Na weken van ‘zandstuiverij’ is de focus van onze motorcrosstoppers nu verlegd. Geen trainingen op zandcircuits meer maar kilometers maken op, liefst buitenlandse, harde banen.
Ik blijf het toch een beetje vreemd vinden. We weten allemaal dat Italiaanse en Franse rijders razendsnel en over het algemeen sterker zijn dan de Belgische op de harde circuits. En toch wordt er door Belgische toppers maar bitter weinig op harde circuits getraind en vooral geraced. Een uitzondering daarop is Damon Graulus. Toen iedereen nagenoeg het hele BMB Inter-bestand in het ONK actief was had de Standing Construct-rijder er honderden (en in het geval van Sommières zelfs duizenden…) kilometers verplaatsing voor over om zichzelf in het Franse Elite-kampioenschap te gaan ‘bijscholen’.
Voor vele anderen was het de afgelopen weken halsoverkop van ‘sand mode’ naar ‘hard pack mode’ overschakelen. En dat ging dus ook ten koste van het ONK Motorcross. Kwamen rijders als Jeremy Van Horebeek, Joël Roelants en Ken De Dycker in de vier eerste ronden van het ONK aan de start, dan bleven ze in Emmen gewoon weg. De gestuurde katten bleken helaas niet over het nodige crosstalent te beschikken.
Maar goed, voor fabrieksrijders primeren de GP’s, dat is zo altijd al geweest en zal wellicht ook zo blijven.
Toch vind ik het raar dat er maar weinig Belgen uit eigen beweging de stap neemt om meer wedstrijden op Zuiderse harde circuits te gaan rijden. Nick Triest moest van het Ricci Husqvarna in de Assoluti d’Italia uitkomen maar is nu met een schouder- en nekblessure allicht nog tot aan de Franse GP uitgeschakeld.
Wie er een WK-kalender op na slaat zal zien dat de volgende 8 GP’s op een hard circuit verreden worden. Na Valkenswaard resten alleen nog Kegums en Lierop als zandcircuits. Dat betekent dat slechts drie van de zestien GP’s op een zandcircuit plaats vinden. En dus kan je de wereldtitel zeker niet winnen op een zandcircuit, maar je kan hem wel verliezen.
In het verleden liet Clément Desalle weleens vaker steken vallen op het Eurocircuit. Maar dit keerde rondde hij, met twee 2e plaatsen, deze klip perfect. Desalle is een van de weinige Belgische toppers die zich beter op een hard circuit thuis voelt dan in het zand. Een constatering die ook lang voor Jeremy Van Horebeek gold, al spreekt diens derde plaats in de Belgische GP in Lommel vorig jaar dat wel tegen. Van Horebeek’s favoriete ondergrond mag dan wel Zuid-Europees ‘beton’ – hij boekte in 2009 z’n enige GP-zege op het circuit van Bellpuig – de voorbije jaren bleek dat niet uit z’n uitslagen.
In z’n laatste GP-seizoen in de MX2 moet Van Horebeek een regelmatige podiumganger worden op harde circuits. Nu het Yamaha-trio Zach Osbourne, Arnaud Tonus en Christophe Charlier in de kreukels ligt, gaat de strijd om de derde plaats allicht tussen Van Horebeek en diens nemesis Joël Roelants….
Mogen we van beide MX2-Belgen verwachten dat ze mekaar in hun onderlinge prestigestrijd naar een hoger niveau tillen en zo voor de 2e plaats of zelfs voor de wereldtitel in de slag zijn? Tenslotte klopte Roelants tegen de verwachting in z’n eigen kopman in Valkenswaard. Wie zegt dat Van Horebeek niet hetzelfde kan doen met Herlings op een hard circuit? Zondagmiddag weten we allicht meer…
BJ
Foto: KTM Images/S. Taglioni