Eigenlijk is ze nu al een heldin. Vier keer werd de 23-jarige Nancy van de Ven vicewereldkampioen, met Team Nederland won ze twee keer de women’s MX of European Nations en motocrossplanet maakte over haar de gesmaakte docu ‘One Goal’ en dan moet het beste nog komen!
Net voor de start van het WK voor vrouwen -zaterdag in het Tsjechische Loket- gingen we poolshoogte nemen bij de Zeelandse in Italiaanse dienst. Dit seizoen neemt ze het opnieuw op tegen wereldkampioene Courtney Duncan, de Italiaanse Kiara Fontanesi, de Duitse Larissa Papenmeier maar ook de Belgische Amandine Verstappen en landgenoten Lynn Valk en en Shana van der Vlist zijn belangrijke outsiders.
In tegenstelling tot de mannen kwamen de snelste dames elkaar nog niet tegen dit jaar. Ben je klaar voor die WK start?
Nancy van de Ven: “Ja, ik denk het wel! Wie mijn belangrijkste concurrenten worden, is moeilijk te zeggen. Loket wordt de eerste wedstrijd, we hebben elkaar nog nergens eerder getroffen dit seizoen. Ik heb alleen enkele keren tegen Fontanesi gereden in het Italiaans kampioenschap.”
Je staat aan de vooravond van jouw 9de WK campagne. Wat is het verschil tussen de rijder die in 2013 voor het eerst kwam kijken in de GP’s en waar je nu staat?
Van de Ven: “Toen ik de eerste keer mee deed was ik niet alleen veel jonger ik heb ook twee seizoenen op een 125cc meegedaan. Ik heb meer ervaring en ben ook veel sneller geworden. Als rijder heb ik toch grote stappen gezet in die tijd.”
Iedereen heeft het uiteraard altijd over de wereldtitel. Je was er al zo vaak, zo dichtbij, pak je het nu anders aan dan enkele jaren geleden?
Van de Ven: “Nee, eigenlijk niet. Die wereldtitel is nog steeds het hoofddoel. Als ik naar zo’n wedstrijd trek, dan is de achterliggende gedacht nog steeds het kampioenschap behalen. Door de jaren heen is mijn instelling wel wat terughoudender geworden. Nu ga ik met het idee ‘ik zie het wel’. Niet dat opgefokte van ‘ik moét winnen’. Nee, ik ga er gewoon heen om m’n best te doen en da zie ik wel hoe het loopt. Iedereen heeft soms een mindere dag, er kan iets gebeuren, het is natuurlijk een motorsport. Er zijn zoveel dingen die je niet in de hand hebt. Dat begin ik wel steeds meer te beseffen.”
Vorig seizoen trok je naar een nieuw team, Ceres71. Net zoals Ghidinelli ook een Italiaans Yamaha team. Hoe verliep die overstap?
Van de Ven: “Eerlijk gezegd heb ik me nog nooit ergens zo goed gevoeld als in dit team. Die mensen geven ook echt om jou als persoon. Het draait niet alleen om de prestaties. Ze proberen overal bij te zijn, tonen veel interesse in waar ik mee bezig ben en ze doen alles wat mij beter kan maken. Het is ook niet zo commercieel maar een echt familieteam. Je voelt dat ze veel geven om iedereen in het team. Omwille van hun persoonlijk, niet alleen om wat ze kunnen.”
Je zit al wel sinds mensenheugenis op ’n YZ250F dat maakte de switch allicht veel makkelijker.
Van de Ven: “Ik heb m’n eigen vering en als die op punt staat dan kan je wel kleine aanpassingen doorvoeren maar je hoeft niet alles opnieuw uit te vogelen. Dat is één ding. Toen ik voor het eerst in Italië was, kreeg ik een motor die eigenlijk van de eerste keer rijden perfect was! In combinatie met m’n eigen vering voelde die motor meteen super fijn.”
De voorbije maanden zat je veel in Italië. Dat was vorig jaar niet zo.
Van de Ven: “Klopt. Niet alleen voor wedstrijden maar ook om te trainen bracht ik tijd door in Italië. Ik ben er zelfs alleen naar toe getrokken omdat mijn vader ook weet dat ik daar in goede handen ben. Zoals ik al zei precies omdat het team zo nauw betrokken is en veel om hun rijders geeft. Het is niet zo van: hier is een motor, zoek het nu maar uit. Niet dat het zo was bij andere teams maar het voelt wel goed en vertrouwd aan. Als ik naar daar ga om te trainen wordt alles ook netjes geregeld. Ze boeken een hotel of appartement, halen me op aan de luchthaven, die steun is echt heel fijn.”
Ceres71 wordt gerund door een echtpaar. Hoe is dat anders dan voor een mannelijke teambaas te rijden?
Van de Ven: “De dame die mee het team bestierd is heel er geïnteresseerd en het is ook echt een vrouw. Als er zo’n vrouw aanwezig is in een team waar verder alleen mannen zitten dan klinkt dat ook heel goed. Dat maakt de communicatie net wat makkelijker.”
Je trainde in Italië ook geregeld samen met Alessio Chiodi. De drievoudige 125cc wereldkampioen die op z’n 48ste zelf nog steeds erg goed rijdt. Wat heb je van hem zoal opgestoken?
Van de Ven: “Ik heb echt héél veel van hem geleerd. In Italië is hij mijn trainer zeg maar. Elke keer als ik daar ben, rijden we samen. Hij is best wel een rustige rijder. Zelf ben ik net het tegenovergesteld. Dus heeft hij wel aan mijn stijl gesleuteld zodat ik ook rustiger ben op de baan. En dat ik buiten het rijden ook wat beter rustig kan blijven. Daar heb ik dus wel heel veel aan.”
Voor het publiek is het leuk om iemand te leren kennen met een heel eigen mening en een eigen stijl. Dat gaat zeker op voor jou en de nieuwe custom helm die je hebt, is daar het perfecte voorbeeld van. Van wie kwam het idee voor de ‘Girl Boss’ helm?
Van de Ven: “Die helm is gespoten door Joeri Van Lier (JVL Art), een jongen uit de buurt die in een rolstoel zit na een motorcrossongeluk. Toevallig leerde ik een tijdje terug zijn vriendin kennen als klant van mijn wimpersalon. Ze is ondertussen ook één van mijn beste vriendinnen geworden. Toen ik eens bij hen op bezoek kwam, ging het over een ontwerp voor een helm van mij. Dan hebben we samen met z’n drieën dingen uitgezocht die bij me passen. Ze komt hier geregeld over de vloer en ziet me dus wel eens in een Disney pijama rondlopen, ze weten dat ik van leuke kleurtjes hou en aparte dingen. Dingen die andere mensen niet hebben, vind ik juist leuk. Op die manier werd het een heel persoonlijke helm. Zelfs met datums en namen er op. Wat niemand anders ziet, maar wat wij wel weten. Het ontwerp is dus echt samen gemaakt!”
Sinds enkele jaren train je conditioneel samen met Hugo America (o.a. ex- trainer van Stefan Everts en Max Nagl). Die staat best bekend als een harde noot!
Van de Ven: “Ondertussen werken we al sinds 2016 samen. Ik heb een heel fijne band en een goeie klik met hem. Hij weet precies hoe ik in elkaar zit en dat helpt geweldig om die trainingsschema’s op te stellen. Als het kan probeert hij er ook altijd tijdens de wedstrijden bij te zijn. Nu met corona is dat natuurlijk heel lastig. Over dat harde, nou. Ik moet wel veel trainen, maar voor ik met hem trainde deed ik veels te veel. Ik dacht bij mezelf aan ander zal wel twee uur fietsen, laat ik er dan maar drie uur van maken. Terwijl dat juist niet goed voor mij was. Door middel van de testen en wat ik zeg over hoe ik me voel, weet hij perfect hoe mijn schema aangepast moet worden.”
Je bent uiteraard ooit aangestoken door de crossmicrobe door jouw oudere broer Rinus. Is hij nog steeds even nauw betrokken bij jouw crosscarrière?
Van de Ven: Hij volgt het zeker nog op dezelfde, gedreven manier. Als ik thuis ben, train ik nog gewoon met hem. Nu heeft hij natuurlijk ook zijn zoontje Xavi die ook rijdt. Dan gaat die gewoon mee. Rinus is er in Loket ook gewoon wel bij hoor. Het enige probleem is dat we door de COVID-19 beperkingen geen paddockbandjes krijgen. Ik heb recht op drie bandjes: één is voor mezelf, één voor mijn vader, één voor mijn moeder. Mijn team heeft dan nog één extra bandje voor mijn monteur kunnen regelen. Dat is echt een drama. Eigenlijk slaat het echt nergens op. Ik denk dat dit mijn eerste GP ooit wordt dat mijn broer er niet bij is in de paddock. Echt vervelend!”
Na Loket wacht de WMX een primeur. De tweede ronde vindt namelijk op 31 juli plaats in Lommel. Hoe erg kijk jij uit naar die Belgische GP?
Van de Ven: “Ja… Laat ik maar zeggen dat we wel zien hoe het in Lommel zal aflopen. Het is natuurlijk heel erg van ‘Nancy die komt uit Nederland dus di zal wel op zandbanen kunnen rijden. Maar dat kunnen ze allemaal wel! Ze hebben allemaal zandbanen opgezocht. Een Duncan heeft hier gewoond. Fontanesi heeft in Sardinië gereden of komt hier trainen. Iedereen traint in Lommel en iedereen kan daar goed rijden zeg maar!
In het WK voor vrouwen zijn er veel Nederlandse deelnemers. Voel jij je dan de leading lady -als vrouwelijke vaandeldrager van de Hollandse motorcross?
Van de Ven: “Nee hoor, helemaal niet. Ik laat gewoon iedereen lekker in z’n waarde. Ik vind niet dat mensen zich meer hoeven te voelen dan een ander. Absoluut niet.
Veel succes in Loket!
Van de Ven: “Dank u!”
Tekst: Tom Jacobs
Foto’s: Phawkmedia Official. Huub Munsters Fotografie, Alex Piantanida , MX fotograaf Leon, Corine Daneel