X

Green Flag 9: werk aan de winkel

Vorige week vond de trouwe lezer op deze plaats GEEN Green Flag. De reden? Op de vooravond van de dag van de arbeid was onze Inkmonkey niet in staat om deze column te schrijven.

Dat belette hem echter niet om op zaterdag in Beervelde rond te lopen. Het werd een wedstrijd waar hij, net als velen, met gemengde gevoelens op terug blikt. Enerzijds kunnen we stellen dat het BK of de MX Pro Series nu sportief een trapje hoger staan dan de afgelopen seizoenen. Niet dat er dan geen spektakel te beleven viel, maar de nieuwe formule met twee manches van 30 minuten weegt nu eenmaal zwaarder door in de sportieve balans. Vraag is en blijft echter in hoeverre een kwalificatiereeks van 15 minuten zin heeft in een dergelijk opzet. Zeker als je weet dat de kaap van de 40 deelnemers nauwelijks gerond wordt in de gemiddelde BK-wedstrijd. De tijd zal het leren…

En dat is een beetje in tegenstelling tot wat we in Beervelde de Radson MX2 Trophy zagen. Daar waren wel 49 gegadigden die zich hadden ingeschreven. Uiteindelijk waren beide reeksen slechts een formaliteit voor Nick Triest. We vragen ons eerlijk gezegd af in hoeverre Triest nog baat kan hebben bij de overige vijf wedstrijden van de Radson MX2 Trophy. Simpel gezegd: Nick is too quick! Natuurlijk kan de Shineray rijder naar een ‘perfect season’ met winst in alle 12 reeksen mikken. Maar wordt hij daar op langere termijn zelf beter van?

Twee jaar geleden viel de wedstrijd in de Oost-Vlaamse zandgroeve, letterlijk in het water, dit jaar was het stof vreten voor piloten en toeschouwers. Had men in Beervelde deze Dakar-toestanden kunnen vermijden? Misschien wel.  Afgaand op de mening van zelfverklaarde ‘track preparation experts’ is een perfect aangelegd circuit een fluitje van een cent. De waarheid is echter dat je als club of organisator ook een aantal factoren gewoon zelf niet in de hand hebt. De belangrijkste van die factoren is uiteraard het weer. Hoe moet je dat inschatten? Gokken op regen en niet sproeien? Een beetje sproeien, om ‘de schade te beperken’?  Alles onder water zetten en bidden dat het niet gaat regenen? Kortom, zelfs met de moderne weersvoorspellingen blijft het koffiedik kijken en zal je uiteindelijk, zeker in situaties zoals vorige week, toch altijd moeten gokken.

Danny “Magoo” Chandler from Elrod Racing on Vimeo.

De afgelopen week was een zwarte week voor motorcross.  Na het overlijden van Andrew McFarlane op zondag, stierf Danny ‘Magoo’ Chandler twee dagen later. Magoo en McFarlane zullen dit weekend tijdens verschillende wedstrijden, waaronder de GP van Portugal, herdacht worden. Allebei waren het populaire rijders en hun onverwachte overlijden kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel. Chandler zal voor eeuwig bekend staan als een wildchild en natuurtalent. Een piloot die altijd paraat was om het publiek een goede show te geven. Behalve voor zijn snelheid en beroemde overwinningen, zoals de Amerikaanse 500cc GP in Carlsbad, 1982 (check zeker de bovenstaande clip!, de Motocross des Nations en de Trophée des Nations in 1982, maakte hij ook naam met spectaculaire crashes. Na zijn AMA carrière was de Amerikaan nog in Europa aan de slag waar hij één 500cc GP won. In  1985 raakte hij verlamd tijdens de SX van Bercy. Nadien bleef Magoo nog wel actief in de sport. Hij promootte het gebruik van een correcte uitrusting bij jonge rijders, gaf speeches over zijn carrière en bezocht scholen om te praten over drugsmisbruik.

Deze Green Flag afsluiten doen we in schoonheid. De Italiaanse ontwerper Oberdan Bezzi zette een conceptmodel voor een Ducati motorcrosser op papier. De zogenaamde Ducati Desmocross is uiteraard maar een stijlstudie, door Bezzi persoonlijk overigens. Toch werd er ook al nagedacht over de technische kant. Met een zelfdragend mooi geïntegreerd frame doet de Desmocross meer dan toevallig denken aan de exotische Aprilia RXV, zeker ook wat betreft de mooie hoekige lijnen. Qua aandrijving kiest de Desmocross wel niet voor een tweecilinder, maar een hoogwaardige ééncilinder. Dat blok zou dan trouwens net zo goed een thuis kunnen vinden in jawel, een Desmotard. Daarmee zouden de Bolognezen dan eindelijk een echte hardcore supermoto hebben in plaats van de halfzachte Hypermotard.

Credit foto: CDS, Oberdan Bezzi