Door annulatie omwille van weersomstandigheden kreeg RES Axel een herkansing op 5 Mei. Gino Maes en Olav Heijt bundelden hun krachten samen om de organisatie en hun vrijwilligers die het harde werk achter de schermen verrichten, elk op hun manier in beeld te brengen.
Wanneer doe je iets vrijwillig? Er zijn mensen die dingen presteren waarvan anderen zeggen dat het knap is, maar als je wat dieper kijkt toch vaak meer met talent te maken hebben. In zo’n geval wordt de prestatie net wat makkelijker te verwezenlijken. Knap is het als je iets met enige moeite kunt doen zonder er zelf voordeel aan te hebben of er beter van te worden. Iets voor een ander zijn plezier of geluk dus. Mensen met een goed hart, die beseffen dat we eigenlijk op de wereld zijn om elkaar te helpen, in welke vorm dan ook. Ook in Axel werd het me weer duidelijk. Als je iets wil organiseren zoals deze Dutch Masters, heb je zulke mensen nodig. Hard. Het is niet eens dat ze de klus makkelijker maken, maar zonder hen gaat de klus gewoon niet door. Ze lopen nergens mee te koop. Ze doen zonder morren onherkenbaar hun ding. Weer of geen weer.
Toevallig weet ik via een tip hoe ze te herkennen zijn, maar een goed beeld van het aantal barmhartigen krijg ik pas als ik in de ‘opwarmhal’ kom, waar ze snel een stoeltje pakken voor een korte pauze. Even een hapje en een lekkere bak koffie en dan weer door. Rusten kan vanavond wel. Ik krijg spaghetti, soep en stokbrood aangeboden. Ook al ben ik hier vandaag redelijk vrijwillig, ik neem niks. Puur uit principe. Een trouw lid van de vrijwilligersgroep neemt het woord. ‘Het is gewoon niet te bevatten wat deze mensen klaarspelen. Je zou denken dat het aflasten van de eerder geplande datum de hoofden zou doen hangen, maar niets is minder waar. Er is volledig begrip voor de actie, die tot gevolg had dat al hun noeste arbeid voor niets was geweest. Op het laatste moment gewoon ook. Natuurlijk waren er nog wel wat meningen. Hadden we niet dit, of als we nu zo, maar ze accepteerden het harde gelag en gingen onverrichterzake weer aan de slag. Vandaag staan de gezichten weer op ‘volle glorie’ en alsof er niets gebeurd is pakken ze zonder enige moeite de draad weer op. De dag loopt op rolletjes en door de jarenlange ervaring iedere keer weer vakkundig toe te passen geeft het een rust. Het gevoel dat het goed is en komt. De dag verloopt dan ook helemaal volgens planning en bezoekers kunnen terugkijken op een geweldig evenement. Een prestatie van een huis van een vereniging, welke zeer zeker en binnen een jaar of twee weer een vervolg zal krijgen. Axel is het waard, RES verdient het…
Tekst : Olav Heijt – Foto’s : Gino Maes
