SX2017 Preview: Wie maakt het Roczen & Dungey moeilijk?

Aankomend weekend gaat het WK Supercross van start. Dit met de traditionele opener in het ‘Angel Stadium of Anaheim’. Het stadion dat traditioneel de strijdplaats is voor de Los Angeles Angels of Anaheim, een team uit de Major League Baseball, zal zaterdag vooral motorsport enthousiastelingen mogen ontvangen!

Dat doet het dan ook al met plezier sinds 1976, toen won Marty Smith voor Nederlander Pierre Karsmakers en Kent Howerton. Vast staat is, dat deze namen het dit keer niet zullen winnen. Deze heren namelijk hun glorieperiode gekend. Wie ook zijn glorieperiode lijkt gekend te hebben is James ‘Bubba’ Stewart. De meervoudig Amerikaans supercross en motorcrosskampioen zal in Anaheim ook niet aan de start verschijnen. Hij werkt naar verluidt aan een team waarin hij samen met z’n broer Malcolm, die Anaheim ook laat schieten, zal uitkomen op Suzuki’s.

Wie er wel aan het starthek zullen staan zijn grote titelkandidaten: Ken Roczen en Ryan Dungey. Beide wonnen afgelopen seizoen een titel. Kenny in het motorcross, Ryan in het Supercross.

Ken Roczen won de titel echter wel nog met Suzuki, om daarna over te stappen naar het HRC Honda-team. De Duitser won z’n eerste officiële wedstrijd, de Monster Energy Cup, meteen op zijn rode machine. Of de overgang zo soepel zal blijven gaan is de vraag uiteraard, want de MEC is niet steeds een betrouwbare waardemeter.

Regerend kampioen Ryan Dungey gaat mogelijk dan weer z’n laatste seizoen als actief motorcrosser in, al lijkt hij 2018 er ook nog aan vast te kleven. De Amerikaan uit Minnasota gaat z’n vijfde seizoen bij KTM in en kiest dus, in tegenstelling van Ken Roczen, voor stabiliteit, roestige vastheid en voornamelijk voor de samenwerking met Roger DeCoster. Iets wat hem in het verleden tot heel wat successen heeft geleid. Zo kan ‘RD5’ dit seizoen z’n bij het behalen van de dubbel, supercross & motorcross, z’n titel totaal op 10 brengen.

Deze twee heren zijn voor mezelf de topfavorieten voor het 2017 supercrossseizoen. Maar uiteraard zullen ze tegenstand krijgen. In de eerste plaats verwacht ik die van Eli Tomac. Deze moet na een aanpassingsjaar echt tonen dat hij bij Kawasaki de ‘laarzen’ van Ryan Villopoto zal kunnen gaan vullen. De Monster Energy piloot kende vorig seizoen een regelmatig seizoen met één overwinning tijdens de Supercross van Daytona. Naarmate het seizoen vorderde zagen we Eli Tomac ook steeds vaker zijn Kawasaki op het podium plaatsen. Dat geeft hem vast moed om dit het komende seizoen vanaf de start te gaan doen.

Nog zo’n jongeman waarvan je kunt verwachten dat hij zichzelf dubbel zal plooien om de twee torenhoge favorieten het vuur aan de schenen te leggen is Jason Anderson. De Husqvarna piloot kende brute pech tijdens de Motocross of Nations, toen een deelnemer hem in de nek sprong na de finish. Dat heeft z’n voorbereiding danig in de war gestuurd. Mogelijks heeft dit ook gevolgen voor z’n resultaten in het begin van het seizoen. Dit is echter koffiedikkijken tot het moment dat het starthek valt! Een ding dat wel vast staat is dat de nummer éénentwintig met zijn agressieve rijstijl leven in de brouwerij zal brengen, iets wat het moderne supercross met al deze ideale schoonzonen best kan gebruiken.

Eén van deze ideale schoonzonen is Marvin Musquin. Hij staat in onze lijst onderaan samen met de bovengenoemde Eli Tomac en Jason Anderson genoteerd met vier sterren. Dit vanwege het feit dat we verwachten dat hij, samen met de andere genoemde, meer dan eens zullen strijden voor de overwinning. Dat deed Marvin Musquin vorig seizoen al een enkele maal tot James Stewart als gedubbelde piloot roet in het eten gooide. Dit in gedachte plus het feit dat de Fransman indruk maakte in de voorbereidingswedstrijden als de Supercrossen van Bercy en Geneve en de Red Bull Straight Rhythm, waarin hij Ryan Dungey versloeg, maken van hem een geduchte outsider voor de titel.
Achter deze vijf piloten komt een rist die zich kunnen plaatsen in de top vijf en op het podium kunnen eindigen, in een begenadigde dag zit er misschien zelfs wel meer in! Eén van de piloten is nieuwkomer in de SX450 klasse Cooper Webb. De Factory Yamaha piloot komt na enkele 250cc titels zich meten met de grote jongens. Het is uitkijken of Cooper Webb de Yamaha vloek in Supercross kan doorbreken. Voor het merk is het namelijk alreeds van 10 maart 2012, met James Stewart geleden dat het nog een 450cc Main Event kon winnen.

Wie wel al even in deze klasse zit en vast hoopt om evengoed, of beter te doen als vorig jaar is Cole Seely. De teammaat van Ken Roczen is een ware supercross specialist en finishte vorig seizoen viermaal op het podium en 13 op de 14 races in de top tien. Door een blessure, waarmee hij drie wedstrijden miste, werd deze regelmatigheid helaas maar matig beloond met een 6de plaats in de eindafrekening. Toch zou een blessurevrije Cole Seely een gevaarlijke puntensnoeper kunnen zijn voor de belangrijke titelkandidaten.

Ditzelfde kan gezegd worden van Trey Canard. De jongeman die voor eeuwig op Honda leek te zitten, moest het afgelopen ‘off season’ opkrassen voor de komst van Ken Roczen. KTM zag een opportuniteit en nam Trey Canard in huis, een gewaagde zet met de blessuregevoelige Canard. Maar met een 250 Supercross & Motocross titel plus twee SX450 (Oakland & San Diego 2015) en één 450 Outdoor (Utah National 2014) overwinning heeft TC41 al meermaals laten zien dat hij als een van de weinige echt kan winnen. TC41 zal ook gaan samenwerken met wondercoach Aldon Baker. Of KTM een geniale gok heeft gemaakt zal blijken, maar een hulpje van dit niveau kan ook in de motorcross handig zijn voor een kopman.

Als laatste in deze categorie hebben we oldie Chad Reed. De Australiër die ondertussen al 34 jaar op z’n teller heeft staan, wist vorig seizoen enkele mooie podiumplaatsen te scoren. Samen met z’n jonge teamgenoot Cooper Webb moet hij Yamaha terug naar successen leiden in het Amerikaans motorcross. Die successen zal de Australiër zonder twijfel, eergierig als hij is, liefst zelf behalen. De vraag die zich echter stelt is of het lichaam van de dertiger het op kan nemen tegen z’n concurrentie die tussen de vijf tot vijftien jaren jonger zijn. In elk geval kan de man uit Kurri Kurri terugvallen op bakken vol ervaring om op deze manier zijn concurrenten in de doeken te doen.
Omdat er in 2017 een enorm competitief veld aan de start verschijnt, zullen sommige piloten de ene week meestrijden voor een top vijf notering en de andere week buiten de top vijftien finishen. Slechte starten, blessures- en mechanische problemen bij de tegenstand en bij hunzelf zal bepalen wie waar eindigt in een main event. Piloten als Blake Baggett en Davi Millsaps zullen de ene week moeten vechten om in de top vijftien te finishen van het veld. Daarna, op een parcours dat hen volledig ligt, zullen we deze namen dan mogelijks weer zien in en rond de top vijf! In een seizoen waarin zo’n 20 fabrieks- en semifabriekspiloten aan de start komen zal voor elk punt geknokt moeten worden.

Andere vragen die zich langzaam stellen is wat kunnen, al dan niet voormalige, kampioenen nog. Namen als Josh Grant (Monster Energy Kawasaki), Dean Wilson (Privé Yamaha), Justin Bogle (RCH/Yoshimura Suzuki) en Broc Tickle (RCH/Yoshimura Suzuki) waren in de 250/lites klassen verzekerde tickets om met je team mee te doen in het titelgevecht. Die allure hebben deze namen helaas niet meer maar het talent van deze jongens bracht hen vorig jaar nog wel standvastige mooie resultaten in sterk bezette main events.

Wie ook steevast mooie resultaten boekt is top tien piloot Justin Brayton. Vorig seizoen wist hij op enkele uitzonderingen na steeds in de top tien te finishen. Deze standvastigheid gemengd met de uitschieters die hem soms net naast het podium doen belanden zorgt ervoor dat hij dit seizoen op een door HRC ondersteunde MCR Honda zal uitkomen.

Als laatste categorie hebben we de ‘jokers’. Daarin staat Christophe Pourcel, waarvan we niet weten hoe hij terug zal komen na de nek breuk die hij opliep in Washougal. Maar iedereen die objectief de sport volgt weet CP377 overloopt van het talent. Dat liet hij vorig seizoen ook meermaals bewonderen in het supercross waar hij top tien resultaten afwisselde met resultaten waar elke fan tenen krullend naar keek.

Nog in deze categorie hoort James en Malcolm Stewart thuis. We moeten namelijk ons de vraag stellen: ‘wat als ze hun team op de rails krijgen’? Zullen beide dan resultaten kunnen boeken? Zullen we dan terug een James Stewart zien die een heel klein beetje lijkt op de ‘Bubba’ uit het Kawasaki tijdperk?! Zal Malcolm zich als regerend 250 East Coast Supercross kampioen dan kunnen mengen bij de grote jongens?! Het zou zo maar kunnen dat deze jongens die, door het missen van anaheim1, niks meer te zoeken hebben in het titelgevecht toch dit gevecht mee zullen tekenen.

En wat met Justin Barcia vraagt u zich misschien af? Justin Barcia kende enkele weken geleden een valpartij op training toen z’n ketting brak op de whoops. Daarbij blesseerde hij z’n pols. Deze blessure heeft geen operatie nodig volgens zijn artsen. Enkel rust kan de blessure helen. Justin Barcia volgt voorlopig een aangepast trainingsregime tot hij de motortraining weer kan hervatten. Maar door z’n inactiviteit op de motor zal hij wel de opener van het seizoen missen en mogelijk nog enkele wedstrijden meer. Jake Weimer zal hem dan ook vervangen. Een domper voor ‘BamBam’ die in zijn laatste contract jaar zit met JoeGibbs Racing en dus best resultaten kan boeken van zodra hij terug is. Omdat een aflopend contract vaak een bijzonder goede motivator is zetten we Justin Barcia dan ook bij de ‘Jokers’ die na zijn wederoptreden misschien wel enkele verbazende resultaten kan laten optekenen.

Het beloofd in elk geval een spannend seizoen te worden. Een seizoen dat u online kan bekijken via Supercrosslive.com voor 99$, dat is zo’n 95 euro.

Tekst: Matthias Van Eeckhoven