Column Ken De Dycker
Beste K9 supporters en toekomstige supporters, vrienden en vijanden!
Het is ondertussen al een tijdje geleden dat ik de eerste column heb neergepend. Daarom werd het hoog tijd voor een vervolg! Ik trok deze winter al eerder naar warmere oorden, maar mijn Spaanse stage stond helemaal in het teken van fysieke training. Vanaf januari stond er volop motortraining op mijn programma en daarvoor zijn berijdbare omlopen toch wel handig. Laat dat nu net een gigantisch probleem zijn dit jaar. Sneeuw en ijs zijn fantastisch als het je lieve lust is om sneeuwmannen te maken, slee te rijden of je frisco te bewaren zonder diepvries. Echt cool, letterlijk dan… helaas allemaal redelijk nutteloze activiteiten als voorbereiding op het WK motorcross!
Daarom ben ik met mijn partner in crime Joël Roelants begin vorige maand naar de States gereisd. Eigenlijk had ik dat slechte weer eerder zien aankomen en dan is Amerika een heel interessant alternatief voor het traditionele Spanje. Als op bestelling was de zon in de US of A bijna twee weken lang op de afspraak. We hadden steeds temperaturen van om en bij de 25° C en we hebben alle dagen kunnen rijden. Behalve op de laatste dag omdat het toen redelijk hard had geregend. Zoals tijdens de vorige trainingsstage van “JR” hebben we de banen rond LA, Zuid-Californië onveilig gemaakt. Een aparte ervaring, want de banen liggen er altijd perfect. Eingelijk zelfs té. Ik heb niet alleen over typische SX-circuits maar zelfs de gewone circuits zijn er te vlak! Da’s niet ideaal om conditie op te doen tijdens het rijden of met het oog op de zware banen die we in de GP’s krijgen. Even over zware banen gesproken trouwens. Deze week ben ik nog in Roterdam gaan rijden op dat nieuwe circuit: de Maasvlakte. Samen met Dieselpriem en Kristof Salaets. Heel leuk en voor mij enorm leerzam. Ik was in geen tijden op een echt zware – nog eens bedankt om niet te shovelen Steve O – baan geweest. En dat was toch wennen. Het was ook de eerste keer met een Sölva vering. Een heel ander gevoel weer dan standaard, maar dat zal wel snel vertrouwd raken…
Aangezien we toch in de buurt waren in Los Angeles hebben we het eerste weekend ook de start van het Supercross-seizoen meegepikt. In Anaheim, ik kan jullie alleen maar zeggen dat het echt de moeite was. SX in de States is één grote show. Heel anders dan hoe het er in Europa aan toe gaat. Alles is er afgestemd om mee spektakel te maken. Maar dat is ook wel typisch voor sport in Amerika natuurlijk! We zijn ook nog naar een NBA (basket)wedstrijd van de LA Lakers gaan zien. Heel tof. Omdat Joël net zoals ik nogal ne losse is –vertaling voor de Hollandse fans: een relaxte kerel- hebben we ons ook goed geamuseerd. We kunnen allebei moeilijk stilzitten, maar we hebben ook hard gewerkt en veel motoruren gedraaid. Zeker en vast een meevaller dus die stage. Alleen zijn de omstandigheden om te rijden zoals ik al zei helemaal anders dan hier. In Californië heb ik ook altijd standaard gereden, wat betekent dat we nog belangrijk werk voor de boeg hebben qua afstelling van de motor.
Dit weekend staat de Airoh Mantova Starcross voor de deur en dat is altijd toch iets om naar uit te kijken. Ik vind het een heel plezante wedstrijd op een mooi circuit, overzichtelijk voor het publiek ook en er is steeds een leuke sfeer. De jumps zijn er goed aangelegd en ook die one-on-one race is heel cool. Zenuwachtig ben ik niet bijzonder, al is het wel een beetje spannend om te kijken waar je staat tegenover de concurentie. Mantova is immers geen kermiskoers tegen Janneke en Mieke. Je rijdt direct tegen de wereldtop! Waar ik wel een beetje nerveus voor ben dat zijn de twee testdagen met Monster Energy – Ricci Racing – Yamaha op woensdag en donderdag. Niet omdat ik geen vertrouwen heb in het team, integendeel, maar omdat het zo’n belangrijke periode is voor een rijder. Bovendien is er ook veel nieuw spul. Op woensdag ben ik met het team en Sölva aan de slag, waarbij de nadruk natruulijk op de vering zal liggen. De volgende dag komen er mensen van Yamaha-Rinaldi bij om nieuwe onderdelen te testen en dan werken we vooral aan het blok. Ik heb totnogtoe in de praktijk weinig met het team te maken gehad, maar daar zal nu in sneltreinvaart verandering in komen. De Ricci Racing mannen komen eind februari naar België om dan hun intrek te nemen in de werkplaats van Johan Boonen in Lommel. Naargelang het weer hier zou het ook best kunnen dat ik meer dan alleen de eerste wedstrijd in het Italiaanse kampioenschap doe. Kwestie van zoveel mogelijk testwerk in goede omstandigheden te kunnen afwerken.
Met al de weersellende van de voorbije weken en maanden zou je bijna nog vergeten dat het ook zijn goede kanten heeft. In mijn geval betekent dat tijd vrij omdat je niet kan rijden. Dan probeer je toch bezig te blijven en zo kan je andere sporten ontdekken. De laatste tijd ben ik geregeld gaan muurklimmen. Om helemaal in de wintersfeer te blijven ben ik me zelfs gaan verdiepen in ijshockey! Rob, de oudste zoon van mijn manger Git, heeft nog een tijd ijshockey gespeeld en hij heeft me de sport laten ontdekken. Spelen zelf is leuk om te doen, maar het is een waanzinnig technische sport. Mijn schaatsen stelt niet zo heel veel voor en dan is het best lastig. Of je nu groot en sterk bent of niet, de behendigste spelers zetten je zo te kijk! Zelf schaatsen doen we in Herentals. Ik ben ook al enkele keren gaan kijken in eerste klasse naar de White Caps uit Turnhout en het is ook ontzettend mooi om live te zien. Laatst zag ik de Leuven Chiefs tegen White Caps: een echt spektakelstuk!
Zo dat was ‘m weer, mijn update van wat er reilt en zeilt in K9-land. Hou jullie goed,
Keeno
PS Niet vergeten om tijdens de Openingscross in Lommel tussen 11u en 12u, in K9 fankledij wel te verstaan, langs te lopen bij de camper van Git, mijn manager. Starmeal trakteert dan met gratis lekkers. Men zegge het voort…
Credit foto’s: Willy Van Thillo, Kendedycker.be
Uw reacties