TEST: 2024 Husqvarna enduro gamma

Vol verwachting werd uitgekeken naar de 2024 Husqvarna TE en FE modellen. Een karrenvracht aan nieuwigheden -o.a. een nieuw frame en nieuwe tweetakt blokken- en een onuitgegeven testlocatie, Arendal in Noorwegen deden ons op voorhand al likkebaarden!

Als testrijder moet je jezelf af en toe in de arm knijpen om te checken of het wel echt waar was wat je meemaakt. Dat soort plek, we arriveerden er per ferry, was dus het decor voor de nieuwe Husky’s!

De nieuwe generatie Husqvarna werd visueel onder handen genomen wat resulteerde in een nieuwe look en ditto graphics.

Eerste indrukken

Een stijlbreuk qua look kan je deze bikes bezwaarlijk noemen want de kleuren blijven wel herkenbaar Husqvarna. Naast het nieuwe ProTaper stuur werd ook de plastic zelf onder handen genomen.

Meer plastic aan de rechterkant ter hoogte van de schokbreker zorgt voor een beter contact met de motor. Moeilijk in te schatten wat dat oplevert als-ie stilstaat maar het werkt wel éénmaal je rijdt! Een slimme en welkome verbetering wat mij betreft.

Het frame is hier echter dé grote trekpleister. Enerzijds is het chassis stijver maar het is ook 9mm slanker terwijl de voetsteunen langer én breder werden. Eén van de drijvende krachten bij de ontwikkeling van dat nieuwe frame is 13-voudig enduro wereldkampioen Juha Salminen. Om maar te zeggen dat het qua adelbrieven goed zit!

Grote sprong voorwaarts

Met de vorige generatie van Husqvarna bleef je al wel eens op je honger zitten. Je voelde dat er meer in zat maar dat het frame niet kon bijbenen om de strijd aan te gaan met uitdagend terrein of lastige obstakels.

Vraag me niet hoe maar de Oostenrijkers zijn er in geslaagd om ’n prestatiegericht kader dat eerder aan MX dan aan enduro doet denken zò in elkaar te knutselen dat het ’n grote, positieve invloed heeft op typische off-road uitdagingen. De combi van de manier waarop het blok is bevestigd, de verschillende diktes van de framebuizen, de nieuwe swingarm, de triple clamps én vering.

Ze dragen allemaal bij tot voorspelbaar en efficiënt rijgedrag. Kort samen gevat de 2024 TE en FE modellen maken je een betere rijder over putten, rotsen en boomstammen. “Vloeiende beweging,” noemde mijn leraar fysica dat.

Uiteraard moest Husqvarna niet ver zoeken om progressie te boeken qua vering. Traditioneel is WP de in-house hofleverancier. Op het menu voor 2024: ’n terugkeer naar closed cartridge WP voorvorken (48mm WP XACT) en minder statisch inzakken voor de best mogelijke prestaties in combinatie met het nieuwe frame. Zelfs zonder veranderingen qua instellingen waren we meteen enorm onder de indruk! De werking in deze testomstandigheden -technisch, veel obstakels en trails- was progressief en consistent wat je als rijder direct een vertrouwd gevoel bezorgd. Ik ben wel benieuwd hoe het rijgedrag aanvoelt het snellere werk.

Goed geluisterd

Kleine dingen die pas opvallen als je in detail gaat kijken: een nieuw LED-licht, een nieuwe achteras en swingarm, geen ribbels meer in de uitlaat. Ook handig: een ergonomische startknop en functionele bediening voor de mapping. Maar er zijn nog meer items te vinden op de lijst met updates: geribde framebescherming en zadel. In beide gevallen hadden we niet echt opmerkingen. Al lieten de gunstige, droge omstandigheden en de korte rijtijd evenmin toe om de limieten op te zoeken.

Over zadels gesproken. Neem het zadel er af en je ziet dat er geen zekeringskast meer is, je wordt verwelkomd met een simpel kastje met ’n lampje dat groen of rood oplicht om aan te geven of er ’n elektrisch probleem is. Een leuke functie. 

Mijn ervaringen met de voorrem in de vorige generatie Husky enduro’s was altijd teleurstellend. Door de revisie van het binnenwerk van de Braktec remmen vooraan zijn de prestaties enorm verbeterd. Progressief en consistent van motor tot motor bewijst dat ze goed hebben geluisterd naar feedback van klanten.

Van TPI tweetakt naar TBI

In 2018 ontketende de KTM groep een revolutie met de komst van hun TPI (Transfer Port Injection) tweetakt enduro’s. Die elektronische injectie zorgde voor meer gebruiksgemak en een breder gebied waar binnen de motor goed tot zijn recht kwam. Althans dat was de theorie. Mijn ervaring en die van veel andere rijders voldeed niet aan de (hoge) verwachtingen. 

Dit is echter andere koek. Zwaardere tweetakten waren tot nu toe niet echt mijn ding maar de TBI (Throttle Body Injection) met aparte olie-injectie stelde me helemaal gerust. De kracht was heel bruikbaar, vergelijkbaar met een viertakt, met goede respons ook onderin.

In z’n geheel voelde de motor stabieler dan de TPI modellen, al is het moeilijk om de bijdrage van elke verbetering (nieuw frame, nieuwe vering én nieuw motorblok) afzonderlijk in te schatten. Hoe dan ook. Op het terrein dat we in Noorwegen voor de wielen kregen, heb ik me te pletter geamuseerd op de TE 250. De motor deed alles wat ik wilde. Wheelies voor de fun en volop power waar je maar wil.

De TE 250’s lichtere broertje, de TE 150, kwam wat kracht te kort onderin. Maar dit is eigenlijk wel te verwachten voor een kleinere tweetakt. Deze motor verdient een meer diepgaande solo-test maar in Noorwegen leek het alsof de TBI weinig deed voor deze 150cc. 

De TE 300 komt dan weer perfect tot zijn recht als hard enduro motor, met technische obstakels en steile hellingen. Eén en al souplesse en power! We zijn benieuwd tot wat Husqvarna superheld Billy Bolt in staat is op dit nieuwe wapen.

Liefde op het eerste gezicht

Tegenover de vele motorische aanpassingen van de 2024 tweetakten waren de verschillen qua kracht veel minder uitgesproken voor de viertakten.

De FE 250 is altijd een topper in de Husqvarna enduro line-up geweest. Persoonlijk gooi ik er graag een meer performante uitlaat op voor de extra pony’s.

Maar dé ster van deze Scandinavische testsessie was zonder twijfel de FE 350. In het verleden was deze middenklasser al vaker dé favoriet van onze redactie. Eén en al fun, zonder opmerkelijke tekortkomingen. De FE 350 zou jou mening over een zwaardere viertakt enduro wel eens kunnen veranderen! Zo goed is de 2024 FE 350 dat je snel het gevoel geeft één te worden met de motor. In de meest uiteenlopende omstandigheden biedt hij vertrouwen. Hij koppelt het gewicht van een 250 aan de kracht van ’n 450.

De FE 450 en 501 doen er nog een (serieuze) schep bovenop qua kracht. Toch blijft de power goed te controleren, maar dit typische karakter is geen spek voor ieders bek. Big b*lls needed, weet je wel!  Sommige testrijders vermeldden opvallende vibraties – te voelen ter hoogte van de voetsteunen- bij de twee zwaarste viertakten. Persoonlijk viel ons dit minder op. Wie weet speelde het erg vloeiende gevoel van hun lichtere collega’s de FE 450 en 501 parten. In vergelijking dus.  

Hoog niveau

Standaard verlaten de 2024 Husqvarna’s de showroom met Michelin banden. Wat meegenomen is als je nieuwe motor al meteen op uitstekend rubber staat!

Naast de gewone TE 300 had Husqvarna ook een motor met een FMF uitlaat ter beschikking. Voorwaar ’n interessante oefening want met de FMF liep het blok nòg een stuk zuiverder en dit werd ook bevestigd in het cleane, zuivere geluid. Om eerlijk te zijn, misschien was de kracht in deze configuratie een beetje van het goede te veel. Al heeft ook de standaard TE 300 al héél veel kracht in petto!

Al bij al heeft Husqvarna een zéér geslaagde oefening afgeleverd met de updates van hun 2024 enduro’s. Qua look schoven de enduro nieuwkomers een bank vooruit. Details zoals de scherp afgelijnde vorkprotectors en side frame protectors zorgen voor een toegevoegde waarde.

Hoe de Husky’s zich verhouden tot de concullega’s in eigen huis (KTM en GasGas) is een eerste vervolgvraag én uiteraard wordt het ook spannend om te zien hoe de TE en FE Husqvarna’s het doen in andere testomstandigheden.

Tekst: Tristan Young
Foto’s: Sebas Romero, Marco Campelli