Nog lang voor ze ook maar één meter hadden gereden in het WK motorcross, waren er al torenhoge verwachtingen voor twee godenkinderen. Twee godenkinderen van een kwaliteit die nauwelijks of nog nooit was gezien in de motocross. Hun namen? Ken Roczen en Jeffrey Herlings! Columnist Matthias Van Eeckhoven gaat nu na hoe hun respectievelijke carrières zich verhouden tot de verwachtingen van weleer en hoe het had kunnen zijn in een ideale wereld.
Zeggen en schrijven is Ken Roczen de meest besproken en bekende piloot in 2008 in het motocrosswereldje. Logisch ook, de Duitser heeft sinds kindsbeen af een manager die zijn pupil voldoende in de aandacht weet te brengen. In tegenstelling tot anderen is Ken Roczen echter niet overhyped door zijn entourage. Met zijn resultaten alleen had de jonge Duitser ons (uiteindelijk) ook opgevallen. Zo gaat hij in de Verenigde Staten deelnemen aan o.a. Loretta Lynn’s en de Mini O’s en dat met de steun van Suzuki en Red Bull, en wint hij als dertienjarige in 2007 al op een Suzuki 250F! Na het missen van de eerste vier grand prix wedstrijden van het 2009 seizoen wegens nog te jong, wint de Duitser bij zijn vijfde deelname ooit, voor een zijn thuispubliek in Teutschenthal!
Ondertussen zit er in Nederland iemand tandenknarsend te wachten op zijn vijftiende verjaardag. Want ondanks dat zowel Ken Roczen en Jeffrey Herlings geboren zijn in 1994, mag de Duitser al vanaf z’n verjaardag op 29 april deelnemen aan het WK in de MX2 klasse en moet Jeffrey Herlings tot 12 september zich bezighouden met het Europees kampioenschap 250cc.
Duits, Nederlands, Europees en Wereldkampioen 85cc
De Nederlander is de drie voorgaande jaren, iets meer onder de radar, open gebloeid op zijn 85cc Suzuki en dat door de steun van Laurense Motors Boekel. In 2008 behaalt hij de titels in het Duitse, Nederlandse, Europese en Wereldkampioenschap 85cc! Het Oostenrijkse KTM ruikt een opportuniteit en haalt de snelle Nederlander binnen. Het merk laat de tiener de 125cc categorie overslaan om hem in 2009 het Europese kampioenschap op hun krachtigere KTM SX250F te betwisten. De switch van de kleine 85cc tweetakt machine naar de krachtige 250cc viertakt verloopt vlot, met 8 reeksoverwinningen en 3 overalloverwinningen in het Europeeskampioenschap, maar ook een derde plaats in het Open Nederlandse Kampioenschap MX2.
De eerste profwedstrijd voor Jeffrey Herlings, die na 12 september plaatsvindt is de Motocross of Naties. De Nederlandse federatie kan bijna niet om hem heen en neemt hem dan ook mee. Met een zevende plaats in de kwalificaties sleept hij de Nederlanders bij hun haren naar de A-finale! Op zondag gaan de wedstrijden iets minder, maar daar denkt niemand ’s avonds echt aan. Met twee vijftienjarige, die nu al zo’n niveau tentoonspreiden, is onze sport vertrokken voor een hegemonie van jaren, toch? De tien titels van Stefan Everts en de zestien (10mx & 6 SX) titels van Ricky Carmichael, … Alle records gaan sneuvelen waar ze ook gaan rijden! Toch?!
2010 is voor beide hun echte volledige seizoen in het wereldkampioenschap MX2. Daarin krijgen ze te maken met een sterk presterende Marvin Musquin die zijn wereldtitel weet te prolongeren. De Fransman kan echter niet verhinderen dat piepkuiken Jeffrey Herlings op nauwelijks vijftienjarige leeftijd, de derde grand prix die hij betwist, notabene zijn thuiswedstrijd in Valkenswaard weet te winnen. De Nederlander laat in beide manches, hoe kan het ook anders, Ken Roczen achter zich…
Dat seizoen zou Jeffrey Herlings twee Grand Prix wedstrijden winnen, om vervolgens tijdens de Grand Prix van Tsjechië een schouderblessure op te lopen, zo kreeg een prachtig eerste seizoen toch nog een kleine zure nasmaak. Suzuki piloot Ken Roczen had het in het begin van het kampioenschap niet onder de markt, daarnaast loopt z’n ketting enkele malen van de motor terwijl hij in een uitstekende positie verkeerd voor de overwinning. Het kantelt in Lommel, net op de favoriete ondergrond van z’n grote rivaal wint Ken Roczen zijn eerste Grand Prix van dat 2010 seizoen, na deze volgen er nog overwinning in Brazilië en Italië.
Roczen zoekt de vertrouwde vleugels van De Coster op!
In aanloop naar het 2011 seizoen barst een heuse transferbom. Ken Roczen verhuist van Suzuki naar KTM. Dit om verschillende redenen, één van deze is gewoon de motor van de Oostenrijkers die vele malen beter is dan de Japanse Suzuki waarop hij tot nu toe uitkwam. Nadat Suzuki stekeblind was om Jeffrey Herlings op te pikken bij Laurense Motors die “het menneke” alreeds op Suzuki had gezet, laat het merk nu ook Ken Roczen ontglippen. Dat Ken Roczen bij KTM een betere motor onder z’n poep krijgt is één reden, dat hij door KTM meteen mag gaan proeven van het Amerikaanse Supercross onder de vleugels van Roger De Coster is één van die andere redenen. De Belgische teammanager die aan alles voelt dat de goesting en rek om te investeren in motorcross bij de Japanners uit Hamamatsu eruit is, kiest eveneens voor een avontuur bij het Oostenrijkse KTM, die tot dan géén poot aan de grond weten te krijgen in Amerika. Roger De Coster is één van Ken Roczen’ vertrouwelingen geworden tijdens zijn uitstapjes naar de USA voor Suzuki… KTM haalt die transferperiode niet enkel Roger De Coster en Ken Roczen binnen maar ook Suzuki’s hoofdsponsor TEKA, die hun lot verbinden aan Ken Roczen.
Herlings moet door transfer Roczen, kopmanschap delen…
Het tekenen van Ken Roczen door KTM, komt nogal zwaar aan bij Jeffrey Herlings. De Nederlander had in 2011 de rol van kopman geheel voor zichzelf gezien, nu Marvin Musquin in de USA aan de slag was gegaan. Halen ze net wel zijn grootste concurrent binnen… Ken Roczen moet wel eerste ongehavend door zijn eerste supercrossseizoen raken, dat doet de man uit Mattstedt echter met glans. In het 250 West Coast Supercross kampioenschap eindigt de Duitser met de nodige crashes, als beste ‘Rookie’ op een zesde plaats met drie knappe podium plaatsen waarvan één overwinning in Las Vegas. Ook komt hij tweemaal in actie op de 350cc in de Supercrossklasse. De dan bijna 17-jarige rijdt een 7de en een 8ste plaats bij elkaar in respectievelijk Houston en Daytona. Jeffrey Herlings op zijn beurt stoomt zich klaar op het wereldkampioenschap in zijn thuisland. Zo staat me een wedstrijd bij in Halle waar de Nederlander de concurrentie, met name als Jeremy Van Horebeek, Joel Roelants, Harri Kullas, Jordi Tixier, Petar Petrov al in de kwalificatie op meer dan een seconde zette en dat overwicht ook in de wedstrijden tentoonspreidt.
Het zou dus een interessant wereldkampioenschap worden tussen beide kemphanen. Een duel tussen beide die nauwelijks punten lieten liggen en het waren enkel boven zichzelf tredende tegenstanders als Tommy Searle en Gautier Paulin die occasioneel in staat waren om een reekszege mee te pikken, maar dan ook enkel zéér occasioneel. Op het einde van het seizoen kroont Ken Roczen zich tot wereldkampioen MX2 met een slechts 19 punten voorsprong op Jeffrey Herlings. Een voorsprong voornamelijk uitgebouwd op de hardere parcours. Kenny Roczen wint dat seizoen 8 Grand Prix’ en Jeffrey Herlings 5.
De Duitser vertrekt daarna naar Amerika, om na zijn wereldtitel in de MX2 klasse alle Amerikaanse records te gaan aanvallen, toch? En Jeffrey Herlings, verlost van zijn kwelduivel, zijn Duitse evenbeeld, zijn “Greg Albertyn”, was klaar om hier alle records naar de mallemolen te rijden. Iets waarmee de Nederlander perfect startte door in zowel 2012 als 2013 de MX2 wereldtitel te winnen! Iedereen verwachtte na deze twee titels dat de Nederlander op de roze wolk van het winnen, en het vernederen van de tegenstand, door zou stoten naar de MXGP-klasse. Maar dat liep anders, officieel omdat Jeffrey Herlings graag de drie 125cc nu MX2 wereldtitels van Gaston Rahier en Harry Everts wou evenaren. Het boerenverstand verteld ons dat KTM misschien wel enige angst had voor te veel hanen op één erf en daardoor Antonio Cairoli en Jeffrey Herlings zo lang mogelijk gescheiden wilden houden. Wat er ook van zijnde het zorgde voor bijzondere toestanden. Zo werd Romain Febvre in 2015 rechtstreeks vanuit de MX2 klasse, wereldkampioen in de MXGP-klasse. En zagen we in 2016 Jeffrey Herlings zijn derde wereldtitel in de MX2 klasse claimen, terwijl Tim Gajser (de Europese kampioen 80cc van 2009, het debuutjaar in de MXON van Jeffrey Herlings) zichzelf tot wereldkampioen in de MXGP-klasse kronen.
Van de kant in de gracht, blessure na blessure!
Hoe kan het dat één van de beste motocrossers van zijn tijd, misschien wel van deze eeuw zijn tijd zat te verpauperen in de MX2 klasse? Die derde titel, wat eigenlijk maar een futiliteit leek werd een heel oponthoud. Hoezo, Waarom, … Uiteraard wisselde blessures elkaar net iets te snel af en werd er soms eens een verkeerde beslissing genomen? Als u de RX-foto van het dijbeen van Jeffrey Herlings ooit ziet waarmee hij de wedstrijd in Mexico betwiste, dan weet u wat verkeerde beslissingen zijn. Tegelijkertijd laat dat zien welke risico’s deze jongens nemen en dat al vanaf vijftienjaar en jonger, het laat zien hoe diep het willen winnen zat en zeer waarschijnlijk nog steeds zit!
Of de wil om te winnen er nog is bij Ken Roczen is een vraag die hij alleen kan beantwoorden. Geruchten doen al langer de ronde over een mogelijke terugkeer naar het wereldkampioenschap MXGP in combinatie met het nieuwe wereldkampioenschap supercross. Of dat ervan komt? Mogelijks als iemand in de paddock genoeg centen wil neertellen, want beide heren hebben, en terecht, hun schaapjes voor de rest van hun leven op het droge. Waarom terecht? Omdat niks van wat ze hebben behaald een gift is van god of het universum dat talent aanlevert. Beide hebben uren versleten op hun motor met eerst de vader aan de kant met z’n aanwijzingen en daarna betere mentors… Niemand is hun revalidatie in hun plaats komen doen. De blessures hebben de records waar we op hoopte voorkomen. Ze hebben ons echter meer gegeven. Letterlijk hun lichaam. Na elke zware crash: Van beide armen van Ken Roczen tot de rugblessure die hem even niks deed voelen en de blessure aan het dijbeen en beide enkels en voeten bij Jeffrey Herlings.
Het volledige verhaal kunnen enkel de twee grootste beloften van hun generatie vertellen, de twee betere van hun generatie. Want rekening houdend dat topsport carrières tussen de 10 en de 15 jaar duren, mogen we misschien al even terugkijken op hen indrukwekkende staat van dienst.
Zorgde onze torenhoge verwachtingen soms voor de verkeerde beslissingen?
Maar eerst is het tijd om in de spiegel te kijken en toe te geven dat de sportieve verwachtingen die we hadden van de toen vijftienjarigen jongens, die gewoon hun hobby uitoefende, enorm hoog waren. Record na record gingen ze laten sneuvelen, en Amerika zou niet weten wat hen overkomen was na de orkaan Roczen. Hetzelfde verwachtte we van Herlings, met Ken Roczen uit de weg kon hij enkel nog domineren, iedereen opeten. Ze hebben dan weinig records doen sneuvelen, hun erelijst kent weinig gaten. Beide kunnen zichzelf voormalig wereldkampioen MX2 noemen, Herlings 3x en Roczen 1x. Beide wisten met hun land de overwinning te behalen in de prestigieuze Motocross of Naties, voor Roczen met Duitsland in 2012 te Lommel en voor Jeffrey Herlings met Nederland in Assen 2019. Naast zijn overwinning in de MXoN in 2012, staat er bij de Duitser één AMA 250 West Coast Supercross titel en twee AMA 450 outdoor titels. Als toetje werd Ken Roczen ook 7-maal tweedes in een kampioenschap.
Jeffrey Herlings, heeft naast zijn MXoN overwinning en de drie MX2 wereldtitels ook twee MXGP-wereldtitels binnengehaald. Daarbij komt dat dit “menneke” het record van meeste Grand Prix overwinningen in een carrière 101, dat nu op de naam van Stefan Everts staat, op de hielen zit. Met alreeds 99 grand prix overwinningen opzak, is dat een record nabij om het daarna scherper te stellen en na zijn carrière met dikke stift in cursief de motocrossgeschiedenisboeken in te schrijven!
Wat waren hun eigen verwachtingen nu eigenlijk in 2009?
Tekst: Matthias Van Eeckhoven – Foto’s: Red Bull Content Pool & Red Bull Media
