Wij testten de KTM fabrieksmotoren!

Enkele dagen voor zijn 19de verjaardag kreeg onze testrijder Stijn Verstrepen een geweldig cadeau: proefrijden met de fabrieksmotoren van KTM in Italië! Stijn kreeg een een viersterren-menu geserveerd met maar liefst vier topmachines: de SX-F 350 van Tony Cairoli, de SX-F 250’s van Marvin Musquin en Steffi Laier en de SX-F 450 van Max Nagl. De testlocatie was het bekende GP-circuit in Mantova…

Passend voor mijn status van ahum fabrieksrijder voor één dag werden we de avond voordien in het hotel opgewacht door de leden van het Decarli team en niemand minder dan mijn teammaat Tony Cairoli himself! De overige sterpiloten van KTM konden door andere verplichtingen niet aanwezig zijn, maar iedereen was super enthousiast over de aanwezigheid van Tony. Na een heerlijk diner kroop ik toch maar voeg onder de wol om goed uitgerust aan de test te kunnen beginnen.

Een stevig ontbijt later stonden we ‘s morgen op de befaamde crossodromo waar het alles oranje was wat de klok sloeg! De grote trailer van KTM was opgesteld, her en der liepen er monteurs en technici en sterfotograaf Ray Archer maakte zich klaar foto’s te nemen. Onder mijn collega-testrijders heel wat bekende koppen zoals Alessio Chiodi, Paul Malin en Jake Nicholls. En zelfs de weergoden waren de oranje armada gunstig gezind! Wat kan je nog meer wensen? Ik had zelf nog nooit in Mantova gereden en hoewel de baan bekend staat als vrij zanderig lag die er voor de test toch vrij hard bij. Grip was echter geen probleem, qua technische uitdagingen kom je er ook zeker aan je trekken met de vele sprongen. Als voorgerecht –niet kwaad bedoeld Steffi!- mocht ik van start gaan met de motor van WMX wereldkampioene Steffi Laier.

Marvin Musquin Vs. Steffi Laier

Van zodra je plaatsneemt op de SX-F 250 valt de prima zithouding op, al moeten we er onmiddellijk aan toevoegen dat ook de andere KTM’s prima scoren qua ergonomie. Net zoals zijn broertjes is ook deze motorfiets uitgerust met een elektrische starter. Absoluut een pluspunt in vergelijking met de Japanners. Alleen de motor van Marvin Musquin moest het stellen zonder elektriekske.

Wat je opvalt is natuurlijk het oranje frame. Dit zijn weliswaar standaardmaten maar het frame wordt toch op een andere productielijn gemaakt, namelijk line 5. Op die line 5 wordt nog een extra controle uitgevoerd op het materiaal van de fabrieksrijders. Qua materiaal voor het frame blijft KTM zweren bij hoogwaardig staal (Chromolybdeen). Dat hoeft niet zwaarder te zijn dan aluminium en als we KTM mogen geloven, is het minder stijf en zorgt daardoor voor een beter rijgevoel. Waar dat kon werd er wel kwistig omgesprongen met titanium. De vier motoren zitten zo dicht mogelijk tegen het minimumgewicht aan. In het geval van de SX-F 250 is dat rond de 98kg, de 350 weegt een tweetal kilo meer en de 450 van Nagl weegt op zijn beurt ook weer twee kg meer. Vooraleer je begint te tellen is dat respectievelijk 100 kg (voor de 350) en 102 kg (voor de 450). Verder springen de forse remklauwen vanachter op – robuuster uitgevoerd dan standaard- ook vooraan is er een grotere remschijf te zien.

Check de hoogwaardige afwerking van Musquin’s SX-F 250 hieronder

[nggallery id=148]

Vering: hard, harder, hardst

Ook tijdens het rijden voelde de SX-F 250 licht aan, daarmee werd de eerste indruk bevestigd toen ik de motor van zijn staander haalde: echt een pluimgewicht. Ik heb me met de twee MX2 motoren geweldig vermaakt. Om je mee uit te leven is dit speeltuig van wereldklasse! In beide gevallen gaat het om lichte, wendbare krachtpatsers. De motoren van Musquin en Laier waren zo sterk onderin dat ik probleemloos in derde kon starten zonder dat de moto er onderdoor viel! Tich hebben ze ook ieder hun eigen karakter. De 6-versnellingsbak is weliswaar dezelfde alleen heeft Steffi voor een veel groter tandwiel gekozen. Ik moest dan ook meer schakelen met de motor van Laier. Al wordt dit tandwiel natuurlijk ook aangepast voor elk circuit.

Zowel vooraan als achteraan werd de vering onder handen genomen door WP Suspension. Zoals je verwacht op dit niveau waren de veringen hard. Sommige journalisten kloegen over de 250 van Musquin die zelfs beenhard is –Marvin houdt nu éénmaal van een supercrossgevoel- al had ik daar zelf geen noemenswaardige problemen mee. Je krijgt veel vertrouwen op de motor en zowel in WMX als in MX2 uitvoering kon je soepel naar een bocht toerijden. Voor alle vier motoren werd er gekozen voor dikkere veerpoten (52mm ipv 45mm) en hier zorgt aluminium voor meer stijfheid en stabiliteit. Ook leuk meegenomen de fabrieks WP-vering  zorgt voor een gewichtsbesparing van 1 kg tegenover standaard.

Max Nagl vs. Tony Cairoli

Voor ik aan het serieuzere werk begin nog even meegeven dat alle motoren een speciaal kopstuk meekrijgen. Dit laat meer standen toe om de zithouding individueel te kunnen optimaliseren. Voor we aan de onderlinge vergelijking tussen de SX-F 450 en de SX-F 350  beginnen, springen we even terug in de tijd. Zo’n negen maanden geleden vroeg iedereen zich nog luidop af hoe het zat met die 350. Zou Cairoli daar een heel seizoen op rijden, ook in het zware zand en op power-circuits? Zou een motor met 100cc minder even krachtig zijn als de 450s? Kan je met zo’n motor wel mee vooran starten in de MX1? Nu weten we wel beter. Waar steeds de bruikbaarheid werd benadrukt, en de sterkere tweede reeks van Cairoli aan het begin van het seizoen werd gaandeweg duidelijk dat het  geesteskind van Stefan Everts onder een gunstig gesternte was geboren.

Het verschil tussen de 350 en de 450 je heel goed. De motor van Cairoli loopt niet zo hard als die van Nagl, maar qua handelbaarheid is er evenmin een vergelijking mogelijk! De SX-F350 springt en stuurt veel meer al seen 250 dan als een 350. Net zoals dat voor de standaardmotor het geval is. Nu blijft het sowieso natuurlijk lastig om deze motor met een productiemachine te vergelijken. Het 350 concept is uniek voor KTM en een rechtstreekse concurrent kan je niet zomaar kopen! Als ik het eerder had over dat de lichtere van de twee motoren minder marcheert dan is dit zeer relatief natuurlijk. Want de SX-F 350 is in zijn factory uitvoering héél krachtig, hij heeft geen enkel dood punt en hij houdt ervan om hoog in de toeren te klimmen. Deze alleskunner blijft maar lopen! ‘The Whipmaster’ himself verklaarde aan de journalisten dat het blok ook precies is zoals hij wil en dat hij sommige GP’s alleen in zijn derde heeft gewonnen. We geloven hem graag. Zelf moest ik ook minder schakelen met de 350 dan met de motor van Max Nagl.

We hebben enkele detailfoto’s verzameld van de SX-F 350 van Cairoli!

[nggallery id=149]

“Lang hard rijden, dat is de roeping van Cairoli’s oranje raket!”

Dat ‘der Max’ over een uitzonderlijk fysiek beschikt, was me al wel eerder opgevallen. Gezien de fenomenale kracht van zijn 450 is dat echter een noodzaak. Uiterlijk zijn er weliswaar sterke overeenkomsten tussen de motoren van Cairoli en Nagl, qua karakter zijn ze totaal verschillend. Alsof je op de kermis voor je kleine broertje een lieve pony uitpikt. Ze zien er toch allemaal hetzelfde uit en ze leggen even verveeld hun rondjes af… Tot die pony zich ontpopt in een woeste bronco!

Eerlijk gezegd kon ik op de fabrieks SX-F 450 gewoon niet rijden. Hij was té brutaal. Bovendien klom hij ook snel in de toeren in vergelijking met die van Cairoli. Qua mapping kon je kiezen uit twee mogelijkheden waarbij de eerste heel lang bleef doorlopen en de tweede meer kracht onderin bood. In reële cijfers is het verschil in gewicht tussen de 350 en de 450 vrij beperkt maar deze laatste voelt tijdens het rijden veel zwaarder aan. Wie niet over de capaciteiten van een superatleet beschikt, kan zich maar beter onthouden! In dat geval neemt de motor de controle over en om een reeks lang constante rondetijden neer te zetten, is al helemaal uit den boze.

Ook hier weer geldt dat de vering en de remmen van uitzonderlijk niveau zijn. Pratend met de mensen van het team kom je er steeds meer achter dat deze topmachines het resultaat zijn van maatwerk. Wat voor de ene werkt, is misschien wel hopeloos voor de andere. Ik heb in ieder ontzettend genoten van deze ervaring. Om een dag lang te mogen proeven van de haute cuisine die het Red Bull-KTM team klaarmaakt, is een jongensdroom van elke motorcrosser! Als we op het einde van de dag onze keuze zouden moeten maken, zou ik zonder twijfel voor de SX-F 250 gaan. Op een andere manier brengt dit nog maar eens een bevestiging van hoe geweldig de KTM MX2 motoren lopen aangezien ik in het dagelijkse leven zelf een MX1 rijder ben!

Last but not least de detailopnames van Max Nagl’s SX-F 450

[nggallery id=150]

Credit foto’s: Ray Archer