Antoine Meo is in het Franse Noiretable de nieuwe wereldkampioen Enduro 1 geworden. De Husqvarna fabrieksrijder had bij het ingaan van de laatste WK proef de titel binnen handbereik. Meo bezweek niet onder de druk en bezorgde zichzelf en de Husqvarna TE 250 de eerste wereldtitel.
De 26-jarige Fransman gold al langer als een groot talent. Ondanks een Europese SX-titel (2002) en een tweede plaats in het Frans MX kampioenschap (2003) kon Meo nooit echt doorbreken in de GP’s. Zijn beste MX1 reeksresultaat was een vierde plaats in Gaildorf (2004) als testrijder voor Kawasaki Racing Team. In het WK enduro komt zijn rijkunst echter wel optimaal tot zijn recht. Vorig jaar was hij al tweede in het WK E1 en won hij de ISDE met het Franse team. Uit goede bron weten we bovendien dat Antoine ook op vier wielen -met en rallywagen- uitstekend overweg kan!
Simply the best!
Meo’s titel is al de 46ste wereldtitel voor Husqvarna. Maar het is wel één van de meest prestigieuze, want de E1 klasse is bijzonder populair. Meo rekende af met regerend kampioen Aubert en dankt zijn titel aan een bijzonder regelmatig en sterk seizoen. In de afsluitende GP van Frankrijk startte de Meo eerder voorzichtig. Maar de aanmoedigingen van zijn thuispubliek – en ook wel een beetje de aard van het beestje – noopten de WK leider ertoe om naar het einde toe voluit te gaan. Het leverde hem een derde stek op na Aubert en Germain.
Ook al volstond een matig resultaat om de wereldtitel binnen te halen, toch ging Meo voluit op dag 2. Hij won voor de achtste keer dit seizoen en dat was meer dan vodoende om samen met de Husqvarna jongens een stevig feestje te starten.
“Ik ben zo onwaarschijnlijk gelukkig met deze titel”, glunderde Antoine Meo. “Ik ben tevreden voor mezelf, maar ook voor Husqvarna, het CH racing team en mijn mechanicien Fred. Het is een goed seizoen geweest met bijna uitsluitend hoogtepunten. Hier in Frankrijk kon ik de race aanvatten met een ruime voorsprong in de WK stand, maar de race was toch erg lastig omwille van de slechte weersomstandigheden. Veel rijders kregen hier te kampen met mechanische problemen, maar mijn TE 250 bleek nog maar eens oustanding. De eerste dag werd ik pas derde, maar ik wou niet al te veel risico’s nemen met het oog op de titel. En ik moet eerlijk toegeven dat ik ook liever pas op de slotdag wereldkampioen werd. In eigen land op de laatste dag van het kampioenschap de titel pakken…veel mooier kan het niet. Had ik al gezegd dat ik zo heel, héél content ben?”
Credit foto’s: Husqvarna
