Marokko Off-road Adventure: Dag 6 van Zagora naar Merzouga

Published On: 23 november 2023

Redacteur Danny Hermans schreef zich in voor de Marokko Adventure 2023 om eindelijk eens dat “Dakar-gevoel” te mogen ervaren. Hij heeft motorervaring zat als ex-motorcrosser maar tien dagen lang op een enduro met elke dag etappes van gemiddeld 270 km zijn heel andere koek. Volg 10 dagen lang zijn avonturen op een enduromotor doorheen het zuiden van Marokko.

Van Zagora naar Merzouga

Dag zes alweer van deze fantastische tocht doorheen het zuiden van Marokko. De rit naar Merzouga leg ik deels af over de weg en dit om ten volle te kunnen genieten van het natuurschoon. Het decor is net als tijdens de vorige dagen adembenemend en zie je om de 30 km veranderen. Vandaag zijn de contrasten nog wat groter.

Van het bergachtige gaat het naar een vlakker gedeelte om dan naar de rand te rijden van de woestijn met de hoogste duinen van Marokko. Die liggen in onze aankomstplek van vandaag: Merzouga. Ons hotel ligt letterlijk op 50 meter van de Erg Chebbi woestijn.

Ik gooi de tank vol aan een tankstation in de buurt van het hotel en betrap mezelf erop dat ik erg geniet van deze motor. De GasGas EC250F is niet van de krachtigste maar ik kan overal mijn ding doen. Het lage gewicht van deze Oostenrijker met Spaanse roots is zeker een voordeel als je de ganse dag in het zadel zit. Vanwege mijn korte poten is de machine enkele centimeters verlaagd.

Lekker weertje

Vandaag is het een lange rit die via een bergpas loopt. Op een cynische manier zeggen we tegen onze collega-motorrijders dat het vandaag wat frisser wordt. In plaats van de 35 graden van de afgelopen dagen moeten we het nu doen met 30. De etappe loopt langs de grens van Algerije. Er staan erg snelle gravelwegen op het menu maar ook zand. De zandpaden zijn mul maar prima te doen.

In sommige dorpjes zijn er geen tankstations beschikbaar en wordt er getankt uit de fles. Het is geen aanrader maar soms kan het niet anders. Deze tocht is er eentje met 66 enduro-rijders. Hierbij ook enkele dames en die doen echt niet onder voor de heren op de motor. Respect!

De Sahara komt eraan

Als we op 20 km van Merzouga zijn, doemen de goudkleurige duinen op van de woestijn. Het is de rand van de Sahara, de grootste woestijn ter wereld. Ze loopt door landen als Egypte, Libië, Mali, Niger, Soedan, Tsaad en natuurlijk Marokko. Vergis je niet, ze bestaat uit zand maar ook voor een groot deel uit rotsachtige ondergrond. De aanbik wordt steeds imposanter terwijl mijn gemoed vol schiet.

Hier had ik zo hard naar uitgekeken en denk plots aan mijn minstens even avontuurlijke zus. Zij trok ooit met Berbers en ezels door het Atlasgebergte van dit land, wandelde met een rugzak door Chili en fietste de westkust van de VS af. Als er iemand weet waarom ik met de motor door Marokko trek is zij het wel.

Het hotel in Merzouga ligt nu links van me en mijn collega’s draaien het binnenplein op. Omdat ik goed had onthouden dat de Erg Chebbi woestijn naast het hotel ligt geef ik een flinke ruk aan het gashendel en werp een stofwolk op richting woestijn. Een dame, gekleed in een spierwit gewaad, geeft me een boze blik maar er is geen houden meer aan.

Zandhappen

De truck van de organisatie heeft zich aan de rand van de woestijn gezet en ik draai ter verkenning enkele rondjes op het nog harde gedeelte. In de verte zie ik een karavaan dromedarissen, een 4×4 met een logo van de Dakar rally en een motorrijder die aan een zandduin is begonnen van ik schat zo een 80 meter hoog.

Hiervoor ben ik in Merzouga en stuif dus volgas naar boven. Van de tweede versnelling gaat het naar drie, dan naar vier en hoor de motor onder me kreunen om het hoogteverschil te overwinnen. Ik rij naar boven op de wijze zoals ik het destijds aanleerde op de crossmotor: de kont naar achteren en het gas wijd open om de voorkant licht te houden.

Het zand stuurt beter dan ik verwacht maar ik besef tegelijkertijd dat je je momentum moet proberen te bewaren. Ik merk dat ik het niet ga halen en schakel weer van drie naar twee. De motor graaft zich in en ik probeer nog snel om te draaien om een nieuwe poging te wagen. Op zulke momenten leer je wat de woestijn met een motorrijder doet. Ik was al geen echte zandhaas als crosser maar nu sta ik erg snel in het zweet.

Happy face aan de rand van de Sahara, de grootste woestijn ter wereld!

The lizzard

Met het omgooien van de motor plant ik mijn linkervoet in het losse zand en flikker een eerste keer tegen de schuine vlakte. Pijn doe je je niet maar het is wel een inspanning om hagedis-gewijs vanonder mijn motor te kruipen. Opstappen in dit losse zand is ook al geen sinecure maar uiteindelijk weet ik mijn weg bergafwaarts aan te vatten.

Beneden neem ik wat meer aanloopsnelheid en ga voluit voor een nieuwe poging. Ook deze keer stuiter ik met mijn kop in het zand omdat ik moet uitwijken voor een andere motorrijder. Ik rij weer naar beneden. De woestijn is met niks te vergelijken, je kan er niet op trainen tenzij je naar hier komt. Ik geniet als nooit tevoren.

Lekker “baggeren” in de avondzon. Let op de toren in de achtergrond. Die was destijds een ijkpunt in de Dakar Rally.

Tijdens een derde poging kies ik een meer gematigd traject naar boven en rij in één ruk tot de fijne zandlijn die de bovenkant van een duin typeert. Waaaw, ik neem even tijd om van het uitzicht te genieten en knal dan weer naar beneden. Door de inspanningen, die maar een klein kwartiertje hebben geduurd, spat het melkzuur uit mijn oren en rij ik naar de binnenkoer van het hotel. Ik ben drijfnat van het zweet maar heb een smile op mijn stoffige face van hier tot in Timboektoe. Tokyo is zo cliché.

Dit is Merzouga

De eerste persoon die ik tegenkom is mijn vrouw. Die ziet aan mijn gezicht dat ik zonet iets unieks heb gedaan. Ik vertel haar enthousiast dat de Sahara de leukste speeltuin is die ik ooit aandeed met een motor en dat het tijd is voor een biertje. Dan ga ik onder de douche want ik voel het scherpe zand overal. En als ik zeg overal dan bedoel ik dat ook. De douche van mijn kamer spuit alle richtingen uit behalve naar beneden en schiet in de lach. Ik ben in Afrika en voel me er als een vis in het water ondanks al haar mankementen. Ook vandaag steek ik een handje toe bij het sleutelen en het aanslepen van Marokkaans gerstenat.

Merzouga is niet in enkele zinnen te beschrijven. Het is een smeltkroes voor avonturiers allerhande. Motorrijders, kamelen, terreinwagens en buggy’s zijn hier koning. Merzouga is ook een plek alwaar heel wat commerciële tochten worden georganiseerd met kamelen, 4×4’s, quads en alle andere vehikels op wielen en een motor. Het is ook de plek waar teams komen trainen voor nakende rally raid’s zoals de Dakar of de Morocco Desert Challenge.

Een aantal rijders uit onze groep werden vandaag geconfronteerd met issues, twee motoren werden door Garage Sahara Zagora uit de woestijn geplukt en hersteld. Op de binnenplaats van het hotel werd met man en macht een lekkende tank gedicht want morgen staat een nieuwe zware tocht op het programma. Tijdens het diner worden we verrast door een optreden met traditionele muziek.