De laatsten zullen de eerste zijn! Het is alweer een tijdje geleden dat ik een column op jullie heb losgelaten. Dat wil echter niet zeggen dat ik heb stilgezeten! Integendeel, ik ben pas terug van fysieke stage in Lanzarote. Dit meest noordelijke (en oostelijke) van de Canarische eilanden is een geliefkoosde bestemming voor allerlei Europese sporters die er komen trainen in gunstige omstandigheden.
Ik was naar Lanzarote getrokken met mijn vast groepje trainingsmakkers uit de zijspan: Tim Smeuninx, Jan Hendrickx, Sven Verbrugge en Johan Aerts.(Fotograaf Jan, waar zijn de foto’s gebleven makker? hahaha). Het eerste jaar zijn we naar Benicasim gegaan in Spanje, vorig jaar was het Tenerife. Omdat het hotel echt gericht was op sporters had je er alle voorzieningen zoals zwembad, looppiste, fitness enzovoort in het hotel zelf. Om te fietsen kan je goed je plan trekken in Lanzarote. De wegen zijn heel goed, maar je moet wel rekening houden met de hevige wind en steile klimmetjes. Persoonlijk vond ik Lanzarote de beste bestemming voor een voobereidingsstage die we totnogtoe hebben bezocht. Zolang je ook écht gaat om te trainen ten minste. Op het eiland valt dan ook helemaal niks te beleven. Letterlijk. Gelukkig hebben we na de training zelf nog wat lol getrapt, zo’n losse sfeer maakt de zware trainingen natuurlijk leuker.
In totaal heb ik in Lanzarote zo’n 700 kilometer gefietst. De laatste tijd zit ik trouwens wel vaker op de fiets. In de herfst heb ik veel geBMXt zoals je hier kan zien. Begin december heb ik mijn eerste cyclocrosswedstrijd gereden tijdens Boonen & Friends in Mol, de benefietwedstrijd van Tom Boonen. Ik vond het heel tof en ik moet zeggen dat het zeker voor herhaling vatbaar is. Het zou leuk zijn om hier en daar een kleine cyclocross mee te rijden! Misschien zat mijn mooie resultaat daar ook voor iets tussen want in de slotronde ging ik Johan Museeuw nog voorbij en werd vijfde. Ik moet zeggen dat ik fysiek vrij goed zit, op dit moment sta ik verder dan vorig jaar. Al heb ik door mijn nekkwetsuur in augustus mijn planning omgegooid en ben ik na mijn comeback blijven verder trainen. De laatste crossen die ik heb gereden; Mont-Saint Guibert, Mill en de Ronde des Sables in Duinkerken verliepen trouwens allemaal goed. We hebben wat nieuwe dingen uitgeprobeerd, waaronder een nieuwe blok, en daar ben ik heel tevreden over. Spijtig dat de Eindejaarstrofee in Lille niet doorging, da’s altijd een coole wedstrijd maar zeker met de pitbikes is er in de modder geen doorkomen aan en ook voor het publiek is dat maar niks. Al bij al mogen we echter niet klagen over de weersomstandigheden deze winter. De kans is wel groot dat ik in januari naar Spanje ga om daar samen met mijn nieuwe teammaat Jonathan Barragan te trainen. In februari komen de voorbereidingswedstrijden er aan, welk programma ik zal rijden voor de eerste GP moet ik nog bekijken met het team. Valence is ondertussen wel bevestigd. Normaal gesproken zal ik ook het volledige BK rijden en ook de vier eerste ONK wedstrijden –die voor Valkenswaard vallen- zijn heel interessant.
Zoals jullie misschien weten heb ik me hobbygewijs samen met vrienden op ijshockey gestort. Dat heb ik tussendoor ook nog gespeeld en al zeg ik het zelf er begint stilaan vorm in te komen. Het begint echt op ijshockey te trekken inclusief het betere duw- en smijtwerk natuurlijk! Lang voor de GP-rijders er aan beginnen, vliegen de Amerikanen er weer in met de start van het AMA Supercross kampioenschap. Zoal alle MX-liefhebbers zie ik daar ook wel naar uit. Als je het mij vraagt, gaan we een heel gemotiveerde James Stewart zien. Bubba zal zich zeker willen bewijzen, tel daar Ryan Villopoto bij die zijn titel verdedigt, Reed die even sterk is als ooit tevoren en Ryan Dungey die een nieuwe uitdaging heeft met KTM. Dààr gaan we nog teenentander zien. Spijtig van de blessure van Ken Roczen die normaal in de West Lites startte op 7 januari, ik hoop dat hij op tijd fit raakt voor de start van het East coast kampioenschap. Behalve veel fysiek getraind heb ik ook flink wat dozen versjouwd aangezien ik verhuisd ben naar Tielt-Winge. Ik heb graag in Neerpelt gewoond en toen ik voor het Suzuki fabrieksteam reed was het ook heel handig, maar nu woon ik dicht bij mijn vriendin en dat is toch zeker zo gezellig dan alleen in een groot huis! Tielt-Winge is eigenlijk in mijn geboortestreek, maar ik moet zeggen dat motorcross wel meer leeft in Neerpelt. Toen ik pas was verhuisd waren er zelfs mensen die aanbelden om te kijken of Ken De Dycker daar wel echt woonde! Grappig.
Enfin, dat was ‘m weer de laatste K9 column van het jaar. Ik wens iedereen een gelukkig en gezond 2012 enneuh voorzichtig met die champagnekurken hé!
Joe, bykes, ciao,
Keeno
Credit foto’s: CDS, ronnysfoto.nl, André Verhoeven, archief