Dag MX- en sidecarfans. Als het seizoen in de vorige column al redelijk op gang was dan zitten we nu helemaal op warp speed! Er is ondertussen dan ook veel gebeurd. We hebben drie GP’s en een wedstrijd om het BK achter de rug. En zowel in het WK als in het BK staan we aan de leiding! Dat doet echt wel deugd want we hebben deze winter heel hard gewerkt. We mogen zelfs gerust zeggen dat we tegenover vorig seizoen een mooie stap vooruit gezet hebben. Voor het seizoen zaten zowel ik als Kaspars nog met vraagtekens. Zelfs al heb je wel je huiswerk gemaakt je weet nooit hoe het in de praktijk zal lopen. Bovendien viel de eerste GP in Oldebroek tegen.
De tweede GP in Langrish verliep een stuk beter. Bij de start van de eerste reeks waren we op kop weg, maar in een duel met onze Jan werden we naar buiten gedrongen waardoor we pas als tiende aan de wedstrijd konden beginnen. Vervolgens zijn we van de 10de naar de 4de plaats gereden. Zo kwamen we achter Willemsen te zitten. Toen we de aanval inzetten op een sprong kwamen we net iets te kort en werden we er afgekatapulteerd! Dat was een redelijk ferme slag want we lagen er allebei af en zo stonden we ook letterlijk terug bij af. Van de tiende plaats zijn we dan nog eens naar de vierde plaats gereden, maar we raakten niet voorbij Willemsen en zijn gefinisht in zijn wiel(en).
Inhalen was niet zo evident in Langrish en daar hadden we wel ons lesje mee geleerd voor de tweede reeks. We waren beter weg rond de vierde, vijfde plaats en konden vlot opschuiven. Ook aan Daniël (Willemsen) hebben we ons niet meer laten vangen. In de tweede ronde kwamen we op kop en daarna zijn we gemakkelijk kunnen wegrijden. Zo pakten we snel 15 à 20 seconden. De eerste reekszege van het seizoen stak op zak, oef! In de eindstand waren we tweede in Zuid-Engeland.
De derde GP was eigenlijk een beetje een thuisrace, want met 21O km is Plomion in Frankrijk zeker een van de dichtste WK wedstrijden. Er waren dan ook veel supporters afgereisd en dat maakte het alleen maar leuker! Het weekend begon goed met een overwinning in de kwalificatiereeks op zaterdag. Toen scheen de zon nog en leek er geen vuiltje aan de lucht. ’s Anderendaags lag de baan er veel gevaarlijker bij want zaterdag op zondag was de regen er met bakken uitgekomen. We waren in de eerste reeks als derde weg, we passeerden dan al snel de Daiders brothers en reden naar Willemsen-Eggink . We duelleerden wel even, maar inhalen was door de omstandigheden bijzonder moeilijk. We hadden ook al snel nul komma nul grip op de achterband. Door de grove stenen waren de noppen al na enkele ronden helemaal weg! Zelden meegemaak in de regen. Daarom hebben we de wedstrijd gewoon rustig uitgereden op de tweede plaats. In de tweede reeks pakten we de kopstart. Tussen de reeksen was het weer beginnen regenen, maar behalve het gebrek aan grip moesten we ook opletten voor de slijtage aan de banden. We konden een mooi voorsprong van 25 seconden bij elkaar rijden tegen de helft van de wedstrijd en daarna was het de boodschap om de wedstrijd te controleren… op onze slicks! Qua stuurmanskunst heb ik in de tweede reeks wel mijn hart kunnen ophalen want was verdomd moeilijk om de snelheid er in te houden overal op en door te geraken en de gestrande teams voor of aan de hoge klim te ontwijken. Onder de teams die die terug naar beneden tuimelden zaten zeker niet alleen de mindere goden want ook Brown-Peters en Hendrickx-Smeuninx hadden het zitten. Vooraleer het uit de hand zou lopen heeft de wedstrijdleiding dan beslist om vervroegd af te vlaggen. Wij waren in ieder geval content over de Franse GP want onze eerste eindzege was binnen. Alle vragen van na Oldebroek waren definitief verdwenen.
Omdat we met een nieuw blok aan het seizoen waren begonnen, ben je extra kritisch als het niet loopt zoals verhoopt. Was de motor wel krachtig genoeg? Hebben we de juiste keuzes gemaakt? Gelukkig kwam op al die vragen een bevestigend antwoord. Eigenlijk hebben we zelfs niet zoveel meer veranderd sinds Oldebroek. En eerlijk gezegd begon het seizoen ook net iets te vroeg, maar dat heb je niet helemaal in de hand. Soms zit je te wachten op materiaal of bepaalde stukken komen maar niet binnen.
De donderdag voor de vierde GP in het Italiaanse Cingoli reden we ook in Frankrijk, namelijk Reims. Daar hadden we de drie reeksen gewonnen, maar vooral de laatste reeks zal me nog lang bijblijven. We zaten in een hevig duel met Rupeiks-Stupelis en op een glibberig stuk voor de finish probeerden we binnen door te gaan. Tot we tot onze stomme verbazing in de verte al iemand zagen klaar staan met de finishvlag! Ik had helemaal niet door dat de wedstrijd al gedaan was, want ik dacht dat we nu de laatste ronde ingingen! Daarom draaide ik alles open om toch nog de overwinning te pakken. Met een banddikte wisten we nog net Rupeiks-Stupelis te kloppen. We hadden ons helemaal gesmeten als een coureur die een eindjump plaatst! Daardoor konden we de volgende bocht onmogelijk fatsoenlijk insturen en we hebben ons dan maar schrap gezet om de kant in te vliegen! Gelukkig was het ons reservespan want de voorvork stond redelijk scheef, maar toen we heelhuids afstapten was het publiek laaiend enthousiast. Wat een race!
Slechts enkele dagen na Reims zou Cingoli altijd zwaar zijn geweest, maar nu was het wel heel extreem. Je verwacht het anders, en vooral zonniger in Italië maar zware regenval zorgde er zelfs ei zo na voor dat de GP werd afgelast. Uiteindelijk ging alles gewoon door maar het was zeker geen super-GP voor ons. In de eerste reeks waren we weg als vijfde. Steegmans-Verbugge kwam voor ons in contact met Scherbinin en daardoor zaten ook wij vast. Vijf, zes combinaties kwamen er over en ondertussen hadden Hendrickx-Smeuninx vooraan vrij spel. Meer dan een tweede plaats zat er dan ook niet in. Ook in de tweede reeks werden we tweede.
Hoe het tijdens de tweede BK-wedstrijd in Westdorpe ging moet je hier maar zien! Hoewel we in de WK-tussenstand nu aan de kop staan, zegt dat nog niet zoveel. Er kan nog veel gebeuren en we zijn met vier teams -wij, Willemsen-Eggink, Rupeiks-Stupelis en Hendrickx-Smeuninx- die fel aan elkaar gewaagd zijn. De volgende GP’s zijn dan ook heel belangrijk. Dit weekend (5 en 6 juni) staat de GP van Polen in Wschowa op het programma. Dat is een nieuw parcours, we weten dus niet echt wat we daar van moeten verwachten. Daarna volgt Oekraïne, een circuit dat ons zeker ligt en waar we vorig jaar tweede werden. Meteen ook twee verre verplaatsingen. De kilometervreters zijn weer vetrokken!
Sportieve groeten en tot de volgende,
The Joker
PS Wie top-zijspancross van de bovenste plank wil zien en de Belgen wil komen aanmoedigen, moet zeker 4 juli vrijhouden, dan staat de Belgische GP op de Horensbergdam in Genk op de kalender. Echt doen, je zal er geen spijt van hebben!
Credit foto’s: André Verhoeven, sidecarcross.be