Weinig sportieve verwezenlijkingen schenken zoveel voldoening als in de voetsporen te reden van je vader. De 16-jarige Mattis Carlier uit het West-Vlaamse Kuurne weet er alles over. Vorig jaar pakte hij de titel bij de Aspiranten van VJMO.
Dit seizoen stapt Mattis over naar de MCLB Beloften waar hij -nog steeds met zijn nummer 63- de kleuren van ‘Mx-team Raes’ zal verdedigen op een Yamaha YZ125. Dat nummer is trouwens niet toevallig want ook zijn pa, Patrick Carlier kwam met ’63’ uit! Guido Allewaert voelde de student van het Guldensporencollege Campus Engineering Kortrijk aan de tand voor de “MCLB-Piloot in de kijker”
Hoe ben je met MX begonnen?
Mattis Carlier: “Ik ben beginnen crossen bij de VJMO in het jaar 2016, nu en dan een wedstrijd meegereden. Ik deed toen ook nog aan veldrijden en was de doelman bij het voetbal bij FC Eendracht Kuurne. Ik begon in het seizoen 2017 beter te rijden en haalde regelmatig de top-vijf bij de Nieuwelingen 85cc. Het seizoen 2018 was een grote stap naar de Aspiranten op een 125cc. De Junioren klasse heb ik eigenlijk overgeslagen. Als eerstejaars-Aspirant behaalde ik meteen mooie resultaten. Gezien het het sterke deelnemersveld, was ik als groentje tussen die “grote jongens” best tevreden over mezelf. Het was wel wat wennen maar na enkele weken werden de resultaten heel wat beter. Meestal eindigde ik in de top-vijf. Het ganse seizoen heb ik constant gereden en zo werd ik vijfde in het kampioenschap, waar ik heel tevreden mee was.”
Met welke verwachting ben je van start gegaan in 2019?
Carlier: “Eigenlijk ben ik gestart zonder specifiek doel, gewoon rijden en u amuseren zeiden mama en papa, en dat heb ik ook gedaan. De drie eerste crossen stond ik op het podium, tweede of derde. Vanaf Sinaai begon het heel goed te gaan en behaalde daar mijn eerste zege bij de Aspiranten. Bij het begin van de proeven voor het BK reed ik in de eerste wedstrijd op kop na kopstart, maar na enkele bochten begon mijn motor te sputteren en verloor ik power. Heel wat punten verloren en mijn pa had een enorm schuldgevoel! Ik zei tegen mijn pa ‘de tweede reeks is voor u’ en heb deze dan ook gewonnen. Na een tijdje vond ik goed mijn weg en klom naar de tweede plaats in het kampioenschap. Na een mooie strijd in Wontergem heb ik de eerste plaats in het kampioenschap gepakt en heb deze niet meer afgegeven tot het eind van het seizoen. Ik was gewoon kampioen zonder enige druk van mijn ouders of iemand anders, een zalig gevoel dat ze mij niet meer kunnen afnemen.”
Jouw pa werd in 2015 kampioen Amateurs Open in MLB. Eigenlijk trad je vorig jaar dus in zijn voetsporen.
Carlier: “Klopt! Ik keek altijd erg naar hem op en mijn droom om ook kampioen te worden, werd dus werkelijkheid. Pa is gestopt voor mij, om mij te kunnen laten crossen en er alles voor te kunnen doen. Daarvoor ben ik hem zeer dankbaar. Aan de andere kant heb toch ook al mijn deel van de tegenslagen gehad, want in 2015 werd suikerziekte bij mij vastgesteld. Dat heeft mij echter niet tegen gehouden om mijn dromen na te jagen. De enige ervaring die ik had toen ik begon was wat rond rijden op een grasveld zonder putten of enige hindernis en zonder sporen of springen. Het jaar daarop goede vrienden gemaakt en bij één van hen die een mooi fietsparcours had met jumps heb ik toen al wat geleerd. Als ze gingen trainen namen ze mij mee, waarvoor ik dankbaar ben.”
Wat doe je zoal om de wedstrijden voor te bereiden?
Carlier: “Om mijn conditie te onderhouden ga ik regelmatig lopen, fietsen, zwemmen en aan krachttraining doen, en gedurende het seizoen soms op woensdag met de motor gaan trainen met dank aan Eddy.”
Waar mik je later op, wat wil je graag nog bereiken als motorcross?
Carlier: “Eigenlijk heb ik geen specifieke doelen, maar uiteraard zou ik natuurlijk binnen enkele jaren bij de Inters willen rijden, zoals alle jonge gasten van dromen zeker? Wat het meeste telt, is dat ik mij goed mag amuseren, en lachen met de vrienden, en zeker blessurevrij blijven. Nu en dan een podiumplaats behalen of eens de bloemen pakken zou leuk zijn en kan misschien wel lukken. Positief blijven en zoals mijn ouders zeggen “alles mag en niets moet in het crossen”.
Bedankt voor jouw tijd Mattis, will je nog iemand bedanken?
Carlier: “Langs deze weg heel veel dank aan mijn ouders, aan Stijn en Saskia, Eddy en Lena, familie en vrienden, en alle supporters.”
Tekst: Guido Allewaert
Foto’s: Gino Coghe, FB Mattis Carlier
