Jonathan McReady, onze collega van Gatedrop.com, sprak met Jorge Prado die afgelopen weekend voor het eerst aan de start stond van een AMA Supercross. Hij maakte de hele dag indruk in Anaheim door zich als negende te kwalificeren en vanuit zijn heat direct door te gaan naar de hoofdrace. Hij reed de halve race in de top tien en finishte uiteindelijk als 13e, een succesvol debuut in de zwaarste klasse sinds jaren en met slechts 6 weken voorbereiding in deze discipline.
Jorge, dat was indrukwekkend, hoe vond je de ervaring, was het een succes om 13e te worden?
Jorge Prado: Ja, ik denk dat het een hele goede dag was. Alles is nieuw voor me, het raceformaat, ‘s nachts racen, ‘s nachts racen gaf me een beetje een ongemakkelijk gevoel, gewoon omdat ik er niet aan gewend ben. Er zijn dingen die ik moet ervaren om me beter te gaan voelen, het circuit was zo anders vergeleken met wat ik gewend ben!
Ik voelde me vrij goed over het hele circuit, alleen de whoops in de finale voelden niet goed, gewoon omdat ik nog nooit van mijn leven zulke whoops heb gezien en ik niet wist hoe ik ze moest benaderen en dat moet ik leren. Al deze jongens weten dat al, ik niet.
Ik had een goede start vanaf de buitenkant, als ik meer binnendoor had gereden had ik misschien wel de holeshot gehad. Het is een goede plek om P13 op te bouwen, het is niet slecht. Als je kijkt naar alle jongens die racen, is het een diep veld.
Je zag er erg comfortabel uit in de training, je scheurde over de finishlijn en in de heatrace kreeg je niet je gebruikelijke start, maar was dat goed voor je zelfvertrouwen om je naar de top negen te werken?
Jorge Prado: Ik bedoel, in de heat race heb je de helft van de goede rijders, je weet dat je vooraan moet rijden en dan weet je dat je goed bent voor de hoofdrace. Ik had geen hele slechte start, maar toen verloor ik in de eerste vier bochten denk ik zes posities en was ik 12e of 13e of zoiets, het was verschrikkelijk. Gewoon omdat ik het nog nooit heb meegemaakt, ik ging de bocht in en ik had een andere kant op moeten gaan en andere dingen moeten doen, maar het is de ervaring die ik krijg voor de volgende ronde en ik ben blij.
Vond je de eerste paar ronden intens?
Jorge Prado: Het is grappig, want we hebben ook veel intensiteit in MXGP, maar als je op dat niveau zit, voelt het niet intens, ja, je gaat hard maar het voelt normaal. Voor mij voelt dit intenser omdat ik nog niet op dat niveau zit, dus het is heel normaal, maar als ik een stapje omhoog kan doen en wat beter kan worden, zal ik me comfortabeler voelen en wat meer met het circuit kunnen spelen, maar ik denk dat ik het goed heb gedaan.
Als je op de lijn zit voor de heatrace en het hoofdevenement, ben je dan nerveus of opgewonden? Dit is een enorme verandering ten opzichte van wat je ooit hebt gedaan en dat in slechts 6 weken voorbereiding! Wat ging er door je hoofd?
Jorge Prado: Ik voelde me gewoon heel ongemakkelijk, een beetje raar. Ik stond daar en dacht: “Wat doe ik hier?! Maar dat is normaal, als iets nieuw is moet je het uitzoeken. Het is hetzelfde in MXGP, als ze overkomen en ze moeten Lommel rijden en al die verschillende soorten circuits die we hebben, dan zullen zij het moeilijk hebben en ik zal me op mijn gemak voelen. En waarschijnlijk is het erger voor mij om hier te komen, omdat ze hier motorcross rijden, wat ik nog nooit eerder heb gedaan. Het is een goede start, ik ben blij.
Ik weet niet of er woorden zijn om te beschrijven hoe goed je het hebt gedaan, vooral in deze klasse, je haalde Adam Cianciarulo in op het einde en om vanuit geen supercrosservaring met zes weken voorbereiding 9e te worden in de kwalificatie en 13e, dat is een fantastische prestatie.
Jorge Prado: Ja, het is goed. Als het hoofdevenement nog twee ronden langer had geduurd, zou ik misschien AC en Malcolm hebben ingehaald, dus ja, we moeten het nog een beetje uitvogelen, ik denk dat ik het voor de volgende ronde kan verbeteren.
Het lijken vooral de whoops te zijn, verder was je overal vergelijkbaar met Tomac, vooral die tweede set whoops, ik zag je proberen er doorheen te springen, erlangs te glijden, het was elke keer anders!
Jorge Prado: Ik probeer alles! De ene keer ga ik links, de andere keer ga ik rechts! Elke keer als ik bij die set kwam, had ik zoiets van ‘wat moet ik in godsnaam doen’, maar het is wat het is.
Interview: Jonathan McCready