Om verder te geraken, moet je de boel soms radicaal omgooien. Geen lapwerk, geen renovatie, maar de hens erin en volledig opnieuw beginnen! De voorbije winter was zo’n moment voor Kevin Strijbos. De voormalige jeugdwereldkampioen schakelde over op een nieuw merk en team, hij brak met zijn manager, nam afstand van zijn familie en begon een samenwerking met een nieuwe trainer, Harry Everts. Het resultaat van dat alles; één reekszege, drie podiumplaatsen en een nieuw elan voor zijn carrière. En dat is nog maar het begin…
Kevin ‘The Kid’ Strijbos is net 27 geworden. Normaal gesproken niet meteen een leeftijd waarop iemand nog als Kid wordt bestempeld. Wél een leeftijd waarop veel topsporters op het hoogst van hun kunnen behoren te zijn. Strijbos had die bijnaam geërfd van Eric Geboers, zijn teammanager bij het Suzuki fabrieksteam. Een zware last om te dragen want niet iedereen is in staat om in de voetsporen van een vijfvoudige wereldkampioen te treden. Voor de jonge klasbak uit Wuustwezel lag dat anders. In de jeugdreeksen was Kevin al dé grote ster van zijn generatie. Na successen in de 80cc pakte hij in 2001 de Europese 125cc kroon. Op de minimumleeftijd van 15 debuteerde hij in het WK 125cc. Hij kwalificeerde zich –dat hoorde nog zo in 1999- en pakte zelfs direct punten. Door blessures en extrasportieve perikelen werd zijn opmars in de lichtste klasse gestuit, maar in de MX1 was er geen houden aan. Vijf GP zeges schreef hij op zijn naam, twee keer werd hij vicewereldkampioen. In 2004 won hij met het Belgische team de MX der Naties in Lierop. Na het verlaten van Suzuki eind 2007 keerde het tij. Strijbos geraakte meer geblesseerd dan ‘m lief was, verloor zijn zelfvertrouwen en reed rond als een schaduw van zijn betere, snellere zelf. Verwend; opgebrand, gedemotiveerd… Niets leek er nog op te wijzen dat Kevin ooit weer de top zou halen.
Ons geheugen laat ons zo snel in de steek dat het bovenstaande alweer overdreven lijkt. Toch stond het nummer ‘22’ begin dit seizoen op weinig lijstjes als favoriet. Behalve bij zijn trouwste fans. Aan believers en die-hard supporters ontbrak het hem nooit, ook niet in zijn directe omgeving. Niet altijd de beste voedingsbodem voor verandering. Daar trok Harry ‘Rikske’ Everts zich niks van aan. De viervoudige wereldkampioen is meestal de vriendelijkheid zelve. Op training heeft hij goede raad over voor rijders van elk niveau en hij slaat met iedereen een praatje. Idem tijdens zijn fel gesmaakte MX Schools in Spanje. En hij kan het allemaal nog eens heel smakelijk vertellen in dat Maaslandse dialect. Zo lang er een crossmotor in de buurt is en er moet getraind worden, houdt de gezelligheid daarmee ook op. Harry was als rijder beenhard en bloedfanatiek. En dat is hij nog steeds, want watjes komen nergens. Zelf kwam hij uit een mijnwerkersgezin met 9 kinderen, overwon kinderpolio en toch werd hij een groot kampioen. Als trainer voerde hij een lange rij piloten naar de top. Daarvan is z’n eigen zoon Stefan Everts uiteraard de bekendste. Tegelijk beschermt hij ‘zijn renners’ en hij laat ze afzien als de beesten. Wie de honger van deze toptrainer niet deelt, houdt het geen twee maanden vol. Ook naast de baan gaat het soms hard. Geen vleierij hier. Harry: “Kevin, gij zijt nog helemaal niks. Gij komt nog niet tot aan de enkels van wat Stefan ooit heeft bereikt.” Vandaag is de menselijke vulkaan Harry vrij rustig. De zon schijnt in Lommel en zijn pupil heeft een goede training afgewerkt. Kevin Strijbos lacht. Hij heeft het plezier in het rijden en trainen opnieuw gevonden. Na de zware arbeid beloont Strijbos zichzelf met een ijsje.
Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?
Harry Everts: “Stefan heeft een beetje de aanzet gegeven. Normaal gesproken zit ik in de winter altijd 2 maanden in Spanje om les te geven. Nu was het maar 2 weken. Stefan had de KTM mannen verzameld, zowel fabrieksrijders als piloten van de sattelietteams. Het viel me op dat de mannen buiten Jeffrey (Herlings; red) – want dat is een echt trainingsbeest- en ook Jeremy (Van Horebeek; red)- na twintig minuten stopten. Daar schrok ik ook van bij Kevin. Dat kan toch niet, dacht ik bij mezelf. Toen Stefan me ‘s avonds mijn mening vroeg zei ik: Zo’n goede rijder, maar die traint toch geen kloten! Ook die andere jongens zoals Jake Nicholls en Jordi Tixier gingen na 20 minuten naar de kant. Zo kom je toch nergens?! Op zo’n moment hou ik dat voor mij hoor. Het is het begin van het seizoen en uiteindelijk ken ik de manier van trainen van die mannen ook niet.”
Kevin Strijbos: “Op zondagavond na Mantova was ik aan het praten met Harry. Hij liet me weten dat ik maar ‘s moest bellen als ik wilde dat hij een keertje mee kwam op training. Dat heb ik dan ook gedaan. Eigenlijk is onze samenwerking pas heel laat begonnen. In 2001 had ik ‘m al eens gevraagd toen ik voor Yamaha reed. Harry wilde wel maar had geen tijd. Dat vond ik toen jammer maar ik heb altijd goed met hem opgeschoten.”
LEES HET VOLLEDIG INTERVIEW HELEMAAL GRATIS IN MXLIFE
Spring naar pagina 46 voor het dubbel-interview! Vul ’46’ in en druk vervolgens op go to page
