Beste K9 supporters en toekomstige supporters, vrienden en vijanden!
Het is al weer even geleden dat ik jullie mag verblijden –mooi woord is dat hé, dank u Dikke Van Dale- met een nieuwe column. De voorbije weken hebben we niet bepaald stil gezeten en dan is het toch altijd een hele opgave om er zo’n paginaatje uit te persen. Ik heb de laatste tijd dan ook nooit lang achter de computer gezeten, om dan meteen aan zo’n lang opstel te moeten beginnen, ik zal verdorie moeten oppassen voor armpump. Of een speciale toets op mijn computer zetten Shift + K9 in plaats van F9 en dan wordt de column vanzelf geschreven, hahaha! Nee serieus nu, veel tijd voor spielerei is er niet: morgen al met de auto naar Duitsland voor de GP in Teutschenthal en daarna staan de GP’s van Letland en Zweden op de kalender. Allemaal vlak na elkaar, drie op een rij dus.
Ken De Dycker ‘styling’ tijdens de USGP in Glen Helen.
Jullie weten dat ik het graag luchtig houd in mijn column alleen is dat nu nogal lastig. Ik zou natuurlijk kunnen doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is, maar dat is niet mijn stijl. Het loopt helemaal niet zoals ik dat zou willen en dat kan ik niet onder stoelen of banken steken. Deze winter heb ik harder gewerkt dan ooit en fysiek voel ik me ook sterk. Ik voel me fitter en sneller dan vorig jaar. Als de resultaten dan toch uitblijven, begin je op den duur ook aan jezelf te twijfelen. Topsport is onverbiddelijk en op dit niveau moet gewoon alles kloppen. Op dit moment sta ik zesde, wat al bij al nog redelijk is. Maar het gevoel dat er totnogtoe geen één GP is geweest waar ik echt met voldoening op kan terugkijken, dat is niet fijn.
Vorige week dinsdag hebben we nog intensief getest om de motor af te stemmen om op mijn rijstijl en vanaf Teutschenthal zouden we zeker een verschil moeten zien. Hopelijk laat zich dat ook voelen in de starts. Ik was telkens veroordeeld tot een inhaalrace, want ik zat nog nooit bij de eerste 10 in de start! Om te beginnen bij het begin na de vorige column moeten we deze keer terug naar Agueda en Bellpuig. Portugal lijkt ondertussen al een eeuwigheid geleden. In de eerste reeks kwam ik ten val en daarna reed er nog iemand tegen mij waardoor ik verder moest met een kapotte radiator en een kapotte voorrem. Euh… correctie dàt gaat dus niet. Exit, over en uit. In de tweede reeks reed ik van de vijfde naar de derde plaats maar met de vele korte bochten vond ik moeilijk –letterlijk dan toch- mijn draai op het circuit. Bellpuig was iets beter. In de tweede reeks reed ik even aan de leiding, maar ik kon moeilijk in mijn ritme komen.
Talk to the hand!
Daarna stond Glen Helen op het programma, als opwarmertje deed ik er de AMA National in Hangtown bij. Die Amerikaanse dubbel was echt iets waar ik naar uit keek. Ik kom altijd graag in de States en we hebben er bijna twee weken rondgetrokken met de camper. Omdat ik er altijd van droomde om eens mee te doen in een Amerikaanse outdoor was dit de perfecte gelegenheid. Eens te meer bleek er tussen dromen en realiteit een groot verschil te zijn hahaha. Grapje, nee Hangtown was op zich een leuke ervaring al is het vooral ook wennen aan het wedstrijdformaat. Je hebt tijdens een National maar heel weinig tijd om het circuit te leren. Het was er snel en de baan was in tegenstelling tot wat ik had verwacht ook redelijk smal. In de eindstand werd ik met nagenoeg een standaardmotor negende.
De USGP in Glen Helen verliep redelijk vlot eigenlijk. Het is de wedstrijd waar ik het meest tevreden van ben. Hoewel veel rijders kloegen over de hitte had ik daar geen last van en kon ik goed mijn ding doen. In de eerste reeks reed ik van tussen de tiende en de vijftiende plaats in de start naar de vierde plaats. Ik was rond de vijftiende plaats weg in de tweede reeks en ik kon redelijk naar voor komen maar ik dacht dat er iets mis was met mijn motor maar ik hoorde een vreemd geluid. Daarom kwam ik binnen in de pits en er bleek wat speling op mijn uitlaat te zitten. No problem, dus en ik kon er weer tegenaan. Mijn rondetijden waren goed en ik kon blijven pushen tot het einde en heel wat plaatsen goedmaken.
De laatste GP was die van Frankrijk in Saint-Jean d’Angély. Door de modder lag het parcours er heel raar bij en ik kan niet echt zeggen dat de veranderingen voor betere races zorgden! Helaas hadden ze er de zandsectie van boven uitgehaald en dat was vroeger nog één van de weinige plaatsen waar je wat kon goed maken. Ik was weer niet zo goed weg en omdat er maar één lijn was kon ik nauwelijks inhalen. Meer dan twee, drie plaatsen winnen zat er niet in. Zeker een GP om zo snel mogelijk te vergeten! Ook in de MX Pro Series –het BK heette dat nog in de goede oude tijd- heb ik nog niet veel geluk gehad. Zowel in Beervelde als in Kester was mijn snelheid goed, maar mechanische pech kan je nooit helemaal uitsluiten in motorcross.
Tijdens de GP van Frankrijk in Saint-Jean d’Angély.
Ondertussen hoop ik dat ik mijn deel van de pech wel heb gehad en ik heb zin om weer vooruit te kijken. Het zou mooi zijn om in Teutschenthal een nieuwe start te nemen. Niet te veel stress op zaterdag om zo rustig naar de GP te kunnen toeleven en dan eindelijk eens een prestati neerzetten waar ik tijdens de winter zo hard voor gewerkt heb. Qua amusement ben ik deze week nog eens gaan jetskiën samen met Joël Roelants en Dennis Verbruggen. Heel plezant en gemoedelijk met een barbecue achteraf enzo. Ik ben content dat de zomer weer stilaan van de partij is en ik ben heus niet de enige!
Geniet van het weer en veel plezier met het rijden of kijken naar rijders.
Keeno
PS Tip van MXM, Ken verjaart zondag laat hier een berichtje achter op zijn gastenboek.
