Blog: Supercross Houston review

Houston vormde dit jaar voor de verandering het toneel voor de openingswedstrijd van het Monster Energy Supercross kampioenschap. Een avond die altijd met argus ogen beken wordt en natuurlijk doen wij daar maar al te graag aan mee. Lees onderstaand onze bevindingen van een avond supercross in Houston. 

“Volwassenheid”

Komt het omdat we niet langer in Angel stadium zaten of is het eindelijk de wijsheid der jaren die plots zijn inval doet in het cross peloton? Feit is wel dat volwassenheid zowel in de 250 als 450 klasse HET woord van de avond werd tijdens Houston. Vele leken te beseffen dat een titel niet gewonnen kan worden (zoals Barcia de afgelopen twee jaar als bewees), maar zeker wel verloren.

De 250 klasse

In de 250 klasse was het opvallendste feit van de avond het kennis maken met een ogenschijnlijke nieuwe Austin Forkner, die als je het mij vraagt menig supporter en vooral teammanager wist te bekoren. De snelheid was er en ging ditmaal gepaard met voldoende realisme om niet met alle risico’s van dien als een dolle achter Christian Craig aan te gaan. In plaats daarvan zagen we een Forkner die genoegen wist te nemen met een tweede plaats, 23 punten opzak stak en plots lijkt te groeien als favoriet voor de titel.

Daarvoor zal hij wel andermaal voorbij Craig moeten, die bij Star racing een wedergeboorte lijkt mee te maken. De focus en vastberadenheid lijken bij Craig nieuwe hoogtes te bereiken en die schijnen ook af in zijn rijden. Links en rechts kleine foutjes, maar overal sterk. Met name zijn overwinning in de heat race, waar hij na een val zich opnieuw voorbij RJ Hampshire wist te knokken was ronduit klasse!

Tevens ook credits aan Red Bull KTM rookie Max Vohland! Een debuut dat volgens velen een jaartje te vroeg kwam afsluiten in P9, heads off!!

De 450 klasse

Of ook Ken Roczen een aandachtige toeschouwer was van het 250 gebeuren of het eerder toevallig is laat ik nog even in het midden, maar feit is wel dat een soort gelijk verhaal zich afspeelde in de 450 klasse. Roczen die zich een hele wedstrijd lang als een halve schaduw in het wiel van Justin Barcia nestelde, om vervolgens twee (halfslachtige) inhaalpogingen in te zetten. Had hij Barcia kunnen passeren? Zeker! Had op een iet wat vuilere manier geweest? Ook dat is waar. Roczen had eenvoudig zijn blockpass kunnen inzetten. Nu is Barcia misschien ook niet de persoon waarbij je dit meteen in ronde één van een kampioenschap wil proberen. Als er iets is waar je zeker van kan zijn is het dat Barcia maat wat graag zulke rekeningen vereffend. Roczen had dus zeker zijn kans op de zege, al lijkt zijn tweede plaats vooral in het overal beeld van het seizoen nu al een potentieel tactisch goede zet uit te draaien. 23 punten zijn binnen en niet meteen al de woede van een concurrent op de hals gehaald. Mission accomplished!

Al moet ook gezegd, Barcia weerstond geweldig aan de druk. Nog maar eens een bewijs dat het mentaal snor zit bij de onstuimige Amerikaan en zijn nieuwe TLD GASGAS team.

Iemand die in Houston echter een minder gelukkige avond beleefde was dan weer Eli Tomac. Tot tweemaal toe Vince Friese van de baan maaien en zelf niet tot nauwelijks in Tomac-normen vooruitkomen. Benieuwd hoe Tomac komende dinsdag die rekening weer zal vereffenen als hij in Houston een tweede kans krijgt. Eén ding is zeker schrijf Tomac nog lang niet af voor de titel!

 

Mijn rijders van het weekend:

Christian Craig, Ken Roczen, Austin Forkner

 

Tekst: Dieter Jans