Gemengde gevoelens is een wel erg zwakke uitdrukking om Ken De Dycker’s gemoedstoestand afgelopen zondag te beschrijven. De 28-jarige KTM fabrieksrijder pakte zijn eerste Belgische MX1 titel in Mont Saint Guibert. Na het winnen van de eerste drie BK rondes zou Mont-Saint Guibert de kers op de taart moeten worden. Uiteindelijk was het niet De Dycker maar supertalent Jeffrey Herlings die de meeste aandacht naar zich toe zoog met drie dominante zeges. Keeno moest zondermeer een van de meest frustrerende weekend uit zijn professionele carrière ondergaan. Zo ziek en koortsig voelde de Lubbekenaar zich dat hij voor de laatste manche niet startte. Dat alles is nu verleden tijd. Dit weekend wil de voormalige Duitse GP winnaar zijn succesvolle FIM MX1 WK seizoen in schoonheid afsluiten in Teutschenthal. In de tussenstand staat De Dycker vijfde op 18 punten van Christophe Pourcel en 24 punten van Gautier Paulin.
Je had eerder de Duitse en Britse MX1 titels gewonnen. In 2009 was je er héél vlakbij, het moet geweldig zijn om eindelijk Belgisch kampioen te zijn?
Ken De Dycker: “In theorie… Want zondag werd een anticlimax. Ik weet hoeveel de Belgische motorcrosstitel betekent voor mijn fans en mezelf. Als je kijkt naar al die legendarische namen op de erelijst van het BK is het cool om mijn naam daar tussen. Maar ik ben ook blij hoe ik kampioen ben geworden. Ik domineerde de eerste drie rondes, alleen Mont-Saint Guibert werd een afknapper. Al in Faenza op zondagavond voelde ik me niet erg goed. In de week voor de Belgische finale was het duidelijk dat ik met griep sukkelde; keelpijn, hoofdpijn … alles er op en eraan. In de opening manche slaagde ik erin om de schade te beperken met de derde plaats. Met een achtste plaats in de tweede manche won ik de titel en ik zat er helemaal door. Het was een beetje surrealistisch, ik voelde me zo zwak en had absoluut geen fut meer. Maar er waren zoveel supporters en blije mensen die me begroetten aan de finishlijn om de Belgische titel te vieren. Spijtig dat ik er niet helemaal kon van genieten.”
Afgelopen weekend reed je niet in de laatste manche. Hoe zit het met de Duitse GP?
Ken De Dycker: “Voor mijn eigen veiligheid en om de ziekte niet erger te maken, had ik inderdaad besloten niet te rijden in de laatste reeks. Voor dit weekend verwacht ik geen problemen, hoewel ik niet kon trainen tijdens de week. Opklimmen van mijn vijfde plek in de finale van het kampioenschap zal zwaar worden… ik heb ook niet alles in eigen handen. Daarom wil ik gewoon de best mogelijke prestatie leveren voor mijn fans. Vooral na de teleurstelling van Mont-Saint Guibert. Mijn doel in Teutschenthal is om opnieuw op het podium te staan. Ik weet dat ik dat kan.”
Hoe zit het met het Talkessel circuit. Het lijkt wel alsof het goed bij jou past. Je hebt er een Grand Prix overwinning (2010), twee podia (2008 en 2009) en een vierde plaats, niet slecht?!
Ken De Dycker: “Ik weet echt niet of Teutschenthal mij goed uitkomt hoewel ik er een aantal goede resultaten had. Typisch voor Talkessel is hoe de baan behoorlijk veel verandert van zaterdag op zondag. Op zaterdag is het vrij snel en niet zo selectief, maar gelukkig heb je op zondag meer lijnen en sporen. De start is in Teutschenthal ontzettend belangrijk. Ook al omdat je er niet zo’n lange rechte stukken hebt en de baan is ook vrij smal. Daarom is een start in de top-10 zo belangrijk. Als de koplopers een gat kunnen slaan, is het hier ongelooflijk moeilijk om die kloof te dichten. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik in Teutschenthal goed voor de dag kan komen.”
Foto’s: Olivier Evrard
