We staan allemaal op de schouders van onze voorouders. In de sport geldt dat net zo goed als elders. Of het nu rijders, techneuten of trainers zijn of waren. Al die reuzen heb hun steentje bijgedragen. Zonder mannen als Roger Decoster, Pierre Karsmakers, Mitch Payton, Harry Everts of Jan De Groot zag motorcross er nu anders uit. Maar ook dichter bij huis zijn er altijd pioniers geweest. Gepassioneerde cracks, bevlogen geesten op en naast de baan, mannen van staal. Onze nieuwe huiscolumnist Olav Heijt stelt ons vandaag aan een minder bekende kanjer voor. Lees en geniet!
Heb van m’n ouders een superjeugd gehad. Daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor. Heb een aantal jaren mogen crossen en heb daar heel veel plezier aan beleefd. Het moet mijn vader een berg geld hebben gekost al die jaren. Maar ook hij had er zijn plezier aan, dat weet ik zeker. Ieder jaar kreeg ik een nieuwe motor en die kwamen altijd van Franken Motors uit Zegge. (redactie: “Zeker voor Vlaamse lezers, zoek maar eens op waar dat ligt!)
Gerry Franken heeft zelf zijn hele leven gecrost en zeker niet onverdienstelijk. Gerry is een harde werker. Dat besefte ik vroeger natuurlijk niet maar dat ben ik later wel gaan zien, zoals wel meer dingen die spelen in het leven. Gerry was en is in mijn ogen Mr Motocross. Hij was “de man” in de regio, en bovendien was hij er ook altijd voor je. Gerry praat, denkt en doet motocross. Hij heeft alles en weet alles. Dat klinkt overdreven, maar vraag hem iets en hij geeft zonder nadenken antwoord! Ook weet hij precies wat hij in voorraad heeft, kent alle modellen uit zijn hoofd, legt ieder blok open en als hij iets niet heeft maakt hij het gewoon zelf.
Ongekende toewijding voor zijn klanten, die automatisch vrienden worden door het respect dat hij afdwingt. Ik weet nog dat hij -ondanks dat hij zelf moest rijden de volgende dag- de nacht doorwerkte om mijn motor in orde te maken. Gerry behandelde ons, en iedereen als Grand Prix rijders. Wij moesten rijden, dat was zijn belang. De volgende ochtend trok hij dan, volgens mij willekeurig, een motor uit de loods, verschoonde de filter en reed hem in zijn typisch wit-blauwe Mercedes bus naar de cross. En als Gerry er was, kwam het goed. Hij was in staat om in het rennerskwartier je blok even open te trekken. Hoe hopeloos het ook leek, toch kwam het nog helemaal goed. Zijn werkplaats ligt vol, heel vol. Dat is nooit anders geweest, maar met een blinddoek zet hij je blokkie moeiteloos in elkaar… En ja, met je eigen onderdelen.
Gerry werkt volgens mij nog steeds hard en slaapt nog steeds weinig maar dat heeft-ie nodig denk ik. Als je hem een weekend meeneemt naar Centerparcs wordt ie gek, daar ben ik zeker van.
Een paar weken terug was ik er even met een vraag over voorvorkkeerringen. Ik was nog maar eens verbaasd over zijn parate kennis. Eigenlijk zou hij teambaas moeten en kunnen zijn van een gerespecteerd en toonaangevend Motocrossteam. Dat zou hij kunnen en verdienen, maar ik weet bijna zeker dat hij het af zou wijzen. Dat is Gerry ook niet. Gerry is een gezonde en levende legende die we met z’n allen onbewust nog steeds eren. Gerry, misschien een beetje laat, maar bedankt, bedankt voor de mooie jaren!
Over Olav Naast motorcrossliefhebber en hobby rijder is Olav Heijt ook handig met een pen. Ten minste hij schrijft leuk! Na een zware knieblessure zei Olav de competitie (MON en BLB vaarwel). Maar sinds een jaar of drie is hij stiekem weer aan het rijden. Naar eigen zeggen doet tape wonderen. Als hobbyschrijver bracht hij al een boekje getiteld “levensliefde” uit. Zowel als columnist als schrijver wil hij de komende tijd nog meer van zich laten horen. Meer lezen van Olav? Neem dan hier eens een kijkje: www.olavheijt.wordpress.com
Foto: Archief Olav
