Dankzij de komst van MXGP legende Tony Cairoli (36) en de terugkeer van Ryan Dungey (32) kreeg de opener van het Amerikaanse outdoor kampioenschap ‘n bijkomende dimensie. Hoe zou het de veteranen vergaan tegen het jonge geweld? Redacteur Matthias kijkt terug.
In de eerste ronde in Pala eindigden Dungey en Cairoli respectievelijk vijfde en zevende. Voor Dungey- die vijf jaar geleden afscheid nam- was het zelfs een gedeelde vierde plaats met ex-rivaal Eli Tomac.
Dat Ryan Dungey in een omgeving kwam die hij kende en Tony Cairoli niet, bleek in de eerste manche. Het leek er toch ietwat op alsof de Italiaan op zijn ongemak was op het Amerikaans geprepareerde circuit. Al was zijn val in de eerste reeks uiteraard een stoorzender. Meer dan een tiende plaats zat er dan ook niet in. Dat de Siciliaan niet voor niks negen maal wereldkampioen is, bleek uit de tweede reeks. Daarin liet hij een betere indruk en eindigde zesde. Nog een belangrijk element in de prestatie van Tony. TC222 arriveerde zonder wedstrijdritme in Amerika…
Ik vind het nu alvast jammer dat er voorlopig slechts twee Nationals gepland zijn voor Cairoli. Met zijn ervaring ben ik er van overtuigd dat de meervoudige wereldkampioen nog enkele leuke resultaten zou kunnen bij elkaar fietsen. Enerzijds op de meer zanderige circuits als Spring Creek (Milleville) en Southwick maar ook op de meer typisch Amerikaanse omlopen eens de afstellingen hier voor op punt zijn gezet.
Wie vooraf twijfelde aan de immer professionele Ryan Dungey kwam bedrogen uit. Ondanks zijn lange afwezigheid maakte hij een degelijke indruk. Het viel me meteen op dat “Dunge” leek thuis te komen. Van aanpassingsproblemen was dan ook totaal geen sprake. De KTM veteraan vond meteen zijn stek vooraan en reed zichzelf daardoor in de top-5. In de tweede manche had Ryan een betere start en kon zo proeven van het tempo dat Chase Sexton en Ken Roczen er op na hielden. Reken maar dat deze veteraan gemotiveerd is voor de volgende ronden!
Tekst: Matthias Van Eeckhoven
Foto’s: Niek Fotografie, Align Media
