De optimistisch in de lens kijkende man op de handtekening kaart is de toen 24-jarige Zweed Leif Persson. Persson was, op het moment dat de foto gemaakt werd, de coming man van het Zweedse motorcross en één van de subtoppers in het WK 500cc.
De foto werd begin 1988 gemaakt maar klopte helemaal niet meer, toen ik hem kreeg! Wat was er gebeurd? Persson die het seizoen begonnen was als KTM fabrieksrijder, wisselde halverwege het seizoen de Oostenrijkse motoren in voor standaard Honda’s.
Sant in eigen land
Tot dan had Persson een gestage opgang gemaakt in het WK 500cc. In 1985 eindigde hij als negende in het WK 500cc. In dat jaar werd hij ook voor het eerst Zweeds kampioen. Perssons prestaties bleven niet onopgemerkt en Yamaha haalde hem binnen als teammaat voor die andere Zweed, Hakan Carlqvist. In 1986 won Persson voor het eerst een manche in een GP. Toevallig (of niet) ook nog in eigen land tijdens de Zweedse GP in Vimmerby. Persson zou als 6e eindigen in het WK 500cc en werd opnieuw Zweeds kampioen. Niet zo slecht als je bedenkt dat de toenmalige fabrieks-Yamaha nog steeds niet watergekoeld was.
Le Touquet
In 1987 verruilde Carlqvist Yamaha voor een door Kawasaki ondersteund privé-team. Persson kreeg dan Fransman Jacky Vimond als teamgenoot. Het duo had de beschikking over de gloednieuwe Yamaha YZM 500, een motorfiets die echter nooit in productie zou komen. Zijn eerste grote wedstrijd op de YZM 500, de Enduro du Touquet, wist Persson meteen te winnen. De Zweed maakte daarmee een einde aan de zegereeks van Kees Van Der Ven. Persson werd in de Noord-Franse strandrace trouwens bijgestaan door John Van Den Berk, die echter opgaf en zijn YZM 500 onbeheerd in de duinen achter liet. De doorbraak naar de absolute wereldtop kon Persson echter niet forceren op de YZM. Persson wist in 1987 nog éénmaal een GP-reeks te winnen, de tweede manche in de Zweedse GP in Kristianstad. Persson haalde wel terug de Zweedse 500cc titel binnen, het zou zijn laatste zijn.
De samenwerking tussen Yamaha en Persson werd eind 1987 beëindigd. Persson probeerde het in 1988 nog éénmaal op een fabrieks KTM maar de motor lag hem niet. Een overstap op Honda, voor rekening van een Duitse motorzaak, bracht ook geen zoden aan de dijk. Persson zou langzaamaan wegdeemsteren in de anonimiteit van het peloton. Toch bleef Persson tot 1993 nog actief in het Zweeds kampioenschap.
Credit foto: Unic Racing Team
