Het is zover, België heeft de motorcross der naties gewonnen! EN HOE!!! Voorafgaand aan de wedstrijd was er al héél veel commotie rond het Belgische team. Het vertrouwen in Smets zijn keuze werd kleiner elke wedstrijd, dat vertrouwen bereikte een dieptepunt na de opgave van De Dycker in Mont-Saint-Guibert. Maar wat een statement zetten zowel Smets als Keeno vandaag neer! Voor het eerste sinds 2004 kunnen wij ons terug het beste motorcrossland ter wereld noemen.
In de eerste reeks waren het Ken De Dycker en Jeremy Van Horebeek die onze nationale kleuren verdedigden. In de start werd de Jerre in de tang genomen en heeft daarom geen super start. Ook Ken De Dycker heeft geen top start, mede doordat hij tactisch gezien zijn hek heeft afgestaan aan zijn teamgenoot. De ktm piloot kwam slechts als 15e door de eerste ronde. Toch vocht de Brabander terug als een ware held. Ronde na ronde haalde hij piloten in en plaatste hij zichzelf uiteindelijk op een 8e plaats. Jeremy die zijn eerste grote wedstrijd sinds een jaar terug op de MX2 motor zit toont zichzelf sterk, héél sterk. De Kawasaki rijder finisht als 3e MX2 piloot op een hele straffe 7e plaats. Onze tegenstanders? Die hadden wat minder geluk. Eli Tomac reed harder dan wat kon en vloog in ware Chad Reed stijl de lucht in. Bij de landing heeft onze Amerikaanse vriend veel geluk dat hij zichzelf niet blesseert en daardoor nog de tweede reeks kan aanvangen. Duitsland eindigt ook heel sterk met Max Nagl op een 11e plaats en Ken Roczen op een zeer mooie 2e plaats met zijn lichtere MX2 motor. Tenslotte hebben ook Italië en Australië hun favorieten rol waargemaakt en zij eindigden respectievelijk op een 1e & 13e plaats en Australië op een 4e en 10e plaats. Mede dankzij een sterke prestatie van Dean Ferris.
De tweede reeks dan, na nog geen 10 meter ziet het er wel héél slecht uit voor België. Clément Desalle heeft het starthek geraakt en vertrekt als aller laatste. Ook Jeremy Van Horebeek heeft zijn start totaal gemist en komt de eerste ronde door als 26e. Dat terwijl de Amerikanen op plaats 3 & 4 zitten. Toch blijven de Belgen niet bij de pakken zitten. Zowel de MX Panda als The Jerre geven alles van zichzelf. Gedurende 30min +2ronden ziet het er steeds beter en beter uit voor de Red Knights. Aan de finish tenslotte ziet het er naar uit dat we terug mee doen. Clément Desalle eindigt als derde na een comeback van 37 passages. En Jeremy Van Horebeek op zijn, ja ik zeg het nog een keer, lichtere MX2 motor die hij al een jaar lang niet heeft aangeraakt passeerde maar liefst 19 rijders om uiteindelijk op een 7e plaats te eindigen. Vooraan was er echter het duel van de eeuw. Zowel Eli Tomac als Ken Roczen wouden deze reeks overwinning meer dan wat dan ook. Deze twee toptalenten, die het in Amerika al uitvochten gingen nek aan nek gedurende de volle 35 minute. In supercross was het de Duitser die de bovenhand nam. In de nationals de Amerikaan. Maar in Duitsland is niemand sneller dan het superkind Ken Roczen. Helaas heeft zijn teamgenoot zichzelf gekwetst en is Duitsland definitief uitgeteld voor de ‘chamberlain trophy’. Na deze reeks is, met schrapresultaat afgetrokken, de stand als volgt. USA; 12, Duitsland; 14, België; 17, Australië; 19, Italië; 22, Frankrijk; 26, GB; 32.
De allerlaatste reeks van het motorcross seizoen 2013 gaat dan van start. Beide Red Knights zitten in het pak en in de top-15. Tot in de eerste bocht Clément Desalle onderuit gaat. Hij tikt het achterwiel van zijn voorligger aan en gaat er bij liggen. Hiermee trekt hij ook onrechtstreeks Justin Barcia in zijn val mee. Wanneer de waal zijn motor wilt oppikken staat de wereld stil. Iedereen thuis en terplekke beseft dat Desalle zijn schouder wederom uit de kom is geschoten. Alle Belgen hun hart staat stil, voor een tweede keer op rij gaan we een titel verspelen door pech… of dat denken we toch. De vooraf in twijfel getrokken Ken De Dycker denkt daar anders over. De boomlange ktm piloot plooit zichzelf dubbel, neen zelfs driedubbel om vooraan te geraken en het beste resultaat van de dag neer te zetten. Elke ronde weer opnieuw is het rekenen. Zowel de Italianen als de Amerikanen zitten ons op de hielen. Als De Dycker dit doet, moet Barcia dat al doen. Als Philippaerts daar blijft moet De Dycker het zo doen. Als Cairoli wint, moet Philippaerts zoveelste eindigen. Barcia haalt die, die en die in. Nu moet Dungey nog net de andere inhalen. Dit is waar het voor de volle 30minuten +2 ronden om draaide in de motorcross. Ken De Dycker vrijwel de drager van het team in deze laatste reeks rijd zichzelf de ziel uit het lijf en finisht héél knap tweede. Dan komt Ryan Dungey over de lijn als 7e, waarvoor dank u Gautier Paulin. In volle spanning is het afwachten tot Justin Barcia binnenkomt. Iedereen focust zichzelf op de livetiming. BamBam die er bij lag in de start mocht maar tot de 8e plaats terug gekomen zijn. Als 8e komt Brett Metcalfe over de finish… Het feest barst los. België wint voor de vijftiende keer de motorcross der naties!!!
Tekst: VePix.be
Foto: CDS