Geboren en getogen in de VMCF, maar voor het eerst niét aan de start van een nieuw seizoen. Wij hebben het over Vlaams-Brabander Ricky Nijs. De ML MX Team rijder strandde vorig jaar nog als 5de in de Inters MX1 van de VMCF. Hij eindigde in 2014 zelfs als vicekampioen. En toen Nijs nog een Rickytje was, schopte hij het tot Brabants kampioen in de VMCF Belofte categorie. Na een verdienstelijke carrière hing de leraar LO eind vorig jaar zijn helm aan de wilgen. Een aanslepende armblessure verplichtte hem afscheid te nemen. Reden genoeg om Ricky op te zoeken aan de vooravond van de openingswedstrijd in Meeuwen.
Wat verwacht je van de eerste cross van het seizoen?
Ricky Nijs: “De omloop ziet er goed en interessant uit. Het is duidelijk dat de organisatie hard heeft gewerkt om een mooi circuit neer te leggen. Aan de foto’s is goed te merken dat de omstandigheden om te rijden niet of nauwelijks worden beïnvloed door het weer. Ik hoop dan ook dat mensen zich niet laten afschrikken omdat het net een beetje kouder is geworden!”
Je bent er voor het eerst zelf niet bij als het seizoen begint. Hoe voelt dat?
Nijs: “Apart. Het is met heel veel spijt dat ik er niet bij ben. Motorcross heeft altijd een belangrijke plaats gehad in mijn leven. Jammer genoeg, is het voor mij gewoon niet meer mogelijk om met plezier te rijden. De laatste jaren had ik veel blessures. De laatste was een armkwetsuur. Drie ronden lang kon ik hard rijden. Aan een snelheid die voldoende was om in de amateurbond vooraan mee te rijden. Maar daarna moest ik de rol lossen. Om van die pijnlijke armen, vooral de rechterarm was het grootste probleem, af te raken ben ik vorig jaar nog onder het mes gegaan. Daar werd ook vastgesteld dat er zenuwschade is, waarvan ik waarschijnlijk blijvend hinder zal ondervinden. Als er iemand mij een operatie voorstelt die me 100% zekerheid geeft dat ik zonder pijn weer zal kunnen crossen dan begin ik zonder twijfelen meteen weer. Helaas is dat niet realistisch.”
Hoe zie je de strijd bij de Inters verlopen?
Nijs: “Natuurlijk start de regerende kampioen Vincent Collet als favoriet. Hij heeft de snelheid en de ervaring. Toch zie ik kapers aan de kust. Mike Gilot zou wel eens flink kunnen uitpakken. Het is iemand met heel veel talent. Onderschat ook Junior Slegers niet. Als hij zijn dag heeft, is Junior heel moeilijk te stoppen! Verder denk ik ook aan Fréderic Weigert die vorig jaar op een punt van de titel kwam in de AMPL. Van een jonge rijder als Gordano Natale mogen we ook wat verwachten. Hij heeft nog veel groeimogelijkheden en dan is het altijd afwachten wanneer hij écht doorbreekt. Als Mark Boot er was dan kon niemand in de MX2 ‘m kloppen. Gastrijders vanuit de BMB kunnen natuurlijk het niveau opkrikken. Ik ben ook benieuwd naar Glenn Bielen morgen, ik denk dat Meeuwen zowat een thuisrace is voor hem.”
Er is nu een nieuwe regel ingevoerd waarbij rijders ‘aanwezigheidspunten’ kunnen scoren voor het kampioenschap. Wat vind je daarvan?
Nijs: “Dat is een goede zaak. Als rijders op die manier regelmatiger gaan deelnemen, komt het alleen maar de spankracht van het kampioenschap ten goede. En voor organisatoren geeft het wat meer stabiliteit. Clubs richten ten slotte in voor de rijders. Niemand wil een leeg starthek!”
Wat is jouw nieuwe, sportieve uitdaging nu het actief rijden werd afgesloten?
Nijs: “Natuurlijk heb ik nog veel vrienden in cross, ik blijf het dus wel volgen. Sommige mensen weten misschien wel dat ik al een tijdje bezig ben met fitness en gezondheid. Dat ligt in het verlengde van mijn opleiding en als motorcrosser heeft training me altijd erg geïnteresseerd. Omdat ik het tof vind om mensen te motiveren en te begeleiden naar hun doelen op gebied van gezondheid ben ik sinds kort ook aan de slag als personal trainer. Voor sommige mensen gaat dat om het ondersteunen van sportieve doelen, voor andere om gewicht te verliezen of gezonder te leven. Heel boeiend om te doen en ik haal er veel voldoening uit.”
Bedankt voor de babbel en hopelijk zien we je toch nog eens als toeschouwer op een wedstrijd!
Nijs: “Graag gedaan. Dat komt wel goed!”
Foto’s: Siska Van Moer