Het 2018 seizoen van Rick Elzinga kent meer ups en downs dan de Goliath achtbaan van Six Flags Holland. De MJC Yamaha rijder begon met ’n podium in Italië, brak vervolgens beide polsen kwam sterk terug in de EMX125 ronde van Frankrijk, het Frans kampioenschap en op de Zwarte Cross waar hij de 125cc won. Daarna sloeg de pech opnieuw toe met een rugblessure…
Het was even spannend afgelopen vrijdag ten huize Elzinga! Rick moest nieuwe foto’s maken en daarna bij de arts verschijnen voor de uitslag. De situatie en de omvang van de blessure was aanvankelijk vrij onduidelijk. “Eerst kreeg ik te horen dat ik mijn wervel gebroken had. Daarop heb ik dus ook letterlijk een week lang in bed gelegen en niks gedaan. Het was gewoon de vraag of ik nu moest geopereerd worden of niet en of de rug stabiel was. Als dat niet het het geval was moest ik meteen een corset dragen,” legt Rick uit.
De arts had gelukkig goed nieuws. Ondanks de kwetsuur was de wervel stabiel. Er waren ook geen losse stukjes opgemerkt waarop Rick het groen licht kreeg om weer op de motor te stappen. Op die manier blijft ook het junior WK in Australië nog steeds in beeld. “Vanaf maandag kreeg ik te horen dat ik weer mocht rijden. In één keer ging het dus heel snel. Vandaag woensdag heb ik weer geprobeerd te rijden en het rijden ging niet slecht. Ik had geen pijn in mijn wervel maar het leek wel dat mijn spieren helemaal op lock gingen of allemaal aanspanden als ik over een knip rijd en een klap op mijn rug krijg. Daardoor was ik ook heel snel moe. Want het ademen verloopt nog niet zoals het normaal hoort.”
Voor deelname aan de EMX125 ronde van Lommel houdt Elzinga nog een flinke slag om de arm. Meedoen om er bij te zijn, heeft ten slotte weinig nut. Vijftiende worden brengt niets terwijl hij zelfs ver van zijn topvorm al wel een manche derde werd tijdens zijn EMX125 wederoptreden in Saint-Jean d’Angely. “Ik ga nu kijken of mijn spieren morgen losser zijn zodat ik weer kan ademen. Of ik naar Lommel ga weet ik dus nog niet. Ik heb toch niks te verliezen of te winnen.”
Doordat blessures roet in het eten gooiden, zag Rick elke eindrangschikking aan zijn neus voor bij gaan. Dat hij nu toch weer mag rijden, is dan wel een hele opsteker. Zeker tegenover de eerste berichten die de eerst terug kwamen uit het ziekenhuis. “Na als wat er dit seizoen is gebeurd, zie ik het niet echt meer als een seizoen. Alle doelen voor een klassement moet ik nu toch vergeten. Nu gaat het alleen maar om elke keer een goede wedstrijd op zich te rijden zeg maar.” We wensen ‘m in ieder geval nog een mooie afsluiter toe.
Foto’s: Niek Fotografie, Yamaha Racing
