Op zijn minst gezegd was het een bewogen slotwedstrijd voor Kay de Wolf en Liam Everts.
De Wolf: “Het is wat het is. Ik heb nergens spijt van. Ik heb alles gegeven en ik ben trots op mezelf; ik stond 70 punten achter na Matterley Basin en heb daarna geen fout meer gemaakt tot in de laatste race. De eerste manche verliep precies volgens plan. Ik voelde me sterk en nam mijn tijd. Toen ik eenmaal aan de leiding lag, kon ik het gat beheren. In de tweede manche zorgde de regen voor waanzinnige omstandigheden. Op een gegeven moment leek het erop dat de titel mijn kant op zou komen. Tot ik een zeldzaam technisch probleem met de motor kreeg. Om het zo te verliezen is hartverscheurend. Mijn droom viel letterlijk in duigen. Maar ik heb al laten zien dat ik een kampioen ben. Bovendien wilde ik dit seizoen als een kampioen afsluiten. Volgend jaar kom ik sterker terug en probeer ik het opnieuw.”
Everts: “Race één was solide – ik voelde me goed op de motor en bleef dicht bij de strijd om het podium. Dat gaf me vertrouwen voor de tweede manche. Daar reed ik ook goed, maar een kleine fout kostte me een paar plaatsen. Ik kon de verloren grond niet meer goedmaken. Het is niet de manier waarop ik het seizoen wilde beëindigen. Terugkijkend waren er echte hoogtepunten – zoals mijn GP-overwinning in Spanje en de andere podia die we hebben behaald. We hadden ook wat tegenslagen die pijn deden in de eindstan. Dat hoort bij het racen en bij het leerproces. Over het algemeen heb ik het gevoel dat ik vooruitgang heb geboekt als rijder. Met de opgedane ervaring weet ik dat we een volgende stap kunnen zetten.”
