In deze druilerige maand augustus heeft onze columnist Elton Van Cranenbroeck aka The Privateer een beetje last van de blues. Niet in de laatste plaats vanwege de zware crash van z’n maatje Steve Ramon. Maar The Privateer heeft het in z’n 2e column ook over z’n trainingsstage aan de Belgische kust, z’n debuut als monteur en de nieuwe collecties crosskleding...
Hello iedereen,
Ondertussen is er alweer iets meer dan maand verstreken na mijne allereerste column op mxmag.be.Dus na alle gebeurtenissen van de laatste weken al wel tijd voor een Part 2…
Afgelopen maand was voor mij niet bepaald een topper. Door de ernstige val van m’n maatje Steve Ramon tijdens de zaterdagse kwalificatie voor de Belgische GP in Lommel, is er de laatste weken niet echt veel van crossen in huis gekomen.
Zelf was ik die bewuste zaterdag niet in Lommel. Ik zat thuis toen ineens m’n telefoon rinkelde. Het was mijn zus die in volle paniek al wenend belde. Haar eerste woorden zijn me nog steeds bijgebleven: ‘Elt,het is niet goed met Steve…de cross ligt stil’
Op die moment stond ik aan grond genageld. Er was vooral ongeloof dat dit net Steve was overkomen. Hij die één van de zuiverste piloten van het pak is… Maar racing will always be racing met alle risico’s van dien. Na het bange afwachten kwam diezelfde avond dan toch nog het ‘goede’ nieuws dat Steve er iets beter aan toe was en alle gevoel terug kreeg. Daardoor voelde ik me toch al een beetje opgelucht. Na wat twijfelen besloot ik dan toch met Maarten Govaert (toen nog gekwetst aan z’n enkel na z’n val in Kester) om op zondag naar Lommel af te zakken. Het klinkt cliché om te zeggen dat de GP niet hetzelfde was zonder The Bomb maar dat was het ook…
Steve Ramon's crash kwam hard aan bij The Privateer.
De zware zand-GP was eigenlijk een saaie vertoning met grote verschillen,maar dat krijg je wel vaker bij GP’s in het zand. Herlings en Cairoli gaven hun tegenstanders even een lesje zandrijden in beide reeksen. Verder was er de mooie comeback van ‘The Jerre‘ met direct een podiumplaats. In Mx1 was er toch wel de knappe prestatie van Marvin Van Daele met 2 sterke reeksen op zijn standaard Honda. Opmerkelijk was dat tijdens 2e reeks Boog op een Factory-Kawasaki op een paar tientallen meters achter Marvin hangt en geen meter dichter kon komen. Zoiets doet bij mij toch vragen rijzen. Ik vind dit seizoen de fabrieks-Kawa’s met Boog en Barragan eigenlijk teleurstellen. Voor de rest vond ik niet veel speciaal aan de GP. Saaie dag eigenlijk 🙂
Achteraf bleek dat Steve niet het enige slachtoffer was in Lommel. Ook Keeno De Dycker liep bij een crash in Lommel een breuk in de nekwervel op. Straf dat hij het nog probeerde in Loket. Hij moet serieus afgezien hebben. In de dagen erna leek het ganse Mx1 startveld wel uit te vallen, Phili brak op training in Duitsland beide polsen,en die vertelde mij zondagavond in Lommel dat hij al rondreed met gehavende knie. En dat bleek niet de laatste uit het rijtje afvallers te zijn in het WK.
Zelf was ik mezelf wat ‘aan het opladen‘ voor Balen. In die 16 jaar dat ik cross ben ik nooit een grote fan geweest van ‘DE zand‘ zoals ze in de Kempen zeggen. Maar toch is de cross in Balen altijd een soort hoogdag en een klassieker die ik niet wou missen.
Maar ik was door het ongeval van Steve niet echt met mijn gedachten bij rijden en trainen. Het deed mij nadenken over alles. Ondertussen ben ik er ook al 29 en op die momenten gaat er door je hoofd dat ‘er meer is dan dieje cross’. Bovendien heb ik zelf in 2006 ook al een gelijkaardig voorval gehad. Ik brak toen m’n rug en weet dus wat de risico’s zijn. Op de dag voor mijn verjaardag (4 augustus nvdr) belde ik even met Steve en hoorde toen al dat hij er best slecht aan toe was. Hem bezoeken kon ik nog niet omdat ik bang was om hem daar zo te zien. Daags nadien vroeg Maarten om toch even mee te gaan rijden in Westdorpe, om m’n gedachten wat te verzetten. Veel heb ik daar niet gereden, ook al door de regen die er maar bleef uitvallen. Maar vooral omdat ik er niet echt zin in had. Maar bij de pakken blijven zitten en niet meer rijden zou Steve ook niet helpen. Life goes on.., hoe hard dat soms ook klinkt.
De week nadien ben ik dan met Maarten en zijn vriendin weekje op vakantie gegaan naar de Belgische kust. We hadden onze motors mee en van daaruit gingen we dan, met het oog op Balen, trainen in Duinkerke. Daar bleek al snel dat ik alles behalve klaar was om op de Keiheuvel te starten..Terwijl Maarten daar pas aan zijn comeback begon dubbelde hij me al na 5 rondjes. Dat deed mij beslissen om af te zien van deelname op de Keiheuvel. Toch hebben we elke dag paar uur met fiets getraind,,wat met de wind daar soms wat minder fun was. Het stuk tegenwind dan toch.
Een zeldzame foto van The Privateer op een zandbaan.
Ik ben dan alleen op zondag in Balen gaan kijken. Omdat mijn ‘mecano’ Gert Kaesemans (voordien ook BMB- rijder maar sinds enkel jaren gestopt met competitie) daar deelnam bij de vrijetijdsrijders. We hadden die dag de rollen maar eens omgedraaid en dus was ik zijn mechanic for one day als een soort van bedankje voor zijn hulp de afgelopen jaren. ‘De Gerre‘ deed dat daar niet slecht moet ik zeggen. Zijn 10e plaats tussen kleppers zoals een Werner Dewit en Peter Nijs is daar het beste bewijs van. Verder kan ik over Balen niet echt veel meer zeggen omdat ik erop maandag niet bij was..
Maar iedereen zal ondertussen wel op hoogte zijn van Jeffrey Herlings’ demonstratie op de KTM 350 en vooral,het uitvallen van die andere Suzuki-topper, Clément Desalle. Het BK lijkt dit jaar een zwarte rand te hebben voor Clément. Na z’n schouderblessure in Tongeren brak hij nu de andere schouder. Seizoen over en uit dus. Dit kan misschien wel gevolgen hebben voor de toekomst van het Rockstar Energy Suzuki-team in het BK. Ik vermoed dat Sylvain Geboers zijn piloten in toekomst zal vragen om weg te blijven uit het BK. Afwachten wat er uiteindelijk uit de bus zal komen.
Ondertussen had men bij Suzuki met Kevin Strijbos een vervanger gevonden om de motorfiets van The Bomb warm te houden. Die jongen kreeg daar in week voor Loket wat kritiek op, maar iedereen zou in zijn plaats hetzelfde gedaan hebben .Het ging allemaal wat maar “business is business”. Persoonlijk vond ik trouwens dat het tijd werd Kevin deze kans kreeg. Hij zal nu zelf wel bewijzen dat hij dit zitje verdient en geef toe, The Kid op die factory-Suzuki is toch een heel ander zicht…
Andere zorgen ondertussen ook voor bondscoach Joel Smets. Geen Clément, Steve,of Keeno voor de MXoN. Voor Balen gaf Joël mee dat hij naar Frankrijk ging met Clement,Kevin en Jeremy. Clément zal nu waarschijnlijk vervangen worden door Joël Roelants die tijdens de Lotto Trophy-wedstrijden al mooie dingen liet zien op de KTM 350.
De voorbije week ben ik een paar maal op bezoek geweest bij Steve. En gelukkig kan ik toch al zeggen dat er positieve vooruitgang is. De revalidatie wordt nog een lange weg, maar The Bomb is een werker en zal er dan ook alles aan doen om snel weer de oude te worden. Hij beloofde me trouwens al mee te gaan cyclocrossen als hij beter is. Ik vertelde hem dat ik het hem dan eens zou leren. Waarop hij snel reageerde met: ”Ik leer rap zenne” Een bewijs dat z’n vechtersmentaliteit nog intact is.
Den Elt representin'... Hoezo, een showgast?
Eind augustus is traditioneel het tijdstip waarop de nieuwe kledingslijnen voor het jaar daarna op de markt komen. Dus heb ik als ‘showgast‘ Tom van Sixstar Racing alweer lastig gevallen met de vraag wanneer de 2012 versies van Fox of Shift beschikbaar zijn. Om mijn geduld wat minder op proef te stellen (maar waarschijnlijk vooral om van mijn gezeur af te zijn) stelt Sixstar Racing mij voor de komende BK-proef in Orp-le-Grand een Chad Reed replica-setje ter beschikking. Alvast bedankt hiervoor Tombo en Bieke!
Orp wordt dit weekend dus mijn zoveelste ‘comeback’ na paar weekjes off. De ondergrond is er hard en dan is het al 75% OK voor mij. Voor de rest wil ik er mij gewoon amuseren en heelhuids naar huis terugkeren. For me, racing it’s all about having fun…
Nu is het tijd om wat te slapen en de rest van mijn ‘dossiers’ (inside joke hier thuis als ik op de PC werk) morgen af te werken, haha.
Tot de volgende, take care en veel beterschap aan alle gekwetsten van dit moment (de lijst met namen is inderdaad te lang).
Greetzzz,
‘The Privateer’ #52
