Dag vrienden en vriendinnen!
Het wordt deze keer een last minute column in een compactere uitvoering. “Wat heeft Roelantske nu al geen inspiratie meer?“ Hoor ik dan enkele booswichten denken! Nee, integendeel want ik heb jullie nog heel veel te vertellen. Alleen ontbreekt me nu even de tijd om alles deftig op papier te zetten. En daar is een goede reden voor. Over enkele uren zet ik immers weer voet aan de grond op Amerikaanse bodem.
Zoals alle kaskrakers komt er op een geslaagd eerste deel, een vervolg, ne sequel zoals ze in filmtermen zeggen. In dit geval is dat dus een tweede trainingsstage in Californië na mijn verblijf in het land van Uncle Sam in november. Zoals jullie konden lezen in mijn eerste column voor MXM was dat een heel positieve ervaring. Terug in België had ik het er over met Ken De Dycker om in januari misschien terug te gaan. We hebben de verschillende opties bekeken en dan redelijk snel alles georganiseerd. Zeker met een kwade winter is het ideaal om te kunnen trainen in Californische omstandigheden. Droog weer, een graad of 23 à 24°, perfect onderhouden circuits, daar zou iedereen voor tekenen!
De echte 'Coming to America' was natuurlijk met Eddie Murphy. Een lachfilm uit de oude doos, maar wel 'n aanrader!
Eind vorige maand zat ik nog een week in Spanje (bij Ronny Renders), maar daar komen de omstandigheden lang niet in de buurt met wat we normaal gesproken in Amerika mogen verwachten. Ik heb in Spanje ook niet zoveel gereden, vooral fysiek getraind. Het was er wel erg rustig, of misschien was dat omdat mijn GSM stuk was en ik geen oproepen kon ontvangen. Een goede tip dus voor wie gestresst geraakt van zijn mobieltje: gewoon laten vallen en het komt allemaal in orde!
In ieder geval hadden ik en Ken de aankomende (sneeuw)buien enkele weken geleden al mooi zien aankomen. Zo zie je maar dat crossers ook nog verborgen talenten hebben naast hard rijden. Sabine Hagedoren of Jill Peeters mogen ons altijd bellen voor advies! Anyway, ondertussen is het zover en ben ik dus samen met Keeno onderweg naar de US of A. Onze bestemming is opnieuw LA om daarna de verschillende circuits ter plaatse aan te doen. Omdat we toch in de buurt zijn, pikken we zaterdag ook even de opener van het SX kampioenschap, Anaheim 1 mee. Ik ben super benieuwd, zeker ook om de (ex)GP mannen zoals Rattray, Searle en Paulin bezig te zien.
Over Supercross gesproken. Op het laatste moment kreeg ik vorige maand de bevlieging om met Yentel (Martens) mee te gaan naar de SX van München. Zoals jullie misschein al lazen werd dat om het zacht uit te drukken geen onverdeeld succes. Ik deed er op mijn vertrouwde KTMSX250F mee in de open klasse. Achteraf bekeken niet de beste keuze, zeker niet omdat ik daardoor te kort kwam in de start. En bovendien waren de reeksen even kort als de gemiddelde hit op TMF of JimTV! Nog geen vier minuten en het was alweer gedaan. Niet echt mijn ding.
Tot zover mijn recente belevenissen, ik ga nu proberen om een beetje te slapen op het vliegtuig. Proberen is veel gezegd, want normaal gesproken lukt me dat zonder moeite. O ja, nog even meegeven dat Ken heeft beloofd om mijn volgende column te schrijven aangezien we de komende weken toch samen op pad zijn. Het zal wat worden!
Tot de volgende,
Joël ‘JR’ Roelants
