Na een prima 2e MXGP seizoen voor Kevin Horgmo (Motoblouz Honda Motul SR) moet hij nu voortijdig de handdoek in de ring gooien. De Noor stond 6e in het WK na de GP van Sardinië en won de Franse MX1 titel maar worstelde ook met een aanslepende schouderblessure.
Door een val op training met de fiets kwetste Kevin ook de gewrichtsband in zijn duim. Voor dit euvel moet Kevin meteen geopereerd worden. Nu volgt dus ook een ingreep aan de schouder. Het verklaart ook waarom teameigenaar Josse Sallefranque al enkele weken aan het praten was met Quentin Prugnieres als vervanger. De jonge Fransman zal dit weekend in Loket al aantreden.
Kevin Horgmo zal zich nu volledig richten op zijn herstel. Ook volgend jaar blijft hij aan boord voor het performante privé-team.
Horgmo deelde het volgende bericht op sociale media:
“Helaas is dit niet het nieuws dat ik met jullie wilde delen, maar mijn seizoen is voorbij door een blessure aan mijn duim. De gewrichtsband in mijn duim is gescheurd en gisteren ben ik eraan geopereerd.
Wat er gebeurd is: drie weken geleden ging ik fietsen en de weg was een beetje glad. Mijn voorwiel gleed weg en ik plantte mijn duim in de grond. Eerst dacht ik dat enkel het topje van mijn duim uit de kom was. Ik zette het ter plekke weer op zijn plaats tijdens de crash. Daarna ben ik naar de dokter gegaan voor röntgenfoto’s, en alles leek in orde.
De dokter zei dat ik gewoon wat rust moest nemen en dat het dan wel goed zou komen. Ik geloofde daarin, maar wilde toch in Finland racen. Ik ging daarheen met een erg pijnlijke duim. Het was alsof ik met één hand moest rijden, want ik kon met mijn andere hand de motor niet goed vasthouden. Elke remhobbel deed pijn.
Ik dacht: ik doe Finland nog, rust daarna wat uit en dan zal het wel genezen. Maar dat gebeurde niet. Het verbeterde helemaal niet. Daarom liet ik vorige vrijdag een MRI-scan maken. Daaruit bleek duidelijk dat de gewrichtsband volledig gescheurd was.
Het heet een “skiduim” en het is een lastige blessure. Je moet het binnen drie weken opereren, anders loop je het risico dat de duim blijvend instabiel blijft. Ik hoop nog 10 à 15 jaar mijn carrière voort te zetten in de motorcross én wil ook daarna een normaal leven kunnen leiden. Dus ik heb snel gezocht naar een plek voor een operatie. Door de vakantieperiode was dat niet evident, maar gelukkig kon ik toch snel terecht in het ziekenhuis. Gisteravond ben ik geopereerd en ik ben blij dat het nu hersteld is en ik kan beginnen met revalideren.
Daarnaast heb ik zoals jullie weten ook een schouderprobleem dat geopereerd moet worden. Die operatie volgt waarschijnlijk binnen twee à drie weken. Dat betekent dat mijn seizoen definitief voorbij is. Het was echt een seizoen met ups en downs. Het hoogste én het laagste punt kwamen eigenlijk in hetzelfde weekend in Ernée, Frankrijk. Op zaterdag werd ik daar tweede in de kwalificatierace — een geweldig gevoel — en op zondag was ik goed mee in de eerste manche, tot ik in een bocht een klein foutje maakte en m’n schouder uit de kom ging… voor de vijfde keer. Sindsdien heb ik mijn schouder gewoon proberen te managen. Ik kon niet meer trainen, niet meer rijden, enkel nog racen.
Tijdens de races liet ik niet echt merken hoe lastig het was, want het voelde nog best oké. Maar als je alleen nog maar kunt racen en niet trainen, dan is dat verre van ideaal. Na die blessure kwamen er nog meer tegenslagen, waaronder een flinke klap op mijn hoofd tijdens een training. Toch ben ik erg blij dat ik erin geslaagd ben om het Franse kampioenschap binnen te halen. Dat betekent veel voor het team en alle sponsors. Ik heb het moeilijk gehad in de tweede helft van het seizoen, maar het was met een reden — zo gaat het nu eenmaal in de motorcross.
We hebben allemaal onze blessures, groot of klein. Voor mij is het nu tijd om te herstellen, mijn duim te laten genezen, mijn schouder te fixen, en dan te focussen op 2026. Ik heb opnieuw getekend bij het Honda SR Motoblouz-team voor volgend jaar, dus ik ben heel blij dat ik nog een seizoen met hen mag werken in de MXGP-klasse — mijn derde op rij. Ik ben hen erg dankbaar voor hun vertrouwen, ook in deze moeilijke periode. Ik wil terugkomen, sterker dan ooit, na een goede winter en met alles weer op orde.
Het plan is nu: wat rust nemen, thuis zijn in Noorwegen en zien wat er op me afkomt. De afgelopen jaren heb ik amper vakantie gehad. De laatste keer dat ik zo’n blessure had die een operatie vereiste, was in 2016.
Acht jaar geleden dus dat ik een blessure had die mijn seizoen zo vroegtijdig beëindigde — dat is eigenlijk best een goede run. Hopelijk kan ik nu mentaal wat opladen, dingen doen waar ik de laatste tijd niet aan toe kwam, en me volledig richten op 2026. Ik wil hard trainen deze winter en kijk ernaar uit. Dus bedankt aan mijn team, en aan jullie allemaal voor de steun. Ik had graag in Uddevalla gereden voor de Zweedse GP, maar blessures horen erbij. Zo is het leven. Bedankt allemaal, en hopelijk tot snel op het circuit. Ciao ciao!”
Foto: Mediacross
