In een interview van onze collega’s van Gatedrop.com verteld Chad Reed over zijn strijd met Ricky Carmichael en James Stewart. De drie hebben flinke duels uitgevochten en Reed praat ons door de verschillen.
Was Carmichael je moeilijkste tegenstander? De duels in 2003 en 2004 waren best pittig. Wie was het meest intens?
Ze zijn zo verschillend maar toch gelijk zou ik zeggen. Het grote verschil is dat James iets meer zwakheden had dan Ricky. Ricky leek nooit echt een zwakte te hebben. Net als een vechter, wanneer je het gevoel hebt dat je hem in de touwen hebt, en net als je klaar bent om te proberen hem knock-out te slaan en te winnen, vindt hij een weg terug – altijd. Hij kwam gewoon sterker terug en vond iets dat een ander niveau was en waarvan je zei: ‘waar kwam dat vandaan?
James had het vermogen, zijn snelheid was ongelofelijk. Er waren dagen dat je gewoon moest toegeven dat je gewoon niet zo snel kon gaan. Je wilde gewoonweg niet sterven door zo snel te gaan! En op sommige van die dagen moest ik mezelf tevreden stellen met de tweede plaats. En soms maakte hij net dan de fouten.
Was het de concentratie bij Stewart die soms mank liep?
Ja, en dat was zijn zwakte. Soms ging je ronde na ronde en dan had ik zoiets van, ‘ik weet niet of ik zo snel kan gaan’ en soms als je hem gewoon liet gaan en bijna opgaf, crashte hij even later. Het gebeurde niet altijd, maar je hield bij hem rekening met het feit dat hij op de grond zou belanden. Maar vaker won hij wel de race dan er naast te gaan liggen hoor. Op een of andere manier was er die zwakke concentratie die Ricky niet had. En als Ricky dan eens crashte raakte hij zelden gekwetst.
Ja, soms heb ik het gevoel dat Ricky altijd op de juiste momenten crashte. Hij crashte op de persdag, hij crashte in de training of hij crashte in de heat race en hij vond altijd een manier om het goed te doen in de hoofdrace. Op zijn slechte dagen was hij nog steeds tweede of derde. Je moest verdomd constant zijn om hem te kloppen in een kampioenschap.