Morgenavond 20u gaat in het Portugese Fafe de eerste Super Test (proloog zeg maar) van het nieuwe EnduroGP seizoen van start. Samen met endurokenner Wim Vanderheyden kijken wij alvast vooruit.
Om praktische redenen beperken we ons hier tot de drie EnduroGP klassen: E1, E2 en E3. De Enduro Women’s, J1, J2, Youth en Open categorieën laten we links liggen.
Zowel in de E1, E2 als E3 staat een wereldtitel op het spel maar de spreekwoordelijke hoofdvogel is uiteraard de EnduroGP wereldtitel. Ofwel wie is de sterkste over al categorieën heen. Over de kansen van de enige fabrieksrijder uit de lage landen, Antoine Magain, spraken we hier al.
Superster Josep Garcia (foto boven) brak eind februari zijn linkersleutelbeen. Ik verwacht niet dat hij daardoor er zal gehinderd worden.
Wim Vanderheyden: “Nee, hij zat snel daarna weer op de motor. Die blessure zelf is erg standaard en hij wordt uitstekend opgevolgd. Dat zal weinig of geen gevolgen hebben.”
Naar analogie met de koers kijken we vooral naar de “Grote 3” in de EnduroGP: Josep Garcia, Steve Holcombe en Andrea Verona.
Vanderheyden: “Klopt al rekende ik vroeger zeker Brad Freeman (Beta) daarbij om tot een “Grote 4” te komen. Hij was was lang omnipresent op social media, de laatste jaren heeft hij wel zijn blessures gekend, waaronder een hoofdkwetsuur. Maar je mag hem zeker niet onderschatten hoor. Ga maar na als je zijn Junior wereldtitel van 2017 meerekent, kom je tot 10 wereldtitels waarvan toch ook 2 EnduroGP wereldtitels. Freeman blijft in de E3 en rijders van dat kaliber zijn nooit ver weg van de prijzen. Misschien verrast hij ons dit seizoen wel allemaal!”
Garcia was vorig jaar de snelste én regelmatigste wat eindelijk resulteerde in zijn eerste EnduroGP titel. Voordien was hij vaak zelf zijn grootste concurrent met kwetsuren tot gevolg.
Vanderheyden: “Garcia werd in 2016 3de in het Junior kampioenschap en won meteen de E3 wereldtitel het daarop volgende jaar. Doordat de KTM groep vervolgens zijn pijlen richtte op haar eigen initiatief de WESS, World Enduro Super Series, duurde het tot 2021 vooraleer hij voltijds terugkeerde in het WK Enduro. Op die manier hadden andere merken zoals Beta, Sherco en TM het rijk voor hen alleen. Maar Garcia heeft nu wel de snelheid, regelmaat én is er veelzijdig. In die periode zonder KTM, Husqvarna of GasGas fabrieksrijders ontpopte Freeman zich wel écht als de man van de toekomst. Nu hij en Garcia zijn allebei 28, er zit dus nog rek op.”
De verrassende switch van Steve Holcombe van Beta naar Honda (introfoto) pakte wel goed uit. Hij werd vicewereldkampioen in 2024, terwijl sommigen de Honda beschouwen als een motor die minder geschikt is voor enduro.
Vanderheyden: “Holcombe heeft zichzelf zowat heruit gevonden hé. Hij staat ook wat scherper dan vroeger. En hij heeft ook duidelijk zijn draai gevonden in het Honda Racing Redmoto team. Naast de motor heeft hij de rol overgenomen van Freeman, iemand die dus veel deelt met zijn fans op social media. Wat betreft de motor heeft Holcombe altijd gezegd dat hij direct gecharmeerd was door de motor. Het is ook niet zomaar een soort van distributeursteampje hé. Redmoto heeft fabriekssteun en werkt bijvoorbeeld samen met HRC. Deze winter is Holcombe in Japan geweest waar hij getest heeft.”
De E1 wereldtitel ontbrak nog op het rijkgevulde palmares van Holcombe vandaar zijn overstap in 2024. Nu keert hij terug naar de E2, verrassend?
Vanderheyden: “Holcombe is groot en sterk in die zin was het verbazend dat hij voor de lichtste klasse koos. Al was hij bijna geslaagd in zijn stunt hé. Laat ons niet vergeten dat Steve op amper 6 punten van Garcia eindigde in de E1. Voor 2025 stapt hij op de Redmoto CRF300RX. Oké die heeft 50cc maar die motor heeft wel hetzelfde frame als de CRF250RX. Die motor komt hem beter uit en past beter bij zijn rijstijl, dus vandaar de keuze.”
Met kans om de wereldtitel te pakken in de E2?
Vanderheyden: “Tja, maar daar botst hij wel op Andrea Verona (foto onder). En zoals je aangaf: de enige titel die nog mankeert in Holcombe’s prijzenkast is de E1 wereldtitel. Op dit moment is bovendien ook ene Zach Pichon echt on fire. Pichon stapte over van Sherco naar TM en maakte al grote indruk tijdens de twee Assoluti d’Italia wedstrijden. In de eerste race won hij en de volgende dag werd hij 2de, mét een zege in de scratch er bovenop. Ook de tweede race was sterk, dus dat belooft. Nu TM Boano Factory heeft een geweldige reputatie. Qua omkadering is het een team waar iedereen zou willen zijn. Ze hebben er hun ding van gemaakt om rijders beter te maken of wie wat ondergewaardeerd is op het voorplan te brengen. Door hun manier van werken, de manier waarop ze de motoren klaar maken. Dat is gewoon the place to be, ongeacht of het nu om tweetakt of viertakt gaat.”
Na Beta en merken uit de KTM groep won de afgelopen 10 jaar niemand meer enduro wereldtitels dan de TM. Wat kwam Zach Pichon (foto onder) dan te kort bij Sherco?
Vanderheyden: “Dan moet je misschien niet zozeer kijken naar het team maar naar de familiale omgeving. De familie Pichon is niet meteen de meest harmonieuze. Met papa en opa in de hoofdrollen. Zolang het goed gaat is er geen probleem. Zodra er iets technisch verkeerd loopt, zal waarschijnlijk ook bij TM spreekwoordelijk het kot wéér te klein zijn. Dat wordt dus hoofdzaak voor het team om dat te kanaliseren.”
Qua pure snelheid heeft Pichon al vaak laten zien dat hij voor weinigen hoeft onder te doen. Nu is het zaak om dat naar een kampioenschap te vertalen?
Vanderheyden: “Die snelheid was er al heel snel nadat hij was overgestapt van de motorcross. Maar het ging dan om een uitschieter in één proef. In Italië, toch veruit het sterkste nationale kampioenschap, was hij wel twee dagen lang constant. En vorig jaar eindigde hij al 3de in het WK E1 dus hou ‘m maar in de gaten!”
We schrijven hem op ons lijstje. Zijn er nog rijders die we vooraan mogen verwachten?
Vanderheyden: “Wie ook regelmatig zijn neus aan het venster steekt vooraan is Nathan Watson hé. Dit jaar opnieuw op Beta Factory in die E2. Verwacht hem niet in elke proef vooraan maar als hij het naar zijn zin heeft is hij ijzersterk. Net hetzelfde als Ben Watson trouwens. Die was op training vaak onklopbaar. Vraag maar aan Romain Febvre die ‘m op training soms niet kon volgen. Maar wedstrijd en training zijn uiteraard niet hetzelfde.”
We hebben het nog niet gehad over de E2 wereldkampioen Andrea Verona (GasGas Factory Racing). Zowat de stille kracht tussen het spektakel van Josep Garcia en de sterrenstatus van Steve Holcombe. Wel een slimme en efficiënte rijder.
Vanderheyden: “Ja Verona is de regelmaat zelf hé. Al heeft hij nu wel een gewaagde keuze gemaakt qua motor aangezien hij overstapt op de GasGas EC 450F. Ten minste dat was zijn keuze voor de eerste twee Assoluti d’Italia rondes. Hij zou nog kunnen teruggrijpen naar de 350 later op het seizoen. Dat zou goed kunnen uitvallen of dat zou net lastiger kunnen zijn.”
Verona is wel iemand die super smooth is en die erg berekend rijdt.
Vanderheyden: “Daar ben ik het mee eens. Als iemand het mag wagen, dan is hij het wel. Maar tegenwoordig maken ze zo’n krappe proefjes in die extremen tests. Ik twijfel er niet aan dat het de gok waard is… Maar over een heel seizoen gezien is dat nog een ander paar mouwen. Oké, wie niet waagt, niet wint.”
De grote nieuwkomers in het WK, zijn de Triumphs. Al komt het team van meervoudig wereldkampioen Paul Edmondson met een eerder bescheiden lineup: Jamie McCanney en Mikael Persson. Degelijke rijders maar geen grote sterren en ze komen allebei terug van zware blessures.
Vanderheyden: “Ergens vind ik dat ook wel mooi van Edmondson en Triumph. In de zin dat Paul Edmondson zegt: Ik blijf mijn rijders trouw en dat Triumph hem daarin volgt. Veel rumoer is daar nog niet rond gemaakt. Enerzijds worden er zo geen torenhoge verwachtingen gecreëerd maar er was ook geen absolute topper vrij voor 2025. Net zoals in het WK motorcross gaat het voorlopig alleen over 250cc piloten. Voor Portugal staan er 5 Triumph piloten op de deelnemerslijst.”
De eerste wapenfeiten van Triumph in de enduro waren waarschijnlijk de mooie prestaties van ex-EMX250 kampioen Morgan Lesiardo (foto boven)?
Vanderheyden: “Klopt, Lesiardo rijdt voor Jolly Zanardo met steun van Triumph Italië en dat was wel een binnenkomer. Hij zette daar top-3 tijden neer en werd 2de in de E1. Daar kan je al eens mee thuiskomen met zo’n resultaat. Zijn teammaat is de Europese kampioen Alex Walton. Een degelijke rijder maar de stap van EK naar WK is uiteraard heel groot.”
Wat betreft McCanney en Persson heeft Triumph mannen die top-5, top-6, zouden moeten rijden in EnduroGP, maar dat is nu toch wel een groot vraagteken?
Vanderheyden: “Klopt, inderdaad. We hebben er weinig of niets van gezien. Ik heb gezien dat Jamie vorige week een endurosprint heeft gereden in Engeland. In principe zijn dat podiumkandidaten in hun klasse, al wordt dat misschien moeilijk in E1. Jamie heeft al één en ander bewezen, maar nu is het een beetje een vraagteken. Hebben ze goed kunnen testeen? Zijn de rijders rijklaar?
In E1 hebben we nog een ex crosser Jeremy Sydow (Sherco Factory) die toch wel mooie stappen heeft gezet?
Vanderheyden: “Absoluut! En die innoveert ook een beetje qua rijden. Vorig jaar was hij op de finale van het EK, dat was in Duitsland. Die deed daar mooie dingen. Jeremy is een hele soepele, vloeiende rijder. Hij is nog maar 24, dus daar zit nog wel groeipotentieel in. Ik zie ‘m wel top-10 halen in EnduroGP en regelmatig meespelen voor een podium in E1.”
Fantic (foto boven) heeft in de enduro een sterke piramide uitgebouwd dankzij hun dominantie in de Youth klasse (red. 125cc), om dan ook goed te presteren in de Junior categorie en met die talenten door te stomen naar het WK. Die hoge verwachtingen werden vorig jaar nog niet ingelost door Albin Norrbin en Jed Etchells. Ze eindigden 15de en 16de in de EnduroGP.
Vanderheyden: “Misschien. Al kan je ook de vraag stellen in hoeverre het Junior WK steeds een betrouwbare barometer is? Ik vergelijk het met de EMX klassen. De ene week wint Jarne Bervoets in de EMX125, de week daarna heeft hij moeite heeft om top 10 te rijden. We zullen dit jaar een beter beeld krijgen van wat ze waard zijn.”
Oxmoto Beta verliet de WK paddock en gaat verder in het Frans kampioenschap. Hun sterrijder Theo Espinasse werd vorig jaar 4de in de E2, is hij één van de outsiders?
Vanderheyden: “Ja, toch wel. Hij is nog een beetje onregelmatig, maar toch een serieuze klant. Zeker gezien de resultaten die hij boekte in een kleiner team. Nu hij fabrieksrijder is bij Sherco zou hij toch nog progressie moeten kunnen boeken.”
Josep Garcia, Steve Holcombe, Andrea Verona en bij uitbreiding Brad Freeman mogen we als certitudes catalogeren. Welke rijder moeten voor verrassingen zorgen?
Vanderheyden: “Verrassingen moeten in de eerste plaats van Pichon komen. Dat zijn dan maar halve verrassingen eigenlijk hé. Samen met Nathan Watson (foto onder) zou ik zeggen. Ook Hamish MacDonald is ondertussen een vaste waarde. En uiteraard hopen we dat Antoine Magain de aansluiting vindt met de EnduroGP top. Lees 5de of 6de eindigen, al moeten we realistisch zijn en rekening houden met de minieme onderlinge verschillen. Een foutje of een mindere dag betekent dan dat je 12de wordt.”
Achter die “Grote 4” is het plateau inderdaad heel erg breed.
Vanderheyden: “Zo is het. Samuele Bernardini is ook zo iemand van de uitschieters. Wie jaren meedraait op WK niveau heeft uiteraard iets in zijn mars, al die jongens kunnen rap met de motor rijden! Ook Junior wereldkampioen Max Ahlin (Pro Racing Sport KTM) was bijvoorbeeld goed op dreef in de Assoluti d’Italia wedstrijden.”
Boeiend wordt het sowieso en dan maken we ons ook in de EnduroGP op voor de komst van Ducati.
Vanderheyden: “Dat Triumph en Ducati erbij komen, zorgt alleen maar voor meer pigment.
En uiteraard meer mogelijkheden voor professionele rijders!”
Het is nog wachten op de terugkeer van Erik Willems (foto onder) die bij TM Boano Factory supportrijder in E3.
Vanderheyden: “Ik denk dat het een verstandige beslissing is van Erik om pas terug te komen in de EnduroGP als hij weer helemaal fit is en zijn oude niveau terug heeft gevonden. Hij reed zijn eerste wedstrijd het voorbije weekend met de Val de Lorraine Classic. Dat was zeker een opsteker na zo lang zonder competitie. Erik heeft met de verschillende operaties en het herstel van zijn beenbreuk fysiek veel meegemaakt maar qua snelheid was die eerste race meer dan behoorlijk.”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: Future7Media, TM Racing, Beta, Fantic, Erik Willems
