Ondanks een minder seizoensbegin is Dietger Damiaens momenteel de man in vorm bij de VLM, en zijn honger naar succes is echter nog steeds niet gestild. Met nog een aantal mooie uitdagingen op programma weet Dietger de komende weken wat gedaan, en juist daarom zochten wij Dietger even op en schotelde hem de volgende vragen voor de kiezen.
Mijn resultaten van de afgelopen weken hebben mij daarom ook een enorme vertrouwensboost gegeven.
Dietger je komt dit seizoen ook uit in de VLM, hoe voelt het om daar binnen een aantal weken tijd de te kloppen man te zijn ?
Dietger Damiaens: “Ik had dit eerlijk gezegd zelf niet verwacht, aangezien ik nog nooit eerder op VLM parcoursen gereden had. Enkel op de echte crossparcoursen zoals Lommel en Genk had ik wel verwacht om mee te kunnen doen voor de winst. Mijn resultaten van de afgelopen weken hebben mij daarom ook een enorme vertrouwensboost gegeven.”
Van waar je keuze voor dit kampioenschap?
Dietger: “Er zijn dit jaar weinig BMB crossen, en wedstrijden kunnen rijden is voor mij nog altijd beter dan gewoon een training. Ook denk ik dat buiten de BMB de VLM het hoogste niveau heeft in België, en aangezien mijn vriendin Sara er zaterdag bij de JMS haar wedstrijden betwist had ik uiteindelijk toch besloten om ook dit seizoen bij de VLM in actie te komen.”
Was het moeilijk om de switch naar de VLM te maken?
Dietger: “Voornamelijk de aanpassing aan de parcoursen, en de eerste 10 minuten van een wedstrijd waar er heel agressief gereden word was in het begin toch wel even wennen. Ook zijn de reeksen er korter waardoor het rijden ook iets intensiever word.”
Hoe verklaar je eigenlijk je dominantie van de voorbije weken?
Dietger: “Met dank aan Eli en Hugo ben ik fysiek momenteel redelijk sterk, en kan ik steeds constante reeksen blijven rijden. Ook heb ik dan nog mijn ervaring die ik in internationale wedstrijden heb opgedaan, en dit zorgt er dan samen allemaal voor dat ik ondanks soms een mindere start alsnog mijn weg naar voor weet te vinden.”
Had je verwacht om zo sterk voor de dag te komen?
Dietger: “Ik had wel verwacht om bij de kop mee te kunnen strijden. Maar met Cedric Grobben is er omwille van blessureleed spijtig genoeg ook een grote concurrent weggevallen, wat toch ook wel een groot verschil maakt.”
Kunnen we je seizoen nu eigenlijk al geslaagd noemen?
Dietger: “Omwille van een knieblessure die ik in de winter had opgelopen verliep mijn seizoenstart niet zoals gehoopt. Hierdoor ben ik met veel trainingsachterstand aan het seizoen moeten beginnen. Gelukkig verliep alles na enkele aanpassingen en veel trainingsarbeid al een pak beter, waardoor mijn resultaten de laatste tijd ook zijn wat ik ervan verwacht had. Ik kan dus wel zeggen dat ik tot nu toe wel tevreden ben over mijn seizoen. Maar er staan nog een aantal belangrijke wedstrijden op de kalender waaronder bijv. de 12h La Chinelle. Daarna kan ik pas echt zeggen of mijn seizoen al dan niet geslaagd is!”
Dit zou ook een mooie kans zijn om meer aansluiting te krijgen bij de subtop van de GP piloten
Gaan we je volgend seizoen opnieuw terug zien bij de VLM?
Dietger: “Momenteel heb ik nog geen concrete plannen voor volgend seizoen, maar normaal gezien ga ik ook volgend jaar wel weer van de partij zijn.”
Heb je verder nog ambities op internationaal niveau?
Dietger: “Dit jaar ga ik normaal gezien nog deelnemen aan de GP van Lommel. Echter wel zonder echte verwachtingen, we zien wel hoe het verloopt. Dit zou ook een mooie kans zijn om zo op die manier wat meer aansluiting te krijgen bij de subtop van de GP piloten tijdens andere internationale wedstrijden.”
Tot slot, wat zou er voor jouw dit seizoen op het gebied van prestaties nog absoluut bij mogen?
Dietger: “Ik sta in de MX1 klasse van het BMB kampioenschap niet zo veel punten achter op de kopman in het kampioenschap. Ik ga er daarom dus ook nog alles aan doen om daar alsnog de titel in de wacht te kunnen slepen. Ook gaan we met ons team DAM Racing een poging ondernemen om de 12h van La Chinelle te winnen. Dus dat zijn toch nog wel enkele dingen waar ik nog mee hoop te scoren!”
Tekst en foto’s: Dieter Jans