Column: When I snap my fingers

Een van de jongens waar ik echt benieuwd naar was is gestopt met motorcrossen!? Ik weet er het fijne niet van maar zag alles te koop staan en schrok toch wel even. Ik heb hem een paar keer zien rijden en was blij verrast. Een jonge gast zonder kapsones die lekker z’n ding deed. Mooie stijl die hem in combinatie met het juiste karakter nog een heel eind had kunnen brengen.

Al behoorlijke sporen verdiend in de “supermotardwereld” en de overstap gemaakt naar de “noppen”. Een goeie keus dacht ik toen en volgens mij een veelbelovende. Aan de reacties van zijn vader Kees te zien is het Kyles eigen beslissing en is hij ogenschijnlijk het plezier kwijt. Een verlies in deze mooie sport van een talent! Kyle Matthijssen heeft de stijl, de “skills”, het materiaal en de steun om een heel eind te komen. Ik zeg “heeft” omdat ik hoop dat hij tot inkeer komt! Als ik me voor iemands gevoel ergens mee “bemoei” dan spijt me dat, maar wilde m’n gevoel wel even kwijt. En als zijn beslissing om de juiste reden genomen is heb ik er respect voor, uiteraard. Ieder zijn geluk! Jammer, en vooral heel zonde…

“when I snap my fingers, you’ll wake up”

Tekst: Olav Heijt