “Ik kan me toch redelijk bezig houden. Dagelijks zijn er de oefeningen specifiek voor mijn rug. Zoals de meeste rijders probeer ik daarnaast de conditie op peil te houden door te fietsen. Ik heb ook al redelijk wat kiné gehad. De hernia aan mijn rug ging de goede kant op. Nu is het natuurlijk lastig om langs te gaan bij de kinesist maar het komt wel goed.”

Hoe is het om nu thuis te zitten. Jouw zoontje Jayden lijkt me niet echt een ‘stilzitter’!
Strijbos: “Eigenlijk valt dat allemaal heel goed mee. Jayden is wel braaf hoor. Hij wil vooral fietsen maar dat kan gelukkig in de tuin. Of hij maakt een toertje op zijn PW50 met zijwieltjes.
Die amuseert zich wel. Het feit dat je thuis zit, maakt het ook een beetje ouderwets gezellig. Voor een keer hoeven we niet constant te reizen. Dat is ook wel plezant. We spelen bijvoorbeeld samen een gezelschapspel s‘ avonds, de verveling heeft nog niet toegeslagen!”

De voorbereiding was erg kort om met een nieuw team aan te treden. Op dat vlak kan je nu wat tijd inhalen.
Strijbos: “Klopt, langs de ene kant is dat een geluk bij een ongeluk, maar nu duurt het té lang. We hadden nog testen gepland, we hebben ook nog positieve meetings met leveranciers gehad, helaas kunnen we nu ook niet verder met het ontwikkelen van de motor.”

De motorsector heeft jou de voorbije maanden eerst leren kennen als manager in plaats van rijder. Je hebt in die nieuwe rol een positieve indruk nagelaten bij veel mensen.
Strijbos: “Dat doe me plezier. Gelukkig had ik ook links en rechts steun van ervaren rotten maar ik heb er wel slapeloze nachten aan over gehouden! Het budget dat je nodig hebt om deel te nemen aan de Europese GP valt op zich nog mee. Al heb ik wel onderschat hoeveel er bij komt kijken. Er was veel organisatie nodig, bellen, mailen, opvolgen…”

Hoe kijk je terug op de resultaten in de eerste twee MXGP ronden?
Strijbos: “Zowel in Matterley Basin als in Valkenswaard ging het moeizaam. Ik had op iets meer gehoopt maar ik was zelf nog geen 100% en qua motor waren we er ook nog niet. Pas op, ik wist dat het lastig zou. De motor zou niet ineens zou op punt staan nadat we pas heel laat groen licht hadden om toch WK te gaan rijden. Al hoop je altijd iets verder te staan. Met de onderdelen die nu komen en het testwerk dat we plannen, kunnen we wel een grote stap maken.”

Als je aangeeft dat je wat teleurgesteld was, heeft dat dan ook te maken met het feit dat je normaal vrij snel een goede basissnelheid hebt?
Strijbos: “Nu ontbrak het me duidelijk aan te weinig wedstrijdritme om een deftig niveau te halen. Daar kwamen de problemen met mijn rug bovenop. Als ik een tijd niet rijd, heb na een paar keer trainen wel al wat basissnelheid. In de winter had ik ook heel weinig gereden. Pas 3 maanden na de Naties stapte ik weer op de motor en toch had ik op training een degelijke snelheid. Met de standaard motor kwam dat er echter niet uit in de GP’s.”

Je hebt ook een pak specifieke ervaring met de Suzuki 450. Dat moet helpen om de ontwikkeling te versnellen. Je zal wel een goed idee hebben over welke richting je uit wil?
Strijbos: “Ik heb veel ervaring met Suzuki maar uiteindelijk heb ik met deze generatie van de RM-Z450 ook maar één jaar gereden in 2017…  Ik weet inderdaad ook welke richting we moeten uitgaan maar het is moeilijk omdat te verwezenlijken. Weten waar ik naar toe wil is één ding maar we zijn geen fabrieksteam en dan moet je realistisch zijn wat kan en niet kan. Aan de andere kant ben ik héél blij met de technische sponsors die we hebben. Daar heeft Sylvain (Geboers) me ook wat bij geholpen. De mogelijkheden zijn er in ieder geval.”

Is dit de aanzet voor Suzuki om in de paddock terug te keren als fabrieksteam?
Strijbos: “Natuurlijk is ons idee om iets voor te bereiden voor als Suzuki terugkomt.  Maar dat is op dit moment heel voorbarig. Het zou leuk zijn om iets met hen te doen als ze besluiten om weer naar de MXGP te gaan.Of dat ik erbij betrokken zou zijn als testrijder. Maar er ligt niets op tafel, en ik denk dat ook veel andere teams bereid zouden zijn om met hen in zee gaan. We zijn nu privé en het enige wat we kunnen doen, is dromen van zo’n samenwerking.”

Sinds begin dit jaar heb je ook opnieuw aangeknoopt met Marc Herremans als fysieke trainer.
Strijbos: “Marc had me vlak na nieuwjaar gecontacteerd. Januari was sportief een heel gecompliceerde maand omdat ik het zo druk had met alles te organiseren. Om deftig te kunnen trainen had ik nood aan structuur, een schema en een duidelijke lijn. Na Valkenswaard heb ik nog een fietstest gedaan die zeker niet slecht was. Het is dus niet zo dat ik van nul moest beginnen of zo! Marc weet gewoon hoe hij me moet aanpakken, en hij weet dat ik afwisseling nodig heb in mijn training.  Niet dat ik mijn trainingen niet deed, maar als sportman moet ik gewoon terug naar 100% groeien.”

Oorspronkelijk zijn jullie allebei van Wuustwezel, en Marc is zelf ook een grote crossfan. Het  is leuk dat je op zo iemand beroep kan doen.
Strijbos: “Zeker. Het feit dat hij mij als trainer contacteerde, is ook motiverend. Dat wil zeggen dat ik fysiek nog niet afgeschreven ben. Mensen zeggen me wel eens: “Heb jij wel een trainer nodig want je heb al zoveel ervaring.” Dat klopt wel maar ik heb altijd met een schema getraind. Zonder dat ik daar vragen bij hoefde te stellen. Dat zorgt ook voor rust. Nu overleg ik wel met Marc en op die basis maakt hij een schema op. Zo werkte ik ook in 2013 2014 en 2015 met Joël Smets. Voor mij is dat een prettige manier van werken, zeker nu omdat ik nog veel andere dingen aan mijn hoofd heb.”

De coronacris heeft grote economische gevolgen. Zeker met een eigen team is dat een ingrijpende situatie.
Strijbos: “Dat houdt me zeker bezig. Sponsors aantrekken, sponsor behouden in tijden van crisis is niet simpel. Zeker nu niet omdat we eigenlijk volop in een opstartfase zitten. Het geld dat we hebben gekregen, is geïnvesteerd in het team. Op dit moment is er niks voor mezelf. Dus hopelijk kunnen we wel verder en kunnen we ons dit jaar nog wel laten zien in de wedstrijden. Dat is het sportieve aspect, maar wat de toekomst brengt, is voor iedereen een vraagteken. Als team is het eigenlijk er p of eronder. Maar voor iedereen is dit natuurlijk een slecht moment. Of het wel lukt of niet lukt, zien wel. Daar ben ik nuchter in. We zullen een grondige evaluatie moeten maken of we ook in 2021 nog doorgaan. In ieder geval ben ik heel dankbaar dat we de kans hebben gekregen om er dit jaar voor te gaan. In de eerste plaats denk ik dan grondwerken Hens. Ze zijn me blijven steunen in goede en slechte tijden. Aloïs Hens is dan ook meer dan mijn grootste sponsor, hij is een geweldige vriend.”

Het is natuurlijk belangrijk om goed geïnformeerd te zijn over wat komt. Hoe ervaar je als teammanager de communicatie met Infront Moto Racing in deze moeilijke tijden?
Strijbos: “Positief eigenlijk. Er is vrij veel informatie naar de teams en we worden goed op de hoogte gehouden. Ik heb het gevoel dat ik met al mijn vragen terecht kan ben. En er wordt snel gereageerd als ik ergens mee zit.”

Zoals het er nu naar uitziet zouden de zomer en het najaar erg druk worden.
Strijbos: “Sowieso had ik veel wedstrijden op mijn kalender staan. Voor mij is dat ook goed, omdat ik liever races rij dan te trainen.  Ik hoef ook niet zoveel met de motor meer te trainen als een Jeffrey Herlings bijvoorbeeld. Daarom is één keer in de week soms voldoende in zo’n drukke periode. En ik kan me ook meer opladen voor een wedstrijd dan een training. Een bijkomende moeilijkheid is wel dat de wedstrijden die voor Johannes Bikes in de ADAC MX Masters ga doen nu samenvallen met de GP’s. Dat moeten we dus nog bekijken.”

Aan de andere kant zou je in de ADAC MX Masters een grotere rol van betekenis kunnen spelen. Daar kan je wel voor de titel gaan.
Strijbos: “Ik weet het. Uiteindelijk is dat ook belangrijk voor het team, voor Johannes Bikes en voor mijn toekomst. Maar het valt me moeilijk om de GP’s los te laten. Misschien omdat ik niets anders heb gedaan?”

Je wordt net als Ken De Dycker binnenkort voor een tweede keer vader. Hoe gaan jullie
daarmee om in deze maffe tijden?
Strijbos: “Voor Yentl brengt dit wel wat stress wat zich mee. Wat heel begrijpelijk is. Zelf heb ik wel geleerd om te relativeren en om ook in dit soort situaties rust te krijgen. Ik kijk er zelf heel erg naar uit! We zijn ook heel blij dat onze tweede baby een meisje wordt. En natuurlijk super voor Jayden dat hij er een zusje bij krijgt.”

Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: Niek Fotografie, Gino Maes, IG Kevin Strijbos