2017 was een belangrijk jaar voor Gautier Paulin (27). Na twee zware jaren bij Honda zorgde de Franse superster voor de wederopstanding bij het Rockstar Energy Factory Husqvarna team. Dat resulteerde in een GP zege, een derde plek in de WK eindstand en zijn vierde opeenvolgende MXoN zege als kapitein van het Franse team!
Een tijdje terug kregen we de gelegenheid om met Gautier en zijn vrouw Clémentine aan tafel te schuiven. Daar zaten we tegenover een ontspannen rijder, weg van de afleiding en stress van een raceweekend. Het werd een beklijvend en openhartig gesprek met GP21. Noem het gerust ons kerstgeschenk vanonder de boom, vers opgediend met fijne foto’s!
Gautier, hoe voelt het als je op het podium staat in Matterley Basin na jouw MX of Nations overwinning. Wat gaat er door je heen op dat moment?
Gautier Paulin: “Dat het een geweldige prestatie is. We hebben net een wereldtitel gewonnen voor ons land, voor mijn team. Het is een verwezenlijking voor het land en de Motocross of Nations is één van de grootste races ter wereld. Het is een wedstrijd waar alle rijders enthousiast over zijn. De baan in Matterley Basin was geweldig. Oké het regende, maar ze hebben heel goed werk geleverd met de baan. Als je op het hoogste schavot staat, is het altijd een geweldig gevoel.”
Is dat anders dan een Grote Prijs winnen. Want dat doe je alleen?
Paulin: “Het is anders. Bij de MXoN moet je opschieten met je teammaten. Je moet ze verder helpen. Zeker voor mij als kapitein van het Franse team is er meer organisatie mee gemoeid. Ik probeer alles te laten werken in dienst van de rijders. Zodat het gemakkelijker wordt om te gaan racen. We werken nu een paar jaar op die manier en het is al enkele jaren dat we winnen. We zullen niet altijd winnen natuurlijk, dat weten we. Maar je gaat er ook nooit aan wennen hoor. Maar het werkt zoals we het nu doen en het is mijn taak om met de rijders te delen. Het is ook mijn job om voor een goede sfeer in het team te zorgen. Soms rij je inderdaad niet individueel. Je kunt niet alleen op eigen risico rijden zoals je bij een GP doet wanneer je slecht begint. Als je als team aan het rijden bent -en het team is aan het winnen en je krijgt dan een slechte start- riskeer je niet alles zelf. Je kijkt naar de grotere droom: winnen als team. Het is ook een ander gevoel om een overwinning te delen dan een individuele zege. Maar het is een cool gevoel. Het is het einde van het jaar en er zijn zoveel goede rijders. Dus als je deel uitmaakt van het team, heb je een goed seizoen en ben je sterk. Zeker in Frankrijk waar zoveel snelle rijders zijn. Ik geniet dan ook van het rijden in de Naties.”
Je maakte er een punt van om echt een kapitein te zijn. Je voelt je dus ook verantwoordelijk voor de sfeer en om meer te doen binnen het team?
Paulin: “Ja, normaal rijden we twee tot vier dagen samen. Helaas was dat dit jaar niet mogelijk, maar we probeerden wel om een goede samenwerking tot stand te brengen met de Franse federatie. Ze hebben veel inspanningen geleverd voor deze wedstrijd. Maar voor elke GP rijder was het moeilijk om alles netjes in het programma te laten passen. Als je dan geschiedenis kan schrijven is de beloning des te groter.”
Heb jij met teammanager Pascal Finot overleg gepleegd om Christophe Charlier in te zetten? Soms wordt de selectie zelfs politiek met rijders die niet goed overweg kunnen met de federatie…
Paulin: “Het klopt dat er wel wat geschiedenis is met politiek. Maar over Christophe gesproken; ik zat toen in de VS voor de Amerikaanse GP. Toen ze begonnen te praten over rijders had zelfs niemand Charlier in gedachten! Maar ik wist dat Christophe een jaar eerder als motorcrosser fabrieksrijder was voor Husqvarna en dit jaar fabrieksrijder was in Enduro. Daardoor wist ik dat hij fabrieksondersteuning zou krijgen. Ik vertelde de federatie dat ik de beste motor voor MX2 zou kiezen. Dat is KTM of Husqvarna en Christophe was het beste profiel. Ik zei dat ik daarom voor Charlier zou kiezen. Ze hadden vertrouwen in wat ik zei en ze hebben het voor elkaar gekregen. Maar uiteindelijk was het de federatie die besloot.”
Wat heb je meegenomen uit jouw tijd bij Honda. Wat heb je ervan geleerd?
Paulin: “Ik heb er veel over het leven geleerd, veel over mezelf. Het was een belangrijke ervaring. Ik begon met de beste trainer ter wereld te werken. En ik heb er alles aangedaan wat ik kon. Als puntje bij paaltje kwam, bleek de klik met de motor niet optimaal.”
Hoe is het om op een nieuwe motor te komen en de combinatie loopt niet zoals verhoopt. Hoe ga je daarmee om?
Paulin: “Als rijder begin je aan iets en geloof je in het beste scenario. Dat is vastberadenheid. Van mijn kant werkte ik zo hard als ik kon: met de beste trainer, met het beste plan… Ik deed mezelf erg pijn (red. tijdens de GP van Frankrijk). Toch kwam ik terug om podiumplaatsen te pakken en opnieuw te winnen. Natuurlijk had ik ook erg slechte momenten en het was niet gemakkelijk. Maar dat ligt nu achter me en ik wis dat deel van mijn carrière helemaal uit. Het enige doel dat ik had, was om met Husqvarna te tekenen en dit jaar stond in het teken van mijn comeback. Daardoor hebben we nu een sterke basis om voor volgend seizoen te werken.”
Ice One heeft ook een eigen trainer. Hoe werkt dat qua voorbereiding, werk je als een team of toch individueel?
Paulin: “Ik heb mijn trainer, ik werk nog steeds een beetje met Aldon Baker. Ik werk ook met het team en train samen met het team. Om samen de motoren te testen.”
Je hebt zelf alle rangen in de sport doorlopen. Wat is het slechtste advies dat je oot hebt gehoord?
Paulin: “Soms zie je dat het kind het niet wil en dat het gewoon de passie van de vader is.”
Op jouw tiende werd je wereldkampioen BMX. Drie jaar later stapte je over naar motorcross zonder dat jouw familie ervaring had in de sport. Hoe zeker wist je van jezelf dat het ook daar zou lukken?
Paulin: “Toen ik begon, moest ik leren hoe ik de koppeling moest gebruiken! Dus ik wist niet zeker of het iets zou worden. Ik was er alleen zeker van dat ik plezier zou hebben. Ik reed tot de tank leeg was en dacht alleen aan motoren. Alles deed ik alleen. Op vier jaar tijd was ik prof en het voelde goed om dat te bereiken. Het is leuk als je vooruitgang boekt. Je leert beter bochten nemen, springt beter, je rijvaardigheden worden scherper én ik ben in die periode niet gekwetst geraakt. Mijn eerste blessure was pas in het wereldkampioenschap. Ik voelde me goed, maar het was enorm veel toewijding. Ik kon niet veel rijden. Ik reed gewoon op zaterdag en zondag, omdat mijn vader werkte. Maar ik heb me volledig ingezet. Ik was niet bezig om rond te hangen met vrienden of zo. Ik dacht alleen aan rijden. Dat was mijn doel en het heeft zichzelf beloond.”
Was je een goede scholier of gewoon goed in sport en was je helemaal gefocust op een leven als professionele atleet?
Paulin: “Het was sport voor alles en mijn doel om prof te worden primeerde. Dat was het enige waar ik aan dacht. Op school had ik wel goede faciliteiten. Ik zat op een privéschool, het was er echt streng. Van 8 tot 12 en van 1 tot 5 zat ik daar. Het was moeilijk voor mij om daar te zitten en me te concentreren. Ik had op school kunnen blijven, maar toen de leraar me vroeg of ik iets wilde doen, zei ik dat ik motorcrosser wilde worden. Dan zeiden ze me: ‘dat is geen werk.’ Ze probeerden je droom kapot te maken. Maar ik denk dat het goed is om op school een opleiding te volgen. Ik kan goed lezen en schrijven. Toen ik naar de MX1 ging, heb ik een cursus gevolgd om een MX-trainer te worden.”
Wat is dat beetje extra dat je straks nodig hebt om Herlings en Cairoli te verslaan en wereldkampioen te worden?
Paulin: “Betere starts, betere snelheid, beter bochtenwerk. Ik moet op elk vlak verbeteren.”
Hoe pak je dat aan, dat zijn veel verschillende dingen tegelijk?
Paulin: “Het is dag en nacht toegewijd zijn aan wat je doet. Dat is de enige manier om tot de besten van de wereld te raken. Zelfs als ik wereldkampioen word, zal het nog steeds zaak zijn om te verbeteren. We moeten ook op demotor verbeteren en ik denk dat we dat al hebben gedaan.”
Op welke vlakken verbeterde je dan de motor?
Paulin:“De starts, de vering en het vermogen. De motoren veranderen elk jaar veel qua stijfheid. Maar de geest van Husqvarna bevalt me enorm. Ze zijn echt heel erg betrokken bij competitie en ze kunnen heel snel reageren en dingen veranderen. Je voelt als een rijder dat ze echt achter je staan. Door het racen verkopen ze ook meer. Ik rijd thuis op een standaard motorfiets. Die seriemotoren zijn sterk en zijn op hun beurt afgeleid van de fabrieksfiets.”
Wat vind je van het nieuwe startrooster achter het hek?
Paulin: “Ik denk dat het goed is, het is professioneler. Ik denk dat we er wel meer aandacht aan moeten besteden omdat ze soms vol modder hangen waardoor het glad is. Bij de MXoN bleef je doorslippen op de rooster en er is niet veel dat je kunt doen. Maar het was het eerste jaar in de GP’s en ik denk dat het een goede keuze is.”
Waar geloof je echt in? Wat is een innerlijke overtuiging die je hebt?
Paulin: “Hard werken. Wanneer mensen tegen me zeggen maar jij hebt zoveel talent… Ik geloof niet in talent! In BMX zeiden mensen dat ik zoveel talent had, maar ik zat elke dag op mijn fiets. Talent komt van hard werken.”
Wat denk je dat talent dan wel is?
Paulin: “Natuurlijk, als ik Usain Bolt zie lopen, is het onmiskenbaar dat meer aanleg heeft om te sprinten dan ik. Dat is een feit. Er zijn een aantal rijders in motorcross die getalenteerd zijn, ze hebben hun dromen en proberen ze na te jagen. Je hebt ook een beetje geluk nodig in het leven, dingen moeten samenvallen. Maar elke toprijder en fabrikant werkt heel hard. Mijn visie op talent is meer die van een proces.”
Als je terug kon gaan naar je 16-jarige zelf en ‘m advies geven wat zou je dan zeggen?
Paulin: “Ik heb geen spijt van wat ik heb bereikt. Het verhaal achter mij heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag ben. Ik ben al tien jaar samen met mijn vrouw. Ik ben 27 jaar, ik heb een geweldige familie, ik doe voor mijn werk waar ik van hou en ik probeer altijd grote doelen te bereiken. Ik probeer mijn lichaam elke dag te verzorgen met mijn workouts, dat is waar ik van hou. Je kan altijd beter doen, het kan ook altijd erger zijn. Je moet nemen wat komt, we weten niet wat de toekomst biedt.”
Hoe loopt de samenwerking met jouw teammanager Antti Pyrhonen?
Paulin:“Hij is een harde werker, hij werkt net zo hard als een rijder. Het is goed om hem aan mijn zijde te hebben. Hij is een grote persoonlijkheid. Ik ken hem al heel lang en we hebben een geweldige relatie.”
Veel mensen kennen de teameigenaar F1 piloot Kimi (Raikkonen) niet. Vaak komt hij mysterieus over. Hoe werk je met hem samen?
Paulin: “Hij is enorm geïnteresseerd in motorcross. Ik hou van zijn mentaliteit. Hij houdt van motorcross, hij rijdt ook zelf graag en hij is in een positie om een eigen team hebben. Ik denk dat dat ook veel oplevert voor de MXGP-paddock. Ik geloof dat dit team het allerbeste is en die geest van F1 naar de motorcross brengt. Het is geweldig voor de motorcross en we moeten hem daarvoor bedanken. Kimi is trouwens zelf een goede motorcrosser!”
Je droomde vroeger van een overstap naar Amerika. Heb je er spijt van dat je dat niet hebt gedaan?
Paulin: “Het was meer een droom om daar te racen omdat je altijd meer wilt. Als je naar de evolutie kijkt en het niveau in MXGP dan is het zeker de goede kant opgegaan. Ik hou van supercross en dat is wat ik wilde doen. Maar aan de andere kant wordt MXGP steeds professioneler en met 20 ronden is het niet meer mogelijk om er iets naast te doen. Ik hou zeker van wat ik nu doe. Ik hou van de sport, van supercross, maar in de VS wonen is een ander verhaal. Ik ben waar ik ben en ik heb ervoor gekozen om hier te blijven. Het is niet dat er geen teams waren (in de VS). Ik had veel mogelijkheden om te gaan, maar ik wil hier blijven.”
Rijd je nog steeds BMX?
Paulin: “Ik rij wat BMX, ik doe het gewoon wanneer ik wil. Soms rij ik een heel jaar niet. Soms rij ik twee of drie keer per week.”
Heb je het gevoel dat jouw lengte een probleem is op de 450?
Paulin:“Ik heb dat op een paar motoren gehad, maar op deze motor (de Husky) voel ik me echt goed.”
Is het belangrijk voor een rijder om het team samen te laten werken en ook een leider in het team te zijn?
Paulin:“Ik ben gewoon mezelf. Ik probeer eerlijk en oprecht te zijn. Ik ben eerlijk tegen de mensen rond mij. Ik train hard en maak veel uren op de motor. Van januari tot mei hebben de monteurs geen leven. Ik heb veel respect voor hen. De beste manier om ze te bedanken is om te winnen en nooit op te geven. De relatie is waar en echt, dat is hoe ik ben met hen en andersom.”
Heb je zoiets als een levensmotto of een citaat dat je inspireert?
Paulin: “Er zijn veel citaten die ik leuk vind voor inspiratie. Er was er één die ik gisteren bij het KTM-diner zag, “Werk hard in stilte en laat het succes voor jou spreken.”
Mensen verwachten van crossers dat ze 100% terugkomen op hun oude niveau nadat ze gekwetst zijn geraakt, maar hoe moeilijk is dat?
Paulin: “Er is een uitspraak dat het je sterker maakt als je geblesseerd bent – maar dat doet het dus niet! Er zijn altijd sporen van elke blessure en het is verdomd moeilijk om terug te komen. Je slaagt er wel in waardoor je positiviteit en vastberadenheid groeien, maar blessures eisen een zware tol van je lichaam.”
Als ik als niet-topsporter geblesseerd zou raken, welk advies zou je me geven?
Paulin: “Je moet naar je lichaam luisteren, je moet je lichaam de tijd geven. We proberen de (herstel)tijd te versnellen maar soms moet je wachten. De geest en het lichaam zijn gescheiden. Ik heb er alles al eens aangedaan om sneller terug te komen. Soms moet je gewoon op het lichaam wachten. Motocross is een zware sport. Ik heb veel respect voor Valentino Rossi, de manier waarop hij terugkwam van zijn gebroken been was fenomenaal. Maar in motorcross zou hij dat niet gekund hebben. Er zijn ook dingen die niet lukken.”
Toen Jorge Lorenzo in 2013 zijn sleutelbeen brak in Assen en meteen terug racete rende, zei hij off the record dat hij het nooit meer zou doen. Het was moeilijk om zich te concentreren op die snelheden met pijnstillers en de risico’s waren simpelweg te groot.
Paulin: “Het komt neer op de vastberadenheid en het doel dat je wilt bereiken. Hij zou het niet nòg een keer doen, maar hij deed het. Soms moet je het wèl doen.”
Als je eens iets geks kon doen of uitzonderlijk speelgoed kon lenen, dan…
Paulin: “Zou ik graag met een rallyauto of F1 rijden. Met een helikopter vliegen lijkt me ook cool.”
Nog enkele laatste woorden?
Paulin: “Ik denk dat motorcross in de goede richting gaat. Hopelijk zullen er in de toekomst meer circuits openen dan sluiten en zullen mensen meer respect hebben voor motorcross en het een goed imago geven.”
Wat vind je van elektrische motoren?
Paulin: “Ik vind het prima. Je zou gewoon met je kinderen in de tuin kunnen rijden, het zou geweldig zijn. Maar we zullen nostalgisch zijn over het geluid van een viertakt!”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: shotbyBavo, JP Acevedo, CDS
