In de jaren ’80 waren oud MX toppers geen uitzondering in de Dakar. Steeds meer werden rallyraids echter een specialiteit op zich. Ex-Supercross vedette Andrew Short (Rockstar Energy Husqvarna Factory Racing) begon dan ook als buitenbeentje aan zijn Rally avontuur. De komende Dakar is Short één van de schaduwfavorieten.
Aanstaande zondag is het zo ver, dan begint de 42ste editie van de Dakar. Niet in Zuid-Amerika, noch in Afrika maar wel in Saudi- Arabië. Het is onduidelijk hoe de andere route het wedstrijdverloop zal beïnvloeden.
Dat Andrew Short, 37, één van de coming men in de discipline is, staat dan weer als een paal boven water. Zeventiende in zijn eerste deelname kende de ex-KTM en Honda fabrieks motorcrosser in 2019 zijn doorbraak met een 6de plek in de eindstand. In oktober won Andrew zijn eerste grote rally, de Rally du Maroc. In het FIM Cross-Country WK rally legde de sympathieke Texaan beslag op de tweede plaats. Onlangs schoof Tom Jacobs aan tafel met Short voor een exclusief interview.
Over zijn liefde voor motoren
“Motorrijden is mijn leven, het is een grote passie. Ik rij al op de motor vanaf mijn vijfde en dat speciale gevoel dat je als rijder krijgt, is nooit meer weggegaan. De reden waarom motorrijden zo begeesterend blijft, is volgens mij omdat al de rest verdwijnt. Alleen wat er voor je ligt, telt. Je zit in ‘the zone’ en je bent alleen gefocust op wat er op je afkomt. Dat is echt een fijn gevoel. Je zou je ergens zorgen over kunnen maken of ruzie kunnen maken vervolgens op de motor springen waarop je al de rest in je leven vergeet.”
“Dat gevoel kan je ook krijgen, door te skiën of te voetballen. Maar het is ieder geval iets speciaals. Als je dat kunt combineren met je passie, heb je echt geluk. Ik denk er de hele tijd aan. Eigenlijk heb ik het geweldig getroffen om ’s morgens wakker te worden en na te denken over racen en hoe je beter kunt worden!
Snelcurcus off-road rijden
“Bij motorcross en supercross is het risico veel anders. Ook bij supercross heb je veel risico’s door de andere renners om je heen. Soms zit je vlak bij elkaar… Maar dat is ook de helft van het plezier! In rally was het de reden waarom ik het in het begin niet zo goed deed. Ik wist wel hoe ik snel moest rijden, maar ik wist niet hoe ik het risico moest beheersen. Wanneer ik moest pushen en wanneer ik gas moest terug nemen en me concentreren op de navigatie. Soms pushte ik als het écht technisch werd en de navigatie bemoeilijkte waardoor ik uiteindelijk crashte of verdwaalde!”
“Het duurde lang om al die elementen te begrijpen en ik ben nog steeds aan het leren hoor. Maar dat is ook de reden waarom ik van rally hou. Je kan niet alleen snel zijn, je moet intelligentie en tactiek combineren. Het is eigenlijk één groot avontuur. Ik heb 17 jaar lang motorcross en supercross gereden en dat was erg ééndimensionaal. In principe was dat altijd hetzelfde en soms moet je de hersenen iets nieuws geven. Rally was iets nieuws, maar wel nog steeds op twee wielen.”
“Eigenlijk wou ik dat ik al eerder was begonnen in de rallyraid. Het terrein in de woestijn (leren) lezen is een unieke vaardigheid die veel tijd in beslag neemt. Maar natuurlijk was mijn eerste passie motorcross en supercross. Ik zou er spijt van hebben gehad als ik eerder was gestopt, maar uiteindelijk was ik er ook klaar mee. Ik was opgebrand. Doordat ik voor rally koos, heb ik het geluk dat ik een hele nieuwe carrière heb. Meestal verkassen motorcrossers naar off-road of enduro. Vorig jaar was de Dakar het omslagpunt. Als ik het niet goed had gedaan zou ik zijn gestopt. Niet dat ik een precies resultaat voor ogen had, het ging er me gewoon om competitief te zijn en mee te draaien in de wedstrijd. Als ik competitief was, zou ik doorgaan. Ik ben blij dat het goed uitpakte.”
“Eigenlijk dacht ik dat die doorbraak veel sneller zou komen. Ik nam deel aan een andere sport op hoog niveau, ik wist dat ik de vaardigheden had. Bovendien had ik verwacht dat ik wel zou leren, misschien wel een jaar maximum. Stom genoeg heb ik het simpelweg onderschat. Dat heeft me meteen bescheidener gemaakt, maar dat is wat dit avontuur maakt tot wat het is en nu dat ik succes begin te krijgen, weet ik waarom ik dat allemaal heb doorstaan.”
Nieuwe uitdaging, nieuwe levensstijl
“Het klonk leuk, in het begin was Rallyraid ook meer een hobby. Ik hield van het avontuur, ik hield van rijden en gaandeweg raakte ik gewoon verslaafd. Het leek me eerst niet mogelijk om dit professioneel te doen maar van het één kwam het ander en voor ik het wist was ik weer aan het racen. Logistiek gezien is er veel denkwerk en voorbereiding nodig. De teams die daar in uitblinken, zijn succesvol. Steeds weer nieuwe plaatsen opzoeken, is wat het uitdagend en leuk maakt.”
“De hele rallygemeenschap is hecht en cool. Als ik crash, zal de persoon achter me degene zijn die me overeind helpt. Het maakt niet uit op welk merk ze rijden. De volgende dag ben ik misschien degene die achter een gevallen rijder komt en ik wacht daar tot de helikopter hem of haar komt om ophalen. In motorcross en supercross heb je niet datzelfde gemeenschapsaspect, het is veel meer een genadeloze strijd.”
Over het WK Rally
“Het zijn vier à vijf rondes, maar de wedstrijden zijn echt lang. De zijderoute (red. Rusland-Mongolië-China) was dit jaar 12 dagen en 8000 km lang. Drie enorme, uigestrekte landen, grote afstanden en je bent drie weken weg van huis. Het is vrij duur en het is belastend voor zowel het lichaam als het team en het materiaal.”
Over de Dakar
“Van alle rally’s is de Dakar is het zwaarst. Door de duur, de intensiteit, de druk, mentaal ben je echt moe. Je kan het nergens anders mee vergelijken, daarom is het zo’n gekke race en is de Dakar zo beroemd. Als je kunt finishen is het al iets bijzonders. De Dakar is een goede levenservaring, iets wat je nooit zult vergeten.”
“In mijn eerste Dakar reed ik twee dagen met een gebroken been. Een dag zat ik 14 uur op de motor met een gebroken enkel. Ik brak ‘m bij zonsopgang, om dan de hele dag zoveel mee te maken dat zal ik nooit vergeten. Het betekende zoveel om bij de finish te komen. Dit soort dingen maakt je trots, je hebt er geen spijt van. Het is loodzwaar, je kunt het niet uitleggen aan andere mensen. Je rijdt de hele dag, je ziet zoveel dingen, culturen, het is moeilijk uit te leggen aan mensen die het niet gedaan hebben. Maar als je ooit de kans hebt om het te doen, moét je het doen.”
Een Amerikaan in de Dakar
“In de VS zijn Dakar en rallyraid niet zo groot. Ik denk dat ik voor veel aandacht heb gezorgd. Net zoals de Tour de France, niemand in Amerika wist wat het was voor Lance Armstrong. Als de Amerikanen over de Dakar zouden weten en begrijpen wat het inhoudt dan zouden ze het geweldig vinden! Hopelijk groeit het en wordt het groter. Ik voel geen druk van Amerikaanse fans om te winnen omdat geen enkele Amerikaan dat voor mij heeft klaargespeeld.”
De grootste invloeden
“Als het gaat om de mensen met de grootste invloed op mijn leven denk ik niet aan één in het bijzonder maar om de gemeenschap in het algemeen. Ik ben graag in de buurt van mensen die de beste willen zijn en op een hoog niveau willen leven. Dat is in het racen natuurlijk omdat ik er een grote passie voor heb, maar geldt ook op andere vlakken. Zoals mensen die hun familie of werk hun prioriteit maken en het beste van zichzelf geven. Ik ben graag in de buurt van dat soort mensen. Het is echt frustrerend voor mij om bij mensen te zijn die maar ‘gewoontjes’ door het leven hobbelen. Kurt Caselli was de man die mij heeft voorgesteld om rally’s te gaan rijden. Kurt leefde het leven vol gas, vol passie. Er zijn zeker motorcrossers geweest die hetzelfde zijn.”
“Mensen in mijn familie met wie ik ben opgegroeid hebben hun passie, maar op een ander vlak. Op die manier is er niet één persoon die mijn leven heeft veranderd of mijn held is, maar er zijn veel mensen geweest die mijn leven hebben beïnvloed.”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: Sebas Romero, Marcin Kin
