Onder gunstige omstandigheden in een stralend zonovergoten Patagonia, Argentinië werd afgelopen weekend het seizoen op gang getrokken. Een lang, en reeds door mezelf voorspeld, mooi Grand Prix seizoen is begonnen. Met andere woorden de kop is er af, en hoe! Het werd uitkijken wie van de toppers de winter goed hadden gebruikt om hun huiswerk naar behoren af te werken. In de wedstrijden voorafgaand aan de start van het wereldkampioenschap kon je al enkele rijders zien blaken van zelfvertrouwen. Toch is dit niet altijd een indicatie voor goede resultaten in de eerste echte race van het seizoen.
Bij KTM hebben ze de winter niet stilgezeten zoveel is duidelijk. Harry Everts opnieuw naast zijn pupil Jonass lieten gelijk al bij de vrije training zien dat zij die nummer één op de motor hard gaan verdedigen. En uitgaan van wat we na het weekend weten moeten we de regerend wereldkampioen opnieuw hoog op de ranking gaan zetten in de rush naar een tweede titel. Ook Thomas Kjer Olsen heeft begrepen dat het een lang seizoen word en je maar beter vanaf het begin bij de les kan blijven. Zal hij diegene zijn die het KTM moeilijk maakt om de wereldtitel? Of zijn er toch kapers op de kust? Jazeker en meer dan we denken, want reeds conclusies trekken en zeggen dat het nu zo verder gaat zou uit de nek lullen zijn. Toch kan je zeggen dat er jongens zijn die heel hard hebben gewerkt en het vruchten afwerpt. Wat te denken van de Amerikaan Sanayei op de Kawasaki jammer van de uitvaller in de openingsreeks, anders stond hij na afloop gewoon mee op het podium zoveel is zeker. Hamvraag bij hem is of hij die lijn kan vasthouden? Wie dat wel kan, en waar we vorig jaar reeds mooie flitsen van zagen is Hunter Lawrence. De Aussie, vorig seizoen nog onder de vleugels van de familie Everts, moest in de winterperiode noodgedwongen op zoek naar een ander team. Al vrij snel had hij een aanbod van het Amerikaanse Geico Honda team om vanaf het seizoen 2019 in de States uit te komen. Hunter wou graag nog een seizoen Grand Prix wedstrijden betwisten en komt aan de start voor het 114 Motorsports Team geleid door meervoudig wereldkampioen dames, Livia Lancelot. Geen onbekende in de pits, en als je weet dat Giacomo Gariboldi eigenaar is dan is ook die cirkel rond en kan je met grote zekerheid zeggen dat Lawrence over top motoren zal beschikken. Maar ook bij het Belgische KEMEA Yamaha team hebben ze een goede winter achter de rug en kunnen ze met opgeheven hoofd huiswaarts. Ben Watson dankte het team voor hem onderdak te verschaffen met tweemaal een vierde plek. Mijn Russische vriend Brylyakov stond na tien maand geen race meetellende voor het wereldkampioenschap opnieuw achter het starthekken. Vseva liet mooie dingen zien. Als je de rondetijden in race twee bekijkt dan merk je dat hij goed bezig is want tussen ronde één en ronde achttien, de laatste, is hij maar liefst twee volle seconden sneller! Het is dus uitkijken naar de wedstrijd in Valkenswaard alwaar hij vorig jaar hard werd geraakt aan de schouder. Even zag het er zelfs naar uit dat Brylyakov zou moeten stoppen met rijden. Maar die Russen zijn van een nog ander kaliber dan vele andere jongens. Wie ook heel erg sterk voor de dag kwam in Neuquén was het Belgische wonderkind Jago Geerts met een twaalfde en tiende plek in de reeksen zat de kempenzoon er meer dan goed bij. Het Belgische team onder leiding van ex Grand Prix rijder Marnicq Bervoets heeft na de eerste race alle drie de rijders in de top tien. Je zou voor minder gelukkig zijn denk ik.
Toen ik zaterdag in de avonduren mijn sociale media eens aan slingerde, begon mijn maag gelijk te keren van wat ik allemaal zag voorbij flitsen. En gelijk kwam er oud gezegd op mijn netvlies branden. “De beste stuurlui staan aan wal”, mijn god wat hebben wij goede analisten op de vele sociale media! Eén van de twee Nederlandse kanshebbers op goud in het wereldkampioenschap werd er met de grond gelijkgemaakt nog voor de echte race was gestart. The Bullit kreeg weer eens bakken vol kritiek over zich heen, Cairoli zou ook dit jaar weer met de vingers in de neus de titel grijpen. Zijn tiende notabene een evenaring van het tot op heden ongelsagen record van Stefan Everts.
Herlings die niet top fit naar Argentinië was afgereisd en last had van griep liet het niet aan zijn hart komen dat hij “slechts zevende” werd in de qualifying race. Op zondag zal ik er staan moet hij gedacht hebben. En Jeffrey stond er en hoe… ik kan de race nog eens gaan uitdiepen maar dit is reeds uitvoerig aan bod geweest dus ik laat het erbij. Wat ik er wel nog over kwijt wil is dat we meer van dit gaan zien dit jaar. Maar wat mij zoveel genot verschaft is dat blijkbaar het paradepaardje van “de kleine generaal” namelijk de laatste vijf minuten alles en iedereen op een hoopje rijden teniet is gedaan door Herlings. Want net wanneer je denkt daar komt, of daar gaat Cairoli was het nu The Bullit die het huzarenstukje op zijn naam wist te schrijven. Een ware promotie voor onze sport, en als dit meermaals gebeurt dit jaar zal ook de schrijvende pers zijn re-entree maken geloof me vrij, ook al is dit jaar en dag te laat te noemen en mogen ze blijven waar ze nu zitten op hun dik betaalde voetbaltribunes.
Beste volger werd de stille minzame Belg Clement Desalle die dus een rustige winter heeft gehad. Hopen dat hij van blessures gespaard blijft en nog eens kan meedingen voor de titel. Maar dan zal hij nog wat harder aan de gashendel moeten hangen vrees ik. Onopvallend in het openingsweekend was de IcOne Racing Husqvarna rijder Gautier Paulin met tweemaal een zesde plek beperkt hij enigszins de schade op de concurrentie en die komt vermoedelijke uit de hoek van het Yamaha kamp met een erg sterke Jeremy Van Hoorebeek, Romain Febvre en Shaun Simpson die weet dat Valkenswaard een heel ander beeld kan geven na de race aldaar. Puik optreden van de pas gepromoveerde Julien Lieber op de Factory Kawasaki. De Belg licht geblesseerd aan de start staat op plek acht in de tussenstand en zal hem vrolijk stemmen. Ook Glenn Coldenhoff liet zien dat hij beter voor de dag zal komend dit jaar. Wie mij ook aangenaam verast heeft was Bobby, zonder goede voorbereiding op een nagenoeg standaard Suzuki meestrijden rond die tiende plek is erg mooi te noemen. Zeker als je weet dat hij uitkomt voor het BOS Suspension Team dat de eerste stappen zet in het wereldkampioenschap met twee rijders die niet gebonden zijn aan een motormerk. Bobryshev, invaller voor de plots vertrokken Benoit Paturel, zal verder op Suzuki het kampioenschap afwerken terwijl ploegmaat Jordi Tixier (polsblessure) op KTM zal rijden. Team eigenaar Olivier Bossard benadrukt dat zijn core business het belangrijkste is en zo laat uitschijnen dat hij voor elke motor een super goede vering in petto heeft. Volgens mij eerste test geslaagd met een dikke tien. Bij de tegenvallers moet ik jammer genoeg Max Anstie, waarvan iedereen dacht na zijn sterke optreden tijdens The Nations op weg leek naar een top vijf bij de eerste races, rekenen. Ook Kevin Strijbos, Arminas Jasikonis, Tanel Leok en Petar Petrov moesten hier meer kunnen uithalen ook al zijn er verzachtende omstandigheden en is het uitkijken naar Valkenswaard want stuk voor stuk zijn de jongens met een minder rapport goed zandrijders…
Nederlands tweede hoop op de wereldtitel Nancy Van de Ven heeft inmiddels een derde, en hopelijk laatste operatie ondergaan. De Yamaha pilote is in de laatste rechte lijn naar haar eerste van het seizoen in het Italiaanse Pietramurata (Trentino) op acht april. Waar ze kost wat kost aan de start wil verschijnen na haar zware scheenbeenbreuk. Het zal een harde noot worden om te kraken maar het bewijst nog maar eens hoe gedreven de gehele familie met onze sport is begaan. En vooral heel veel respect voor Nancy zelf want zij moet het toch maar doen. De Zeeuwse grond is een vruchtbare grond en het zou me dus niks verwonderen dat de uit Vlissingen afkomstige Van de Ven maar mooi meedoet voor twee puike reeksen in Italië begin april….
Geplaatst: Steven van Kempen/KEMCO
Door: Geert Gelaude
Foto: Kawasaki